പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.3 [Malini Krishnan] 118

“എന്താടാ മുഖത്ത് കുറച്ച് പൂട ഒക്കെ വന്ന് തുടങ്ങിയലോ” ഹൃതികിന്ടെ താടി പിടിച്ച് കൊണ്ട് അവന്ടെ ചേട്ടൻ ചോദിച്ചു.

“ആണുങ്ങൾ ആയി കഴിഞ്ഞ അങ്ങനെ ഓക്കേ ആണ്. ഇത്ര ഞെട്ടലിന്റെ ആവിശ്യം ഇല്ല… നീ കഴിക്കുന്നിലെ…” ഹൃതിക് പറഞ്ഞു.

“വിശകുനില്ല. നീ കഴിക്ക്”

“എന്താ അമ്മെ ആകെ 2 കഷ്ണം പുട്ടെ ഉള്ളുവോ…” പാത്രം പൊക്കി നോക്കിയതിന് ശേഷം ഹൃതിക് ചോദിച്ചു.

“ഉണ്ടാക്കി വെച്ചിട്ട് ഉണ്ടട കൂറേ. അവിടെ തന്നെ ഉണ്ട്” അമ്മ അടുക്കളയിൽ നിന്നും പറഞ്ഞു.

“അഹ് അതൊക്കെ ഞാൻ കഴിച്ചു അമ്മെ” പെട്ടന് ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു.

“നീ അല്ലേടാ പന്നി കുറച്ച് മുന്നേ വിശകുനില്ല എന്ന് പറഞ്ഞത്”

“ഇതൊക്കെ കുറച്ച് മുന്നേ അല്ലേടാ കഴിച്ചത് പിന്നെ എങ്ങനെ ആട എനിക്ക് വിഷക്ക… നീ ഇപ്പോഴും പഴയ ആ മണ്ടൻ തന്നെ” എന്നും പറഞ്ഞ് അവന്ടെ ചേട്ടൻ അവിടെ നിന്ന് പോയി. മൈര്… വന്ന് കേറിയപ്പോ തൊട്ട് ഊക് ആണലോ. വന്ന് വന്ന് ഇപ്പൊ ഒന്നും ചെയ്യാതെയും മിണ്ടാതെയും ഇരിക്കേണ്ട അവസ്ഥ ആയി. എത്രയും പെട്ടന് തന്നെ അമ്മയും കൂട്ടി വീട്ടിലേക്ക് പോവണം. പക്ഷെ ഇന്ന് വന്നിട്ട് അല്ലെ ഉള്ളു എന്ന കാരണത്താൽ നാളെയോ മറ്റന്നാളോ പോവാം എന്നായിരുന്നു.

കുറച്ച് ദിവസത്തിന് ശേഷം സമീറിന്റെ വീട്ടിൽ…

“എന്താടാ കണ്ട് പിടിക്കാൻ ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടിയോ” സാം ചോദിച്ചു.

“ഏയ്… നീ ഫേമസ് അല്ലേടാ. ആരോട് ചോദിച്ചാലും അറിയാം” ലോഹിത് മറുപടി കൊടുത്തു.

“നീ എന്താടാ ഒരുമാതിരി അന്യന്മാരെ പോലെ, കേറി ഇരിക്ക് നീ” തന്ടെ വീട്ടിലേക്ക് ആദ്യമായി വന്ന ലോഹിതിനെ സാം ക്ഷേണിച്ചു.