പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.3 [Malini Krishnan] 118

“നിനക് വേറെ എന്തൊക്കെ ചോദിക്കാൻ ഉണ്ടട. അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ട് ഇപ്പൊ ഒരു വർഷത്തോളം ആയിട്ട് ഉണ്ടാവുമാലോ”

“നീ വേണ്ട എന്നെവെച്ചതിന്റെ കാരണം, ശെരിക്കും ഉള്ള കാരണം പറ പിന്നെ ഞാൻ അതിനെ പറ്റി ഒന്നും ചോദിക്കില്ല”

“ശെരി പറയാം… ഞങ്ങൾ ഇതിനെ പറ്റി വിശദമായി സംസാരിച്ചു, ചെറിയ രീതിയിൽ അടിയായി, ശെരി ആവില്ല എന്ന് രണ്ടാൾക്കും മനസ്സിലായി. നിർത്തി. ഇതാണ് സത്യം, നീ ഇതിൽ കൂടുതൽ ഒന്നും നീ ഇനി ചോദിക്കില്ല” എന്നും പറഞ്ഞ് ഹൃതിക് അവിടെ നിന്ന് എണീറ്റ് പോയി. പെട്ടന് തന്നെ കിച്ചു അവന്ടെ കൂടെ പോയി, വിഷയം മാറ്റാൻ വേണ്ടി വേറെ ഓരോ കഥകൾ പറഞ്ഞു. കൂറേ നേരം അവനുമായി സംസാരിച്ച് ഇരുന്നതിന് ശേഷം വൈകുനേരം ആയപ്പോ അവൻ ഇറങ്ങി. കിച്ചു പോയതും കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് ബൈക്ക് എടുത്ത് ഹൃതിക്കും ഇറങ്ങി.

പണ്ട് പോയ വഴികളുടെ എല്ലാം അവൻ വീണ്ടും പോയി. ഇനി ഒരിക്കലും ഈ നാട്ടിലേക്ക് പോലും വരരുത്ത് എന്ന് കരുതിയതാ, ഇപ്പൊ ഇതാ വീണ്ടും ഇവിടെ തന്നെ. കുറച്ച് നേരം വണ്ടി ഓടിച്ചതിന് ശേഷം, ഹൃതിക് റാഷികയുടെയും ആഷികയുടെയും വീടിന്ടെ മുന്നിൽ എത്തി. ഉള്ളിലേക്ക് പോകണം എന്ന് ഉണ്ടായിരുനെകിലും, അതിന് ഉള്ള ധൈര്യം ഒന്നും അവന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ വീടിന്റെ ഉള്ളിൽ ആരെങ്കിലും കാണാൻ പറ്റുമോ എന്ന് അവൻ കൂറേ നോക്കി, കൂട്ടത്തിൽ അവന്റെ കാണുകളും നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“ആരോ എന്തക്കയോ പറയുനത്ത് കേട്ടിട്ട് ഇങ്ങോട്ട് കെട്ടിയെടുത്ത് എന്നെ പറഞ്ഞ മതി… ജീവിതത്തിൽ ചില പാഠങ്ങൾ തന്നു, ഈ അധ്യായം കഴിഞ്ഞു. ഇന്നത്തോട് കൂടി എല്ലാം ഞാൻ മറക്കണം” എന്ന് സ്വയം പറഞ്ഞതിന് ശേഷം അവൻ തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോയി.