പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.3 [Malini Krishnan] 118

വീണ്ടും ദിവസങ്ങൾ കടന്ന് പോയി, മൂന്ന്പേർക്കും തിരിച്ച് വിശാഖപട്ടണത്തേക്ക് പോകാൻ സമയം ആയി. ട്രെയിനിൽ മൂന്നുപേരും യാത്ര തിരിച്ചു. ഏകാദവശം ഒരു ദിവസത്തെ യാത്ര ഉണ്ട് അങ്ങോട്ട്, കൃത്യമായി പറഞ്ഞ 23 മണിക്കൂർ.

അവിടെ എത്തി അവരുടെ രണ്ടാം വർഷ ക്ലാസ്സുകൾ ആരംഭിച്ചു. ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്ക് ശേഷം ലോഹിതിന്റെ പെയിന്റിംഗ് എക്സിബിഷൻ നടക്കുന്ന സ്ഥലം.

“പയ്യന് കഴിവ് ഉണ്ട്. എനിക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലാവുനിക്കിലും, ഇതിന് പറ്റി അറിയുന്ന ആൾകാർ നോക്കുന്നത് കണ്ടിലെ. അവരുടെ കണ്ണിലെ തീക്ഷ്ണത നീ കണ്ടിലെ” ഹൃതിക് ഓരോ പൈന്റിങ്ങും നോക്കി സമീറിനോട് പറഞ്ഞു.

“ഒന്ന് വായ അടച്ച് ഇരി മൈരേ. ഇവിടെ പെയിന്റിംഗ് അല്ലാതെ വേറെ പലതും ഉണ്ട്” എന്നും പറഞ്ഞ് സമീർ അവിടെ കൂടി നിൽക്കുന്ന പെൺകുട്ടികളെ നോക്കി കൈ ചൂണ്ടി.

“എന്താണ് എന്ന് അറിയില്ല, ഇവളെ കണ്ടാൽ അറിയാം. She is the one. ഞാൻ ഇത്രെയും കാലം തേടിക്കൊണ്ടിരുന്ന ആ പെൺകുട്ടി ” സമീർ ഹൃതികിന്ടെ തോളിൽ തല വെച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ആ ഇതാര് സാനിയ’യോ” ബിൽഡിങ്ങിന്റെ എൻട്രയിലേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് ഹൃതിക് പറഞ്ഞു. വേഗം തന്നെ മുടി എല്ലാം ശെരി ആക്കി സാം വല്യ ആകാംഷയോട് കൂടി അങ്ങോട്ടേക്ക് നോക്കി, മെല്ലെ അങ്ങോട്ടേക്ക് നടന്നു. പെട്ടന് തന്നെ അവന്ടെ തോളിൽ ഹൃതിക് തട്ടി.

“നോക്കണ്ട ആരും ഇല്ല, ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ… അവൻ കണ്ടുപിടിച്ചു പോലും, ഇതിനെ ഒക്കെ മറന്നിട്ട് പോരെ കാലാകാലങ്ങൾ ആയി തേടി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആളെ കണ്ട് പിടിക്കുന്നത്” പുച്ഛിച്ച് കൊണ്ട് ഹൃതിക് പറഞ്ഞു.