പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.3 [Malini Krishnan] 118

തൊട്ട് അപ്പുറത് ലോഹിത് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആൾക്കാരോട് അവൻ വരച്ച പെയിന്റിംഗ്’നെ പറ്റി പറഞ്ഞ് കൊടുക്കുക ആയിരുന്നു. ആരോ അവനെ വിളിക്കുനത്ത് കണ്ട് അവൻ തിരിഞ്ഞു.

“ഹായ് ത്രിവേണി. ഞാൻ വരും എന്ന് തീരെ പ്രേതീക്ഷിച്ചില്ല…” ലോഹിത് അവളോട് പറഞ്ഞു.

“അപ്പൊ വരില്ല എന്ന് കരുതി വിളിച്ചതായിരുന്നു അല്ലെ. ഇത് മനസ്സിലായിരുനെകിൽ ഞാൻ വരില്ലായിരുന്നു”

“അങ്ങനെ അല്ല. ഹാപ്പി ടു സീ യു, പ്ളീസ് കം” എന്നും പറഞ്ഞ് ലോഹിത് അവളെ പെയിന്റിംഗ് കാണിച്ച് കൊടുത്തു. രണ്ടുപേരും അതിന് പറ്റി കുറച്ച് നേരം സംസാരിച്ച് അവിടെ ഇരുന്നു. ഇതെല്ലാം കണ്ടുകൊണ്ട് ലോഹിതും ഹൃതിക്കും അവിടെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“നിനക്ക് എന്ത് തോന്നുന്നു. ഇവനെ ഞാൻ ഇതുവരെ ഇങ്ങനെ കണ്ടിട്ടില്ല അതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ” സമീർ ചോദിച്ചു.

“നമ്മളുടെ പ്രായം എന്ത് അവളുടെ പ്രായം എന്ത്. കുറച്ചും കൂടി മൂപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നെകിൽ നമ്മളുടെ ഒക്കെ അമ്മയുടെ പ്രായം ഉണ്ടാവും. ഇപ്പൊ നല്ല പ്രായം വ്യത്യാസം ഉള്ള ചേച്ചി. അതൊക്കെ മനസ്സിലാക്കാൻ ഉള്ള ബുദ്ധിയും വിവരവും അവന് ഉണ്ട്” ഹൃതിക് മറുപടി കൊടുത്തു.

ഇന്നത്തെ പരിപാടി കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും പിരിഞ്ഞ് പോയി. ലോഹിത് അവന്ടെ കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെ പോകാതെ ത്രിവേണിയുടെ കൂടെ ആയിരുന്നു പോയത്. ഹൃതിക്കും സാമും നേരെ ഹോസ്റ്റലിലേക്കും പോയി. പോകുന്ന വഴിക്ക് അവർ അവരുടെ പ്രൊജക്റ്റ് ടീമിനെ കണ്ടുമുട്ടി. മാർകെറ്റിംഗിന്റെ ഭാഗമായി ഒരു 100 ജൂനിയർസിന്റെ എങ്കിലും അവർക്ക് കൊടുത്ത പ്രൊഡക്ടിനെ പറ്റി ഉള്ള അഭിപ്രായം വീഡിയോ റെക്കോർഡ് ചെയ്ത് സബ്മിറ്റ് ചെയ്യണം. ജൂണിയറസുള്ള പരിപാടി ആയത് കൊണ്ട് സമീറിന് നല്ല താല്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നു, ഹൃതിക് വെറുതെ അവരുടെ ഒന്നും ചെയ്യാതെ നിന്നു. ചോദ്യം ചോദിക്കാൻ ഒരാളും അത് വീഡിയോ എടുക്കാൻ ഒരാളുമായി അവർ ഗ്രൂപ്പ് തിരിച്ച് പോയി.