പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.4 [Malini Krishnan] 187

മുംബൈയിൽ പുതിയ ആൾക്കാരുടെ ഇടയിൽ ലോഹിതിന്ടെ ജീവിതവും ജോലിയും മുന്നോട്ടെ പോയി. ആരെയും വിളിക്കാൻ ഒന്നും അവന്ടെ ഭാഗത് നിന്നും ഒരു നീക്കം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, വല്ലപ്പോഴും സാമിന് മെസ്സേജ് അയക്കും, ത്രിവേണിയോടും അങ്ങനെ തന്നെ. തന്ടെ ഇഷ്ട പരിപാടി ആയ ഡിജിറ്റൽ ആർട്ട് പോലും അവൻ ഇപ്പൊ ചെയാർ ഇല്ല. ഇപ്പോഴും കൂടെ തന്നെ ഉണ്ടാവും എന്ന് കരുതിയ മൂന്ന് ആൾക്കാരും ഇപ്പൊ മൂന്ന് സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് ആയി.

അങ്ങ് കേരളത്തിൽ…

“ഇത് എന്താ സിനിമയോ, അതോ സീരിയലോ… ബിസിനസ്സ് ഒന്നും കൂടി കൊഴുക്കും എന്ന് പറഞ്ഞ് എന്നെ കൊണ്ട് കല്യാണം കഴിപ്പിക്കാൻ… എനിക്ക് ആകെ 24 വയസ്സ് അല്ലെ ആയിട്ട് ഉള്ളു. അല്ല, നമ്മളെ ബിസിനെസ്സിന് എന്താണ് ഒരു പ്രെശ്നം, അത്യാവശ്യം നല്ല ലാഭം തന്നെ ഞാൻ ഉണ്ടാകുന്നുണ്ടലൊ” സമീർ അവന്റെ ബാപ്പയോട് കുറച്ച് ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു.

“എടാ നിന്നെ ആരെങ്കിലും നിർബന്ധിച്ചോ. അത്യാവിശ്യം നല്ല ഒരു പ്രൊപോസൽ ആയിട്ട് തോന്നി എനിക്ക്, പിന്നെ ബുസിനെസ്സിനെയും ഗുണം ചെയ്യും എന്ന് തോന്നി. പിന്നെ അറിയാലോ മക്കളെ, ഒരു മുസ്ലിം കുടുംബത്തിനോ ക്രിസ്ത്യാനി കുടുംബത്തിനോ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് ആലോചന ആയിട്ട് ആരും വരില്ല. നിനക്ക് ആണെകിൽ ആരോടും അങ്ങനെ ഇഷ്ടവും കാര്യങ്ങളും ഒന്നും ഇല്ല” ബാപ്പ പറഞ്ഞു.

“ബാപ്പ… അത് മാത്രം പറയരുത്. അങ്ങനെ ആണെകിൽ ഇവനെ കൊണ്ട് കെട്ടിച്ച പോരെ, പ്രെശ്നം തീർനിലെ…” അനിയനെ ചൂണ്ടി കാണിച്ച് കൊണ്ട് സമീർ പറഞ്ഞു.

“ഡാ ചേട്ടായി… പിന്നെ എനിക്ക് പകരം നീ കോളേജ് പോയി ഉണ്ടാകുമോ” എന്നും പറഞ്ഞ് രണ്ട് പേരും നേർക്ക് നേർ വന്നു.