പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.5 [Malini Krishnan] 231

“എന്താടാ എന്ത് പറ്റി (T)” അവൾ ചോദിച്ചു.

“അല്ല… എന്തായാലും ഇവിടെ നിന്ന് പോവണമാലോ, അപ്പൊ പിന്നെ ഒഴിഞ്ഞ് കൊടുക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചു” അവൻ മറുപടി കൊടുത്തു. അപ്പൊ തന്നെ പുറകിൽ നിന്നും ആരോ ഇവനെ ചീത്ത വിളിക്കുന്നതും ഇവൾ കേട്ടത്. അവൾക്ക് കാര്യങ്ങൾ ഏകദേശം മനസ്സിലായി കാണും എന്ന് തോന്നിയ ഹൃതിക് കാര്യങ്ങൾ മുഴുവൻ അവളോട് പറഞ്ഞു.

“ഡി… നിനക്കു ബുദ്ധിമുട്ട് ആവില്ലെന്ക്കിൽ ഞാൻ ഒരു 2 ദിവസം നിന്റെ അവിടെ സ്റ്റേ അടിക്കട്ടെ” ഹൃതിക് ചോദിച്ചു. അവൾ വേഗം തന്നെ സമ്മതം മൂളി, അപ്പൊ തന്നെ ഒരു ഓട്ടോ വിളിക്കുകയും ചെയ്തു.

“നീ എന്തിനടി ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വന്നത്, ചോദിക്കാൻ വിട്ട് പോയി (T)” ഓട്ടോ പോയികൊണ്ടിരിക്കുമ്പോ അവൻ ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ കൂറേ വിളിച്ചു നിന്നെ, നീ ഓ.ക്കേ. ആണോ എന്ന് അറിയണ്ടേ (T)”

“ഓ.ക്കേ… ജോലിയും പോയി , താമസിക്കുന്ന സ്ഥലത്തിന് നിന്നും പിടിച്ച് പുറത്തും ആക്കി, ഇതിൽ കൂടുതൽ എന്ത് വേണം അല്ലെ (T)” അവൻ സങ്കടത്തോട് കൂടി പറഞ്ഞു.

“ചെയ്തതിന് തിരിച്ച് കിട്ടുന്നത് ആവും. ഇത്രെയും വല്യ തെറ്റ് ആണ് ചെയ്തത് എന്നെ ഇപ്പൊ ആണ് മനസ്സിലാവുന്നത് എന്ന് മാത്രം (T)” അവൻ തുടർന്നു.

മുംബൈ… ലോഹിത്

ജോലി എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് അവൻ തിരിച്ച് അവന്റെ കമ്പനി വക്കാ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് കേറി ചെന്നു. മുംബൈയിൽ ചില കുറഞ്ഞ, ഒരാൾക്ക് മാത്രം താമസിക്കാൻ സൗകര്യങ്ങൾ എല്ലാം ഉള്ള ഒരു ചെറിയ ഫ്ലാറ്റ്. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ചുമരിൽ എല്ലാം അവൻ വരച്ച ഇതെല്ലം ഒരു ചിത്രം അവൻ വെച്ചിരുന്നു. ജീവിതം കൂടുതൽ ഒറ്റപെട്ടത് ആയിരുന്നു, പണ്ട് തൊട്ടേ അങ്ങനെ ഒക്കെ തന്നെ ആയത് കൊണ്ട് അവന് അതൊന്നും ഒരു പ്രേഷണമേ അല്ലായിരുന്നു. സമീർ അവന് ഇടക്ക് ഇടക്ക് മെസ്സേജ് അയക്കുന്നത് അവൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുനെകിലും മറുപടി ഒന്നും അവൻ കൊടുത്തില്ല. രണ്ട് ദിവസമായിട്ട് സമീർ മുംബൈ ഉണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞ് അയച്ച മെസ്സേജ് ആയിരുന്നു അവന് അവസാനമായി വന്നത്. പോയി കാണണം എന്ന് ഉണ്ടായിരുനെകിലും, ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ എവിടെയോ ഭയങ്കരമായ കുറ്റബോധം ഉള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ സമീറും ഹൃതികുമായി അവൻ അകലം പാലിച്ചു.