പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.5 [Malini Krishnan] 231

“ത്രിവേണി പ്ലീസ്… എന്നോട് ക്ഷെമിക്കണം. എനിക്ക്… എനിക്ക് അറിയില്ല ആ സമയത് എന്റെ മനസ്സിൽ കൂടി എന്താണ് ഓടിയത് എന്ന്” പശ്ചാത്താപം നിറഞ്ഞ മനസ്സുവായി അവൻ പറഞ്ഞു. ലോഹിത് മെല്ലെ അവളുടെ അരികിലേക്ക് നീങ്ങി തുടങ്ങി. അപ്പൊ തന്നെ സോഫയിൽ നിന്നും അവൾ എണീറ്റു.

“നിനക് കൃത്യമായിട്ട് അറിയാം ലോഹിതേ നിന്ടെ ഉള്ളിൽ എന്തായിരുന്നു എന്ന്” ടി ഷർട്ടിന്റെ പുറത്ത് കൂടി കൈ വെച്ച് നെഞ്ച് മറച്ചു.

“നീ മൊത്തത്തിൽ മുതലെടുക്കുക ആയിരുന്നു അല്ലെ. എന്റെ ഒറ്റപ്പെടൽ, എനിക്ക് നിന്നോട് ഉള്ള വിശ്വാസം, ഇപ്പൊ എന്റെ ബോധമില്ലായിമയും” അവൾ അവന് നേരെ മറ്റേ കൈ ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു. ലോഹിത് ഇതിന് മുന്നേ ഇവൾ ദേഷ്യപ്പെട്ടത് കണ്ടിട്ട് ഉണ്ടെകിലും ഇത് താൻ ചെയ്ത, ഒരിക്കലും പൊറുക്കാൻ ആവാത്ത തെറ്റ് കാരണം ആയിരുന്നു. അവന്റെ ഞാടിഞെരമ്പുകളിൽ കൂടി ഒരു തരിപ്പ് വന്നു.

“എന്ത് നോക്കി ഇരിക്കാട., ഇറങ്ങടാ ഇവിടുന്ന്. ഇനി ഒരിക്കലും… ഒരിക്കലും എന്റെ കൺമുന്നിൽ വന്ന് പോവരുത്” വിരൽ പുറത്തേക്ക് ചൂണ്ടി അവൾ പറഞ്ഞു. തല താഴ്ത്തി അവൻ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു. ഇന്ന് അവന് അവന്റെ ഒരു നല്ല സുഹൃത്തിനെ മാത്രമല്ലാ, അവന്ടെ ആത്മാഭിമാനവും നഷ്ടപ്പെട്ടു.

“പറഞ്ഞത് കെട്ടിലെ… ഇറങ്ങടാ…” അവൾ വീണ്ടും ഒച്ചയെടുത്ത് പറഞ്ഞു. പതിയെ സോഫയിൽ നിന്നും എഴുനേറ്റു. അവളോട് ഒരിക്കൽ കൂടി സോറി പറയാൻ വേണ്ടി പോയപോഴേക്കും ത്രിവേണി അവളുടെ റൂമിലേക്ക് പോയി. മെയിൻ ഡോറിന്റെ മുന്നിൽ എത്തിയവർ ഒരിക്കൽ കൂടി തിരിഞ്ഞ് നോക്കി, അവളെ കണ്ടില്ല. അവൻ പതിയെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി കരയാൻ. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോ കൂറേ ഗുളികളുമായി അവൾ റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി തിരിച്ച് സോഫയിൽ തന്നെ എത്തി. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെ കുപ്പി എടുത്ത് ഗ്ലാസ്സിന്ടെ പകുതി വരെ ഒഴിച്ചു, ശേഷം കൊണ്ട് വന്ന ഗുളികകൾ എല്ലാം അതിലേക്ക് ഇട്ട ശേഷം അവൾ അത് കുടിച്ച് ഇറക്കി.