പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.7 [Malini Krishnan] 952

“ആ സമയത് കുറച്ച് ഭയങ്കര എഞ്ചിനീയറിംഗ് വർക്സ് നടന്നത് ആയിട്ട് ഞങ്ങളുടെ ഒരു പറഞ്ഞിരുന്നു, അവനും ഒരു എഞ്ചിനീയർ ആണ്. അപ്പൊ അതുപോലൊരു ഡിസൈൻ കിട്ടിയ ഞങ്ങളുടെ കമ്പനിക്ക് ഗുണം ആയിരുന്നു” സമീർ പറഞ്ഞു. അവൻ വീണ്ടും അവളെ ട്രിഗർ ചെയാൻ വേണ്ടി മനപ്പൂർവം പറഞ്ഞത് ആയിരുന്നു അതൊക്കെ, അവളുടെ മുഖം കണ്ടപ്പോ അത് വിജയകരമായി നടക്കുകയും ചെയ്തു എന്ന് മനസ്സിലായി. അവൾ പോവാന് എന്ന രീതിയിൽ തലയാട്ടി അവളുടെ വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു. അവൾ പോയതിന്റെ പിന്നാലെ ഇവന്മാരും തിരിച്ച് അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി. ഇനി നാളെയും രണ്ട് മണിക്കൂർ യാത്ര ചെയ്ത് വരണമാലോ എന്നൊരു ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായിരുനെകിലും, ലോഹിതിന് ഇപ്പൊ ജീവിതത്തിൽ ചെയ്ത് തീർക്കേണ്ട ഏറ്റവും പ്രധാനപെട്ട കാര്യം എന്നപോലെ ആയിരുന്നു ഇത്.

അടുത്ത ദിവസം പിന്നെയും പോവാൻ ചെറിയ മടി കാണിച്ച സമീറിനെ ലോഹിത് തൂകി എടുത്ത് കൊണ്ട് വന്നു. ഇന്നലെ സംഭവിച്ചത് പോലെ തന്നെ ഇന്നും തുടങ്ങി, തിരക്കൽ അടിക്കുന്ന നാദം, ബാറ്റ് വീശുന്ന ഒച്ച, കാറ്റ് വീശുന്ന നിനദം. ലോഹിതും ആഷികയും ഒഴിക്കെ ഉള്ള 4 പേരുടെയും പൊരിഞ്ഞ പോരാട്ടം കഴിഞ്ഞ ശേഷം അവർ അവർ ആകെ തളർന്നു.

“എന്ന നമ്മുക്ക് ഒരു റൌണ്ട് പോയാലോ…” ലോഹിത് ആഷികയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അവൾ താഴെ കിടന്നിരുന്നു രണ്ട് ബാറ്റ് എടുത്തു, ലോഹിതിനെ നോക്കാതെ അവൾ അവന് ബാറ്റ് എറിഞ്ഞു കൊടുത്തു, ശേഷം ആ മണലിൽ അവർ തന്നെ വരച്ച് ഉണ്ടാക്കി വെച്ച കോർട്ടിന്റെ ഒരു സൈഡിൽ അവൾ നിലയുറപ്പിച്ചു. അവളുടെ അത്മവിശ്വാസം നോക്കി കൊണ്ട് അവൻ കോർട്ടിലേക്ക് നടന്നു.