പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.7 [Malini Krishnan] 952

സ്വർണസൂര്യ കിരണങ്ങൾ സമുദ്രതീരത്തും പിന്നെ ആ കോർട്ടിലും പടർന്നു, രണ്ട് പേരും പരസ്പരം കണ്ണുക്കൾ കോർത്തു. ബാറ്റിന്റെ റബ്ബർ ഹാൻഡിൽ അവൾ കൈകളിൽ വെച്ച് കറക്കി, ഇടത്തെ കൈയിൽ കോർക്കും വലത്തേ കൈയിൽ ബാറ്റും പിടിച്ച് അവൾ അവിടെ നിന്നു, കോർക്കിന് നേരെ ബാറ്റ് വീശി അവർ കളി തുടങ്ങി. വെറുതെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ബാക്ക്-ഹാൻഡ് ഷോട്ടും പുഷും ചെയ്ത് കളി മുമ്പോട്ട് പോയി. അൽപ നേരത്തിന് ശേഷം മെല്ലെ മെല്ലെ കൈയുടെ ആവേശം കൂടി കൂടി വന്നു. ലോഹിത് ഉയർത്തി നൽകിയ ഷട്ടിൽ അടിക്കാനായി ആഷിക ചാടി ഉയർന്നു, പക്ഷെ ടൈമിംഗ് തെറ്റി പോയ അവൾക്ക്, ഷട്ടിൽ വലയിൽ തട്ടുന്നതിന് പകരം ബാറ്റിന്റെ തട്ടത് തട്ടി അവളുടെ സൈഡിൽ തന്നെ വീണു.

“ആഹ്… ഞാൻ കുറച്ച് നേരത്തേ ചാടി പോയി” ആഷിക പറഞ്ഞു.

“കണക്ക് കൂട്ടലുകൾ ഒക്കെ തെറ്റി പോയി അല്ലെ, എടുത്ത് ചാട്ടം നിർത്തിയ മതി” ലോഹിത് അവളുടെ സൈഡിലേക്ക് നടന്ന് കൊണ്ട് മറുപടി തന്നു. അവൾ അവനെ ഒന്ന് തുറിച്ച് നോക്കിയ ശേഷം ഒന്ന് ചെറുതായി തലയാട്ടി. അവന് ആ ഷട്ടിൽ എടുത്ത് സെർവർ ചെയ്യാൻ റെഡി ആയി. അവർ വീണ്ടും കളിക്കാൻ തുടങ്ങി.

“അപ്പൊ നിങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയോ, തപ്പി വന്ന കാര്യം” ബാറ്റ് വീശി കൊണ്ട് ആഷിക ചോദിച്ചു.

“കിട്ടി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു” ലോഹിതും ബാറ്റ് വീശികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നിങ്ങളുടെ ഒരു എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠിച്ച ഫ്രണ്ട് പറഞ്ഞു എന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്, അവന്റെ പേര് എന്താ…”

“ഫ്രണ്ട് എന്ന് പറയുമ്പോ കൂടെ ജോലി ചെയുന്ന ഒരുത്തൻ, അവൻ ആണ് പറഞ്ഞത്. ഒരു പ്രൊഫഷണൽ ബന്ധം മാത്രമേ ഉള്ളു” ലോഹിത് പറഞ്ഞു. ഇത്ര പെട്ടന് പറഞ്ഞ് അവളെ അവിടെ നിന്ന് വിട്ട് കളയണ്ട എന്ന് കരുതി ആയിരുന്നു അവൻ അത് ചെയ്തത്.