പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.7 [Malini Krishnan] 952

“ഞാൻ തുടങ്ങിട്ട് ഉള്ളു… ഇനിയും മെല്ലെ മെല്ലെ ഓരോന്ന് ആയിട്ട് വരും”

“എന്ന മോൾ അത് നിർത്തിക്കോ. നീ ചെയ്യാൻ ഉള്ളത് ഒക്കെ ചെയ്തു, അവനെ ന്യായികരികുനൊന്നും ഇല്ല, എന്നാലും നിർത്തിക്കോ” ലോഹിത് പറഞ്ഞു. അവൾക്ക് നേരെ വന്ന ഷട്ടിൽ അവൾ ലോഹിതിന് നേരെ അടിക്കുന്നതിന് പകരം കടലിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് അടിച്ചു. അവൾ ദേഷ്യത്തിൽ അവിടെ നിന്നും നടന്ന് പോയി.

“ഡീ… വാ പോവാം” ആഷിക അവളുടെ സുഹൃത്തുകളോട് പറഞ്ഞു. അവർക്ക് അവിടെ നിന്നും എണീക്കാൻ സമയം കൊടുക്കാതെ അവൾ നടന്ന് പോയി. കാര്യം അറിയാതെ അവളുടെ കൂട്ടുകാരികളും അവളെ പിന്തുടർന്നു, സമീർ ലോഹിതിന്റെ അടുത്തേക്ക് പോവുകയും ചെയ്തു. അവൾക്ക് കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിലായി എന്ന് ലോഹിത് പറഞ്ഞു, ഒരു മയത്തിൽ കാര്യങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കാം എന്ന് കരുതിയ അവർക്ക് ഒരു തിരിച്ചടി ആയിരുന്നു അത്.

“പിന്നെ, ഇനിയും ഓരോരുത്തരെ ആയിട്ട് ഇങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞയക്കണ്ട എന്ന് അവനോട് പറഞ്ഞേക്ക്. അവൻ ചെയ്തതിന് ഒക്കെ അവന് കിട്ടികൊണ്ടേ ഇരിക്കും…” പെട്ടന് തിരിച്ച് വന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു.

“അതിന് മാത്രം എന്ത് തേങ്ങയടി അവൻ നിന്നോട് ചെയ്തത്” ലോഹിതിന്ടെ ശബ്ദം ഉയർന്നു.

“നിനക്ക് കൃത്യമായിട്ട് അറിയാലോ…” അവരുടെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞ് എത്തിയ അവളെ അവളുടെ കൂട്ടുകാർ എല്ലാരും കൂടി പിടിച്ച് വെച്ചു.

“കിടന്ന് തുള്ളാതേടി പെണ്ണെ… നീ ഇത്രെയും ചെയ്തിട്ടും ഞങ്ങൾ നിന്നെ വെറുതെ വിട്ടില്ലേ, അത് ഹൃതികിന്റെ കരുണയായിട്ട് കൂട്ടിയ മതി നീ” ലോഹിത് പറഞ്ഞു. ഇനിയും സംസാരിച്ച് വഷളാവാതെ ഇരിക്കാൻ വേണ്ടി സമീർ അവനെ പിടിച്ച് വലിച്ച് കൊണ്ടുപോവാൻ ശ്രേമിച്ചു.