പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.7 [Malini Krishnan] 952

കണ്ണുകൾ അവന്റെ മനസ്സിന് വിപരീതമായി അടഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു, എന്നാലും ചുറ്റും ഉള്ളത് എല്ലാം അവൻ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഇരുന്നു.

റൂമിലെ ഫാൻ കറങ്ങുന്നത്, ചീവീട് ചിലകുന്നത്, മഴ തുള്ളികൾ മേൽക്കൂരയിൽ വന്ന അടിക്കുന്ന ശബ്ദം എല്ലാം… ഇതൊന്നും അല്ലാത്ത ഒരു ഒച്ച അവൻ അറിഞ്ഞു, അവന്ടെ ചെവികൾ കൂടുതൽ കൂർപ്പിച്ചു, വെള്ളത്തിലൂടെ ടയർ പോവുന്നതും ഒരു വണ്ടിയുടെയും ഒച്ച അവൻ അറിഞ്ഞു. കണ്ണുകൾ മെല്ലെ അവൻ തുറന്നു, ഫോൺ എടുത്ത് അവൻ പോക്കറ്റിൽ ഇട്ടു, ഈ പരിസരത്ത് എവിടെയോ ആ വണ്ടി നിർത്തി എന്ന് അവൻ മനസ്സിലായി. റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി ഓരോ ജന്നലിലൂടെയും അവൻ പുറത്തേക്ക് നോക്കാൻ തുടങ്ങി, ഒരു റെയിൻകോട്ടും ഇട്ട് വണ്ടിയിൽ ഇരുന്ന് തന്നെ ചുറ്റും നോക്കുന്ന ഒരാളെ അവൻ കണ്ടു. വേഗം തന്നെ ശബ്ദം ഉണ്ടാകാതെ അവൻ പടികൾ ഇറങ്ങി തുടങ്ങി. മുൻവശത് ഉള്ള വാതിൽ വഴി പോവണം എങ്കിൽ അമ്മയുടെ മുറിയുടെ മുന്നിൽ കൂടി പോവണം, അതുകൊണ്ട് അടുക്കള വഴി അവൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങാൻ തീരുമാനിച്ചു, അവന്റെ കൈകൾ അടുക്കളയിൽ ഉള്ള സ്ലാബിൽ കൂടി അവൻ പരതി, കൈയിൽ എന്തോ തടഞ്ഞപ്പോ അവൻ അതും എടുത്ത് പോക്കറ്റിൽ ഇട്ടു. മെല്ലെ വാതിൽ തുറന്ന് അവൻ ആ മഴയത് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി, അവൾ വീടിന്റെ മുന്നിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്. വീടിന്റെ ഒരു സൈഡിൽ കൂടി അവൻ എത്തി നോക്കി, ഇപ്പോഴും ഹെൽമെറ്റ് ഇട്ടുകൊണ്ട് ചുറ്റും നോക്കികൊണ്ടിരിക്ക തന്നെ. കുനിഞ്ഞ് കൊണ്ട് മതിലിൽ ചേർന്ന് അവൻ മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങി, അവൾ നിൽക്കുന്നതിന്റെ തൊട്ട് മുന്നിൽ മതിലിന്റെ അപ്പുറത് എത്തിയതും അവൻ പെട്ടന് കൈകൾ രണ്ടും എടുത്ത് മതിലിൽ എടുത്ത് വെച്ചു, അതിൽ മുഴുവൻ ശക്തിയും കൊടുത്ത് അവൻ ആ മതിൽ ചാടി, നേരെ അവളുടെ മുന്നിൽ നിന്നു. അവളുടെ ഭാഗത് നിന്നും എന്തേലും പ്രതികരണം ഉണ്ടാവുന്നതിന് മുന്നേ അവളുടെ ഹെൽമെറ്റ് ഊറി അവൻ വെളിച്ച് എറിഞ്ഞു.