പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.7 [Malini Krishnan] 952

“നീ തന്നെ ആയിരുന്നു അല്ലെടി” ഹെൽമെറ്റ് ഊറി കളഞ്ഞപ്പോ അവളുടെ മുഖം കണ്ട അവൾ ചോദിച്ചു. അവൾ തല താഴ്ത്തി അവൾ അവന്റെ മുന്നിൽ നിന്നു. അവൻ കൈകൾ നേരെ അവളുടെ മുഖത്തിന് നേരെ പോയി, രണ്ട് കവിളും ഒരു കൈ കൊണ്ട് കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് അവളുടെ മുഖം അവൻ ഉയർത്തി.

***************************************************************************************************

(ഹൃതികിന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും സമീറും ലോഹിതും ഇറങ്ങിയ ശേഷം…)

“ഡാ ഒന്ന് അവളുടെ കോളേജ് വരെ പോയാലോ…” ലോഹിത് ചോദിച്ചു.

“അതൊന്നും ശെരി ആവില്ല, പുറത്തിന് വേറെ എവിടുന്നേലും കണ്ട് സംസാരിക്കേണ്ടി വരും. പക്ഷെ അതിന് ഇപ്പൊ അവൾ എവിടെയൊക്കെ പോവുന്നു എന്നൊക്കെ അറിയേണ്ടി വരും, അത് ഒരുമാതിരി ഊമ്പിയ പരുപാടി ആണ്” സമീർ മറുപടി കൊടുത്തു.

“എനിക്ക് അടുത്ത ആഴ്ച വരെയേ ലീവ് ഉള്ളു, അതിന് മുന്നേ ഇത് എങ്ങനേലും ഒരു തീരുമാനം ആകണം” ലോഹിത് പറഞ്ഞു.

“ശെരിയാക്കാട… അതിന് മുന്നേ അവളുടെ ഒരു ഫോട്ടോ വേണം നമ്മൾ സംഘടിപ്പിക്കാൻ” സമീർ പറഞ്ഞു.

“നീ പിന്നെ എന്ത് തേങ്ങാക്കൊലയാടാ അന്വേഷിച്ച് ഉണ്ടാക്കി വെച്ചത്” ബൈക്കിന്റെ പുറകിൽ ഇരുന്ന് അവൻ സമീറിന്റെ പുറത്ത് മെല്ലെ ഒരെണ്ണം കൊടുത്തു.

“ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം, ഇപ്പൊ തന്നെ അവളുടെ പേരും കോളേജും വെച്ച് ഇൻസ്റ്റാ തപ്പുന്നു, അതിലുടെ അവൾ സ്ഥിരം ചെയുന്ന കാര്യങ്ങളുടെ ഏകദേശം ഒരു ഐഡിയ ആയിട്ട് നമ്മൾ തിരിച്ച് വരുന്നു പോരെ” സമീർ ചോദിച്ചു. ആ പറഞ്ഞതിൽ കാര്യം ഉണ്ട് എന്ന് തോന്നിയ ലോഹിതും അതിനായി സമ്മതിച്ചു.