പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.7 [Malini Krishnan] 952

“അവളുടെ പോസ്റ്റുകളും, സ്റ്റോറിയും, ഹൈലൈറ്റ്സും ഒക്കെ നോക്കിയ ഏകദേശം ഒരു പിടി കിട്ടും നമക്ക്… നീ ചില സമയത്ത് ഉണ്ടലോ, വിഷയം ആണ്”

രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷം…

“എന്ത് പെണ്ണ് ആടാ. ഇതുവരെ ഫോളോ റിക്വസ്റ്റ് പോലും അക്‌സെപ്റ് ചെയ്തിട്ടില്ല. ഇതിപ്പോ സിബിഐ കളിക്കാതെ ഒന്നും നടക്കില്ല എന്ന അവസ്ഥ ആയാലോ” ലോഹിത് പറഞ്ഞു.

“ഹ്മ്മ് ഹ്മ്മ്” ലാപ്ടോപ്പിൽ നോക്കി എന്തോ ചെയ്ത് കൊണ്ടിരുന്ന സമീർ മൂളി.

“കൈ വെച്ച് മുഖം മറച്ച് നിൽക്കാൻ ആണെകിൽ പിന്നെ ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ നിക്കണോ. അത് എടുത്ത് പ്രൊഫൈലും ആക്കി വെച്ചു… ഓരോരോ ആൾകാർ ലെ” ലോഹിത് ചോദിച്ചു.

“ഹ്മ്മ് ഹ്മ്മ്”

“മുടിവെച്ചിട്ട് നീ വന്നേ. നമ്മൾ നേരെ കോളേജിൽ പോവുന്നു, ഡയറക്റ്റ് സംസാരിക്കുന്നു” ലോഹിത് പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ കുറച്ച് തിരക്കിൽ ആട, പിന്നെ പോവാം…” സമീർ മറുപടി കൊടുത്തു.

ഏതാനും മണിക്കൂറുകൾ ശേഷം അവളുടെ കോളേജിന്റെ മുന്നിൽ സമീറും ലോഹിതും. രണ്ട് പേരും ഉള്ളിൽ കേറീട്ട് എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് ഇതുവരെ ഒരു എത്തും പിടിയും ഇല്ല, എന്നാലും അവർ ആ വരാന്തയിലൂടെ അലയാൻ തുടങ്ങി. M.A. ഹിസ്റ്ററിയുടെ ക്ലാസ് എവിടെ ആണ് ഉള്ളത് എന്ന് അവർ തിരക്കി.

ഉച്ച കഴിഞ്ഞുള്ള ആദ്യ ക്ലാസ്സുകൾ ആരംഭിച്ച സമയം, വിജനമായ വരാന്ത, നട്ടുച്ച ചൂട്, ഇതിന്റെ ഇടയിൽ കൂടി അവർ എടുത്ത് വെക്കുന്ന ഓരോ കാൽചുവടും പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു, വെയിലിൽ നിന്നും ചൂടിൽ നിന്നും അഭയം നൽകാൻ കുറച്ച് തൂണുകൾ. ഓരോ പടികെട്ടുകളായി അവർ കേറി തുടങ്ങി, ഹിസ്റ്ററി ക്ലാസ് തേടി കണ്ണുകൾ അലഞ്ഞു, കാലുകൾ അവയുടെ കൂടെ നീങ്ങി തുടങ്ങി. താഴെ ഉണ്ടായിരുന്നത് പോലെ കാലി ആയിരുന്നില്ല മുകളിലെ വരാന്ത, ഒരു മടിയും കൂടാതെ അവർ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന കുട്ടികളോട് ചോദിച്ചു, അവരും ഒരു മടിയും കൂടാതെ ഹിസ്റ്ററി ക്ലാസ്സിലെ പിള്ളേർ എല്ലാം ലൈബ്രറിയിൽ ആണ് എന്ന് പറഞ്ഞു.