പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 2.9 [Malini Krishnan] 124

“ഐ ലൗ യു ടൂ…”

അത് പറഞ്ഞതും അവൾ അവൾ വേഗം അവന്റെ കുറച്ച് മുന്നിലോട്ട് ആയി നടക്കാൻ തുടങ്ങി. അവളുടെ മുന്നിൽ പരമാവധി അവളുടെ മുന്നിൽ സന്തോഷം കാണിക്കാതെ ഇരിക്കാൻ ശ്രേമിച്ചു, പക്ഷെ മുഖത്ത് വന്ന ചിരി അവനെ മറയ്ക്കാൻ സാധിച്ചില്ല, അത് അവൾ കാണിക്കാതെ ഇരിക്കാൻ തല തഴ്ത്തി അവളുടെ പിന്നാലെ നടന്ന് പോയി അവളെ പുറകിൽ നിന്നും കെട്ടിപിടിച്ചു.

“മാറി നിൽക്കട അമ്പലം ആണ് എന്ന ബോധം ഒക്കെ വേണം, ശിവ ശിവാ…” അവനെ കളിയാക്കി കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.

“ഇപ്പോഴ് എങ്കിലും എന്തേലും പറയാൻ തോന്നിയലോ…” അവൻ പറഞ്ഞു. അവർ പ്രദിക്ഷണം തുടർന്നു. രണ്ടുപേരുടെയും മുഖത്ത് നിന്നും ഇതുവരെ ആ ചിരി മാഞ്ഞ് പോയിട്ടില്ല.

രണ്ടുപേരും അത് കഴിഞ്ഞ് നേരെ ഒരു പടത്തിന് പോയി, അവർ പുറത്ത് നിന്നും ഭക്ഷണം എല്ലാം കഴിച്ച് തിരിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് തന്നെ എത്തി, ഹൃതിക് നേരെ പോയി ആ ബെഡിൽ കിടന്നു.

“പുറത്ത് ഒക്കെ പോയി വന്നതല്ലേ ഒന്ന് ഡ്രസ്സ്‌ മാറിട്ട് എങ്കിലും കിടന്നൂടെ” സാരിയിലെ ഓരോ പിനും ഊരി കൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

“അതൊക്കെ പിന്നെ മാറ്റാം മോളെ… നീ ഇങ്ങോട്ട് വാ” അവൻ അവളെ വിളിച്ചു.

“ഓഹ് പിന്നെ… ഇപ്പോഴേ പറഞ്ഞേക്ക്, ഇന്നലെ രാത്രി ചെയ്ത പോലെ ഓരോ അറ്റത് കിടക്കും എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് മെല്ലെ മെല്ലെ എന്റെ അടുത്തേക്ക് ഇന്ന് എങ്ങാനും നീങ്ങി വന്നാൽ ഉണ്ടലോ” അവൾ ഒരു ഭീഷണി മുഴക്കി.

“ഉറക്കത്തിൽ അറിയാതെ വന്ന് പോയതല്ലേ, അതും കെട്ടിപിടിച്ചിട്ട് അല്ലെ ഉള്ളു വേറെ ഒന്നും ഇല്ലാലോ”

“ഇന്ന് അറിയാത്ത വരണ്ട എന്ന പറഞ്ഞെ”അവൾ പറഞ്ഞു. അപ്പോഴായിരുന്നു അവന്റെ കണ്ണുക്കൾ അവളുടെ മേൽ പതിഞ്ഞത്. സാരീ അവളുടെ ദേഹത്ത് നിന്നും അവൾ മാറ്റി, അവളുടെ പൊക്കിളും മൂടികെട്ടിയ ബ്ലൗസും മാത്രം ആണ് ഇപ്പൊ ഉള്ളത്, അവൻ കണ്ണും തള്ളി അത് നോക്കി നിന്നു. ഇത് കണ്ട അവൾ വേഗം തന്നെ സാരീ കൊണ്ട് എല്ലാം മറച്ച് പിടിച്ചു.