പേരില്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിൽ ലയിച്ചു 3 [Malini Krishnan] 220

“ഞാൻ എന്ന പോട്ടെ, എയർപോർട്ട് പോയി കൂട്ടിട്ട് ഞങ്ങൾ അങ്ങോട്ട് വരാം.”

“എയർപോർട്ട് പോണം എന്നുള്ള കാര്യം ഇപ്പോഴെങ്കിലും ഓർമ വന്നാലോ. അവിടെ വേച്ഛ് കാണാം അപ്പൊ.”

എല്ലാം അവനോട് പറയേണ്ടി വരുവാളോ എന്നൊരു ചമ്മലോട് കൂടി ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് പോയി. അപ്പോഴേക്കും അമ്മ ഒക്കെ പാക്ക് ചെയ്ത കാറിൽ വെച്ചിട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ വീട്ടിൽ കേറി പെട്ടന് ഫ്രഷ് ആയിട്ട് ഞങ്ങൾ അപ്പൊ തന്നെ ഇറങ്ങി.

എയർപോർട്ടിൽ എത്തി കുറച്ച കഴിഞ്ഞപ്പോ തന്നെ അച്ഛൻ വന്നു. പിന്നെ അവിടെ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും സ്നേഹ പ്രേകടനം ആയിരുന്നു. അതൊന്നും കണ്ട് നിക്കണ്ട എന്നും വിചാരിച്ച ഞാൻ പെട്ടിയൊക്കെ എടുത്ത് വണ്ടിലേക്ക് വെച്ചു, എന്നിട്ട് അച്ഛനോട് കൈ കാണിച്ചിട്ട് ഡ്രൈവർ സീറ്റിൽ പോയിരുന്നു. അച്ഛനും അമ്മയും വണ്ടിലേക്ക് കേറാൻ വന്നു. അച്ഛൻ ആയിരുന്നു ഫ്രന്റ് സീറ്റിൽ ഇരിക്കാൻ വന്നത്. ഞാൻ അമ്മേനെ നോക്കി മുന്നിലോട്ട് വന്നിരിക്കാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. അമ്മ കണ്ണ് അടച്ച സാരമില്ല പോട്ടെ എന്ന് കാണിച്ചു. എനിക്ക് കുറച്ച ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും അതൊന്നും കാണിക്കാതെ ഞാൻ വണ്ടി എടുത്തു.

“നീ CAT കോച്ചിങ്ങിന് ചേർന്നു’ലെ” അച്ഛൻ എന്നോട് ചോദിച്ചു.

“ആ”

“പഠിച്ച ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ മെല്ലെ കേറിയ മതി ജോലിക്ക്‌ ഒക്കെ, നല്ല ക്ലാസ് ആണോ.”

“ഹ്മ്മ്”

“ഇന്ന് ക്ലാസ് ഇണ്ടായിരുന്നോ നിനക്.”

“ആ.” എല്ലാത്തിനും ഞാൻ ഒറ്റ വാക്കിൽ ഉത്തരം കൊടുത്തു. അച്ഛൻ അമ്മയോട് എന്തക്കയോ കൈ കൊണ്ട് കാണിക്കുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നെ അവിടെ എത്തുന്നത് വരെ ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല, അച്ഛനും അമ്മയും എന്തക്കയോ വിശേഷം പറയുണ്ടായിരുന്നു. തറവാട്ടിൽ അച്ഛച്ചനും അച്ഛന്റെ അനിയനും, അവരുടെ ഭാര്യയും മക്കളും ആണ് ഉള്ളത്. നാട്ടിൽ എത്തിയ ഇപ്പോഴും ആദ്യം അങ്ങോട്ട് ആണ് അച്ഛനും ഞങ്ങളും പോക്കർ ഉള്ളത്. അച്ഛാച്ചൻ ന്യൂസ്‌പേപ്പർ പ്രെസ്സിൽ കോപ്പി റൈറ്റർ ആയിരുന്നു, കൂറേ ആയി റിട്ടയർ ആയിട്ട്. ചെറിയച്ഛൻ ബാങ്കിൽ വർക്ക് ചെയുന്നു. ഞാനും അച്ഛാച്ഛനും അത്യാവശ്യം കമ്പനി ആണ്, ഞങ്ങളെ കാണാൻ ഏകദേശം ഒരേപോലെ ആണ് എന്നാണ് എല്ലാരും പറയാറ് ഉള്ളത്.