പെരിയാറിൻ തീരത്ത് [പഴഞ്ചൻ] 500

“ നീ ഉറങ്ങിയില്ലാർന്നോ?… ” കതകു കുറ്റിയിട്ട് കട്ടിലിൽ കിടന്നിരുന്ന സാമിനടുത്തേക്ക് നടന്നടുത്തു കൊണ്ട് സെലീന ചോദിച്ചു… അവന്റെ ദേഹത്തിപ്പോൾ വൈകിട്ട് ഇട്ടിരുന്ന ഇലാസ്റ്റിക്കുള്ള നിക്കർ മാത്രമാണ് ഉള്ളത്… തന്റെ മകന്റെ മേനിയിലേക്ക് ആ മാതാവ് ആഗ്രഹത്തോടെ നോക്കി… വിലക്കപ്പെട്ട കനിയിലേക്ക് നോക്കാനാണല്ലോ നമ്മുടെ കണ്ണുകളും ആഗ്രഹിക്കുന്നത്…
“ പത്തര ആയതല്ലേയുള്ളൂ മമ്മീ… ഞാൻ കിടക്കുമ്പോൾ പതിനൊന്ന് മണിയാകും… ” കട്ടിലിനു നടുവിൽ കിടന്നിരുന്ന സാം സെലീനയ്ക്ക് കിടക്കാനായി ഭിത്തിയുടെ വശത്ത് ഇടത്തേക്ക് നീങ്ങിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“ അതുവരെ വാവ എന്തു ചെയ്യും… ” കട്ടിലിലേക്ക് കിടന്ന് അവന്റെ വശത്തേക്ക് ചരിഞ്ഞു കിടന്നു കൊണ്ട് സെലീന ചോദിച്ചു…
“ എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ആലോചിച്ചങ്ങനെ കിടക്കും… ” അവൻ മമ്മിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… എന്തു രസമാണ് മമ്മിയുടെ മുഖം കാണാൻ… നല്ല വട്ടത്തിൽ തുടുത്ത് നിൽക്കുന്നു… നല്ല നീളമുള്ള കൺപീലികളാണ് മമ്മിക്കുള്ളത്… തുടുത്ത ചുണ്ടിൽ ചോര തുടിച്ചു നിൽക്കുന്ന പോലെ… ഇത്ര നാളായിട്ടും ഇതൊന്നും തന്റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടില്ലല്ലോ എന്നവൻ ആലോചിച്ചു… അല്ലെങ്കിലും അങ്ങിനെ ചിന്തിച്ചു വരുന്ന പ്രായമല്ലേ ആയിട്ടുള്ളൂ… ഇനി മുതൽ മമ്മിയെ നന്നായി ശ്രദ്ധിക്കണം എന്നവൻ ആലോചിച്ചു…
“ ഉം ഉം…. ഇപ്പോൾ ആലോചിക്കാൻ പറ്റിയ പ്രായമാ… ” അതു പറഞ്ഞിട്ട് അവൾ ഒന്ന് കുലുങ്ങിച്ചിരിച്ചു… അപ്പോൾ നൈറ്റിയുടെ ഉള്ളിൽ കിടന്ന് ആ മുലക്കുടങ്ങൾ തുള്ളിക്കളിക്കുന്നത് അവൻ സാകൂതം നോക്കി… നൈറ്റിയുടെ മുകളിലുള്ള ബട്ടൻ വിട്ടു കിടക്കുകയാണ്… അതിനിടയിലൂടെ കാണുന്ന മമ്മിയുടെ മുലകളുടെ ചെറിയ ഭാഗം പോലും അവന് കണ്ണിന് കുളിരേകുന്ന ഒരു കാഴ്ചയായിരുന്നു…
സാമിന്റെ നോട്ടം തന്റെ നെഞ്ചിലേക്കാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് അവളിൽ ഒരു ആഹ്ലാദം ഉണ്ടാക്കി… തന്റെ മനസ്സിലുള്ളതു പോലെയുള്ള വികാരങ്ങൾ ഇവനും കാണുമോ… ഇവനൊരു ചെറിയ കുട്ടിയല്ലേ… പക്ഷേ അവന്റെ കാലിനിടയിലുള്ളതു ഏതൈയാലും ചെറുതല്ല… അതു മാത്രമേ തനിക്കറിയൂ… ഇവന്റെ മനസ്സിലിരുപ്പ് എങ്ങിനെയാ ഒന്നറിയാ…
“ എന്താടാ വാവേ നീ നോക്കുന്നേ… ” സെലീന സാമിന്റെ ഇടത്തേ കവിളിൽ തന്റെ കരം അമർത്തി കവിളിൽ പതിയെ കിള്ളിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…
“ ഒന്നുമില്ല മമ്മീ… ” അവൻ കണ്ണുകൾ താഴ്ത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“ അതല്ലല്ലോ വാവേ… നിനക്കെന്തോ എന്നോട് ചോദിക്കാനുണ്ടല്ലോ… വൈകിട്ട് നമ്മൾ പറഞ്ഞതോർമ്മയുണ്ടല്ലോ… ഇനി ഒന്നും മമ്മിയോട് ഒളിക്കരുത്… നിനക്ക് എന്നേട് എന്തും തുറന്ന് പറയാം… പറ മുത്തേ… ” മമ്മിയുടെ കൊഞ്ചലോടെയുള്ള ആ പറച്ചിൽ അവന് കുറച്ച് ആത്മവിശ്വാസം നൽകി…