പെരുമഴക്കാലം

Perumazhakkalam | Author : Sethu

ഏവർക്കും ഹൃദയം നിറഞ്ഞ പുതുവത്സരാശംസകൾ.

കഞ്ചാവുബീഡി ആഞ്ഞുവലിച്ച് ഞാൻ ബാൽക്കണിയിൽ ഇരുന്ന് വെളിയിലെ മഴയിലേക്കു നോക്കി. ഞരമ്പുകൾ, മുറുകിയിരുന്നവ, അയഞ്ഞു. കതകടച്ച് കുറ്റിയിട്ടിരുന്നു. അമ്മച്ചി മോളിലേക്കു വരില്ല.എന്നാലും. സംഗീതത്തിന്റെ നേർത്ത് ഓളങ്ങൾ മെല്ലെ വോളിയം കുറച്ചുവെച്ചിരുന്ന സീഡി പ്ലേയറിൽ നിന്നും എന്നെ വലയം ചെയ്തു. കഴിഞ്ഞ വർഷം വന്നപ്പോൾ പപ്പു തന്ന പ്ലേയറാണ്. അമ്മച്ചി പാവം. താഴെ ഇരുന്ന് പുസ്തകം വായിക്കുന്നുണ്ടാവും.

പപ്പയ്ക്ക് പെട്ടെന്നായിരുന്നു ഹാർട്ടറ്റാക്ക്, ഖത്തറിൽ നിന്നും ബോഡിയുടെ കൂടെ കരഞ്ഞുവീർത്ത കണ്ണുകളുമായി വന്നതാണ് അമ്മച്ചി. ബോഡി ഞാനും രണ്ടു പെങ്ങമ്മാരും കൂടി ഏറ്റുവാങ്ങി. തൃശ്ശൂരിലെ വലിയ പേരുകേട്ട ഫാമിലിയാണ് അമ്മച്ചീടേത്. ഇഷ്ടപ്പെട്ട് കെട്ടിയതുകൊണ്ട് വീട്ടുകാരോടത്ര അടുപ്പമില്ല. ഫ്യൂണറൽ കഴിഞ്ഞ് രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പഴേക്കും അവളുമാര് പോയി. പഴയ ഓർമ്മകളിൽ ജീവിക്കുന്ന എന്റെ അമ്മച്ചിയും ഞാനും മാത്രമായി ഇവിടെ, ഈ കുന്നിൻപുറത്തുള്ള വീട്ടിൽ.

ടൗണിന്റെ ബഹളത്തിൽ നിന്നും മാറി കുറച്ച് സ്വസ്ഥത തരുന്ന ഇടം. പ്ലസ്ടു മുതൽ ഞാനീ നഗരത്തിലായിരുന്നു. ആദ്യം ആർട്സ് കോളേജിൽ. പിന്നെ യൂണിവേഴ്സിറ്റി കോളേജിൽ. ഇപ്പൊ ഇക്കണോമിക്സ് രണ്ടാം വർഷം. പപ്പയും അമ്മച്ചിയും വർഷത്തിലൊരിക്കൽ മാത്രം വരും. പെങ്ങമ്മാര് രണ്ടും കെട്ടി അങ്ങ് ചെന്നൈയിലും ബാംഗളൂരിലും, മക്കളുമായി കെട്ടിയവന്മാരുടെകൂടെ സുഖിക്കുന്നു. എനിക്ക് അവളുമാരോടത്ര അടുപ്പവുമില്ല. ജെയിംസ് ഒരു മനുഷ്യപ്പറ്റില്ലാത്തവനാണെന്ന് അവളുമാർക്കൊരു തോന്നലുമുണ്ട്. എനിക്കതറിയാം. പോവാൻ പറ.

ഇപ്പൊ എന്റെ ലോകം കീഴുമേൽ മറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. പാവം അമ്മച്ചി. യൗവ്വനം ദേഹത്തിൽ നിന്നും വിട്ടിട്ടില്ല. വർണ്ണങ്ങളുള്ള സാരികളും മാച്ച് ചെയ്യുന്ന ബ്ലൗസുകളും ധരിച്ചുപോന്നു. കറുത്തുചുരുണ്ട, തിങ്ങിവളരുന്ന മുടിയുള്ള വെളുത്തുകൊഴുത്ത സുന്ദരിയായ എന്റെ അമ്മച്ചി നാൽപ്പതുകളിലാണെങ്കിലും, ഇപ്പോഴും മുപ്പത്തഞ്ചുവയസ്സുമാത്രം മതിക്കുന്നു. ഇപ്പോൾ വെളുത്ത സാരിയും ബ്ലൗസും ധരിച്ച് മൂകയായി മാറിയ സ്ത്രീ. ജപമാലയും, ബൈബിളുമായി രണ്ടുമാസമായി, എനിക്ക് വെച്ചുവിളമ്പിത്തരാൻ മാത്രം മുറിയിൽനിന്നും ഇറങ്ങിവരും. അല്ലേൽ പള്ളീൽ പോവാൻ. എനിക്കീ പള്ളിയും, അച്ചനും മറ്റും പണ്ടേ അത്ര പഥ്യമല്ല. പിന്നെ അമ്മച്ചിക്കുവേണ്ടി കൂടെ പോകുന്നു.