പെരുമഴകാലം 2 ✍️ അൻസിയ ✍️ [End] 1097

“റൂം തുറന്ന് ഇറങ്ങുന്നതാണ് കണ്ടത്… അതും പുലർച്ചെ… ”

“മഹ്..”

“‘ഏട്ടന് പേടി ഉണ്ടോ…???

“ഉണ്ടോന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഉണ്ടാവുമല്ലോ….??

“ഇനി ഉണ്ടായാലും കാര്യമില്ല എനിക്ക്… എനിക്ക് കാണാതിരിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല… ”

“എനിക്കും മോളെ….??

“എനിക്ക് അയാളെ വേണ്ട ഏട്ടാ…. അയാൾക്ക് എന്നെയും വേണ്ട….”

“അതെന്തേ…??

“അറിയില്ല… എന്നെ തൊട്ടിട്ട് എത്ര കാലം ആയന്നോ…. എനിക്കും അത്പോലെ തന്നെയാ… എന്നെ തൊടുന്നത് ഇഷ്ട്ടമല്ല…. ”

“എന്താ മോളെ ഈ പറയുന്നത്…??

“സത്യമാ ഏട്ടാ… എന്നെ രക്ഷിക്കാൻ പറ്റുമോ….. അമ്മയ്ക്കും അറിയാം കാര്യങ്ങൾ….”

“എന്താ ചെയ്യ ഇപ്പോ….??

“ഏട്ടൻ എന്റെ കൂടെ നിന്നാൽ മതി… ബാക്കി ഞാൻ നോക്കാം….”

“എന്താണ് പ്ലാൻ…??

“ഞാൻ തുറന്നു പറയും വേണ്ടന്ന്… അല്ലാതെ താലിയും കെട്ടി അടിമ ആയിരിക്കാൻ എന്നെക്കൊണ്ട് വയ്യ ഏട്ടാ…. ഒരാണ് എന്താന്നും അയാളുടെ കരുത്ത് എന്താന്നും ഞാൻ അറിഞ്ഞത് ഏട്ടൻ വന്ന അന്ന് മുതലാണ്…. അയാളെ കൊണ്ട് അതും എണീക്കാത്ത സാധനം വെച്ച് എന്നെ തൃപ്തി പെടുത്താൻ ആവില്ല…. എന്നെ രക്ഷിക്കോ ഏട്ടാ….???

അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഞാനാകെ തളർന്ന് പോയി…. കരയുന്ന എന്റെ കാർത്തി കുട്ടിയെ ഞാൻ മാറോട് ചേർത്ത് ഞാൻ പറഞ്ഞു…

“എന്റെ മോളിനി കരയരുത്…. കരഞ്ഞാൽ എനിക്കത് സഹിക്കാൻ പറ്റില്ല…. മോള് എടുക്കുന്ന എന്ത് തീരുമാനത്തിനും ഞാൻ കൂടെ ഉണ്ടാവും….”

“അത് മതി എനിക്ക്…”

“എന്റെ മൂഡ് പോയി…”

“അതൊന്നും പറഞ്ഞാൽ പറ്റില്ല… നാളെ നടക്കുമ്പോ എല്ലാവരും അറിയണം ആ നിലക്ക് എന്നെ പൊളിച്ചു തരണം….”

“അത്രക്ക് വേണോ…??

“വേണം….. ”

“മഴ കൂടുകയാണലോ കാർത്തി…??

“അത് എന്റെ കരച്ചിൽ ആരും കേൾക്കാതിരിക്കാൻ ആണ്….”

“അത്രക്ക് വേദന കാണുമോ…??

“ഇതുവരെ ചെയ്തിട്ടില്ല… ഇന്നാ ആദ്യം…”