പിതൃദാമ്പത്യം : തെറ്റിദ്ധാരണ 1 [ Bb10] 227

രാത്രിയിലേക്കുള്ള പാചക കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ പെട്ടെന്നൊരു മഴ. അതു കാര്യമാക്കാതെ ഞാൻ പാചകം തുടർന്നു. മഴയും ഏറെ നേരം തുടർന്നു. രാത്രി ഒരു 11 മണി കഴിഞ്ഞാണ് അച്ഛൻ വന്നത്. തീരെ ബോധമില്ലാതെ, ആടിയുഞ്ഞ് കയറി വന്ന അച്ഛനെ കണ്ട് ദേഷ്യമല്ല മറിച്ച് സഹതാപം ആണ് തോന്നിയത്. ഞാൻ അച്ഛനെ പിടിച്ച് ഡൈനിംഗ് ടേബിളിലേക്കിരുത്തി ഭക്ഷണം വിളമ്പി കൊടുത്തു.

ഒറ്റ തട്ടിന് പ്ലേറ്റ് തറയിൽ ഇട്ട് അച്ഛൻ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു.

“ഇത്രയും നാള് ഇതൊന്നും ഇല്ലാതെയാ ഞാൻ ജീവിച്ചത്. നീ എന്നെ ഊട്ടണ്ട !”

മുഖത്തും ദേഹത്തും തെറിച്ച് വീണ ചോറും കറിയും തുടച്ച് ഞാൻ മിണ്ടാതെ നിന്നു.

അടക്കിപ്പിടിച്ച കണ്ണീരുമായി ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.

കുളിച്ചിറങ്ങിയപ്പോഴാണ് ഞാൻ എന്റെ കട്ടിലിലേക്ക് നോക്കിയത്. വൈകിട്ട് ചെയ്ത മഴയിൽ ഓടിനിടയിലും ടെ വെള്ളം ചോർന്നു വീണ് എന്റെ പെട്ടിയും തുണികളും എല്ലാം നനഞ്ഞു പോയി. കറി വീണ ഡ്രെസ്സ് നനച്ചതു കൊണ്ട് അതും ഇടാൻ പറ്റില്ല. അച്ഛന്റ ഡ്രെസ്സ് മുഴുവൻ കഴുകാതെ മദ്യത്തിന്റേം വിയർപ്പിന്റേം നാറ്റമാണ്. പിന്നെ ആകെ ഉള്ളത് അച്ഛൻ കളയാതെ വെച്ചിരിക്കുന്ന അമ്മയുടെ കുറച്ച് തുണികളാണ്. അത് ഇതുവരെ എന്നെ തൊടാൻ സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല.

വേറെ വഴിയില്ലാതെ ഞാൻ അതിൽ നിന്നും അമ്മയുടെ ഒരു നൈറ്റി എടുത്തിട്ടു. തിരിച്ച് എന്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നപ്പോഴാണ് അച്ഛൻ വല്ലാതെ ചുമക്കുന്നു. പെട്ടെന്ന് ഓടി ചെന്ന് വെള്ളം എടുത്ത് കൊടുത്തു. വെള്ളം കിടിച്ചിട്ട് എന്റെ കൈയ്യിൽ പിടിച്ച് കിടന്നു. എന്നിട്ട് എന്തൊക്കെയോ പിച്ചും പേയും പറയുന്നു. ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോഴാണ് എന്റെ കിളി പറന്നത്.

“നിനക്കിപ്പഴും ഈ നൈറ്റി ചേരൂടി സുനി”

സ്നേഹം കൂടുമ്പോഴാണ് അച്‌ഛന്റ സുനിത ചുരുക്കി സുനി എന്ന് അമ്മയെ വിളിക്കുന്നത്. എങ്ങനെയെങ്കിലും അവിടുന്ന് മുങ്ങണം. ഞാൻ മുറിയിലെ ലൈറ്റ് ഓഫാക്കി പതിയെ അച്‌ഛന്റെ പിടി വിടീച്ച് ഓടാൻ നോക്കി.

“”എവിടെ പൊവ്വാടി ?” എന്ന് ചോദിച്ച് അച്ഛൻ എന്നെ കട്ടിലിലേക്ക് വലിച്ചു കിടത്തി. മദ്യലഹരിയിലെങ്കിലും നല്ല ആരോഗ്യം.