പൊന്നരഞ്ഞാണമിട്ട അമ്മായിയും മകളും 4 [Wanderlust] 1099

ദിവസങ്ങൾ ആയി ആലേഖനം ചെയ്തവയാണ്. ഞാൻ ഇത്രയും പറയുന്ന ഈ നിമിഷം വരെ ഞാൻ ഒരു സ്വപ്ന ലോകത്തായിരുന്നു. ഇതൊക്കെ കേട്ടിട്ട് അമ്മായി എന്നെ വഴക്ക് പറഞ്ഞാലും ഞാൻ എന്റെ അമ്മായിയെ വെറുക്കില്ല… കാരണം ഒരു പെണ്ണിന്റെ മുഖത്തുപോലും നോക്കാൻ ധൈര്യം ഇല്ലാതിരുന്ന എന്നെ സ്വപ്നം കാണാൻ പഠിപ്പിച്ചത് എന്റെ അമ്മായി ആണ്. എനിക്ക് ഒരു അപേക്ഷ മാത്രമേ അമ്മായിയോട് പറയാൻ ഉള്ളൂ… എന്നെ വെറുക്കരുത്. അമ്മായിയുടെ സമ്മതം ഇല്ലെങ്കിൽ കൂടി ഞാൻ എന്റെ സ്വപ്ന ലോകത്തെ മാലാഖയായി എന്റെ അമ്മായിയെ കാണാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് വർഷങ്ങൾ ഏറെയായി.

സോറി അമ്മായീ…… പൊറുക്കാൻ പറ്റാത്ത ആഗ്രഹങ്ങൾ ആണ് എന്റേത് എന്ന് അറിയാം. പക്ഷെ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചുപോയി എന്റെ അമ്മായിയെ… എന്നോട് ക്ഷമിക്കില്ലേ….

………………..
“അമലൂട്ടാ….. ഇത്രയും സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രം എന്ത് പുണ്യമാണ് മോനെ അമ്മായി ചെയ്തത്”…. എന്ന് പറഞ്ഞ് അമ്മായി എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ച് കരയുകയാണ്…. പെട്ടെന്നുള്ള ആ പ്രവർത്തിയിൽ എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ പറ്റിയില്ല… ഞാൻ ഏതോ മായാലോകത്തെന്ന പോലെ അമ്മായിയുടെ ദേഹത്തോട് തൊട്ടുരുമ്മി ഇരിക്കുകയാണ്…

അല്പനേരത്തെ മൗനത്തിനു ശേഷം അമ്മായി പതിയെ കൈകൾ അയച്ചു… കണ്ണുകൾ തുടക്കുകയാണ്. എന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്. കണ്ണുനീർ തുള്ളികൾ ഇപ്പൊ വീഴും എന്നായപ്പോൾ ഞാനും എന്റെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു… രണ്ടുപേരും സന്തോഷാശ്രുക്കൾ പൊഴിച്ചുകൊണ്ട്‌ അങ്ങനെ ഇരിക്കുകയാണ്. ഒടുവിൽ അമ്മായി തന്നെ മൗനം ബേദിച്ചു….

: അമലൂട്ടാ….

: സോറി അമ്മായി… അമ്മായി എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം.

: മോനെ… പ്രണയം നമുക്ക് ആരോടും തോന്നാം.. പക്ഷെ അത് ആത്മാർത്ഥമായ , കറകളഞ്ഞ സ്നേഹമായിരിക്കണം. ഒരു പെണ്ണിന്റെ ശരീരത്തെ അല്ല സ്നേഹിക്കേണ്ടത്. അവളുടെ മനസിനെയാണ്. മനസുകൾ തമ്മിൽ പരസ്പരം ഇഷ്ടത്തിലായൽ ശരീരം അതിന്റെ വഴിയേ വരും.. എന്റെ മോൻ നല്ലവനാ…. നിനക്ക് വേണമെങ്കിൽ എന്നെ കയറി പിടിക്കമായിരുന്നു, സാധാരണ ആൺ കുട്ടികൾ ചെയ്യുന്നതുമാതിരി കാമ വെറിയോടെ എന്നെ നോക്കാമായിരുന്നു…പക്ഷെ എന്റെ മോൻ മനസുകൊണ്ടാണ് എന്നെ സ്നേഹിച്ചത്.. ഈ അമ്മായിക്ക് മോനോട് ദേഷ്യം ഒന്നും ഇല്ല…. കേട്ടോ…

ഇത്രയും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അമ്മായി രണ്ട് കൈകൾ ഉയർത്തി എന്റെ തലയുടെ രണ്ട് വശങ്ങളിൽ ചേർത്ത് പിടിച്ച് എന്റെ നെറുകയിൽ ഒരു ചുടു ചുംബനം സമ്മാനിച്ചു. എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇതിൽ വലിയൊരു അംഗീകാരം എനിക്ക് ഇനി കിട്ടാൻ ഇല്ല.

: അമ്മായി… നമ്മൾ ഈ ചെയ്യുന്നത് തെറ്റാണെന്നറിയാം എങ്കിലും…ഇനി എന്നോട് അമ്മായിയെ മറക്കണം എന്ന് മാത്രം പറയരുത്. അമ്മായിയുടെ ജീവിതത്തിൽ ഒരു തരത്തിലുമുള്ള ഏറ്റകുറച്ചിലുകളും ഇല്ലാതെ നോക്കേണ്ട ഉത്തരവാദിത്തം എനിക്കുണ്ട്. അതിന്റെ കൂടെ എന്റെ സ്നേഹത്തെ കൂടി അമ്മായി അംഗീകരിക്കണം. പ്ലീസ്… ഞാൻ അമ്മായിയെ ഒരിക്കലും നിർബന്ധിക്കില്ല. കാരണം സ്നേഹം പിടിച്ചുവാങ്ങാൻ ഉള്ളതല്ല. അത് മനസിൽ നിന്നും

The Author

Kiddies

രേണുകേന്ദു Loading....

74 Comments

Add a Comment
  1. ❤️❤️❤️

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *