പൊന്നു ടീച്ചറുടെ നീല പാൻറ്റി 2 [വരത്തൻ] 410

ഞാൻ പിറ്റേന്ന് കോളേജിൽ എത്തിയെങ്കിലും അന്ന് പൊന്നു കോളേജിൽ വന്നില്ല.ഞാൻ ഇടക്ക് മെസേജ് അയച്ചെങ്കിലും അവളുടെ റിപ്ലൈ ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല.പിന്നെ ഞാൻ അന്ന് കുറെ ഫോൺ ചെയ്‌തെങ്കിലും അവൾ എടുത്തില്ല.പിറ്റേ ദിവസവും അവൾ കോളേജിൽ വന്നിരുന്നില്ല.പിന്നെ കുറച്ച് ദിവസം കഴിഞ്ഞ് അവളുടെ ഒരു മെസേജ് ഇങ്ങോട്ട് വന്നു.”ഡാ…കുറച്ച് ദിവസത്തേക്ക് എന്നെ വിളിക്കുകയോ മെസേജ് ചെയ്യുകയോ ചെയ്യരുത്…ഹസ്ബൻഡ് നാളെ നാട്ടിൽ വരും…ഒരു 2 മാസം നാട്ടിൽ ഉണ്ടാകും…അത് കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ നിന്നെ വിളിച്ചോളാം…ലവ് യു മുത്തേ…താങ്ക്സ് ഫോർ ദാറ്റ് നൈറ്റ്…”

ഞാൻ കുറെ ഉമ്മ സ്മൈലി അയച്ചു.

പിറ്റേ ദിവസം വൈകിട്ട് ഞാൻ കോളേജിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ പുറകിൽ ഒരു ശബ്ദം.

“മോനെ…നീ ഭാഗ്യവാനാടാ…”

ഞാൻ നോക്കുമ്പോൾ സെക്യൂരിറ്റി കുര്യാക്കോസ് ചേട്ടൻ.

“പറയുമ്പോൾ നീ മാത്രമല്ല ഞാനും ഭാഗ്യവാനാ…അല്ലേൽ അങ്ങനൊരു കാഴ്ച കാണാൻ ഒക്കുവോ…”

“എന്തുവാ ചേട്ടാ ഈ പറയുന്നേ..” – ഞാൻ ചോദിച്ചു.

അയാൾ നിന്ന് ചിരിക്കുകയാണ്.

“ഡാ മോനെ…പൊന്നുവിനെ പോലൊരു കഴപ്പി ചരക്കിനെ മൊത്തമായി ഊമ്പി തിന്നാൻ ഭാഗ്യം കിട്ടിയല്ലേടാ നിനക്ക്…അത് കാണാൻ എനിക്കും”

ഞാൻ അത് കെട്ടൊന്ന് ഞെട്ടി.അന്ന് രാത്രി ഈ പറിയൻ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നോ ? ഞാൻ ആലോചിച്ചു.

“എന്തായിരുന്നെടാ ആ കാഴ്ച…എനിക്ക് ഈ ജന്മം അത് മറക്കാൻ പറ്റില്ല…അവളുടെ കഴപ്പ്…ഹോ…” – അയാൾ തുടർന്നു.

എൻറെ ഒരു ടെൻഷനും പകപ്പും ഒക്കെ കണ്ടപ്പോൾ അയാൾ പറഞ്ഞു.

“നീ പേടിക്കേണ്ടെടാ മോനെ…ഞാൻ ഒന്നും റെക്കോർഡ് ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല…നമ്മുടെ കയ്യിൽ ആകെ ഉള്ളത് ഈ ഫോൺ ആണ്…” – അയാൾ ഒരു പഴയ ഫോൺ എടുത്ത് കാണിച്ചു.

“ഇതിൽ ക്യാമറയും കോപ്പും ഒന്നുമില്ല…ഞാൻ എല്ലാം നേരിൽ കണ്ട് ഒരു രണ്ടെണ്ണം വിട്ടു.ഇന്നും അവളെ ഓർത്തൊന്ന് വിട്ടതേ ഉള്ളു…നമുക്ക് അത് മതി…അവളെ നോക്കി എന്നും വെള്ളമിറക്കുന്നത് ആരുന്നു…ആ കൂത്തിച്ചിയെ തുണി ഒന്നും ഇല്ലാതെ ഇങ്ങനെ കാണാൻ പറ്റുമെന്നേ വിചാരിച്ചില്ല…എന്നാലും നന്ദി ഉണ്ടെടാ മോനെ…” – അയാൾ പറഞ്ഞ് നിർത്തി.

ഇപ്പോൾ എനിക്കും കുറച്ച് ആശ്വാസമായി.

ഞാൻ ചിരിച്ചു.