പൂർണിമയുടെ കഷ്ടപ്പാട് [സ്വാതി] 299

ഞാൻ അച്ഛൻ പറഞ്ഞതെല്ലാം കേട്ടതല്ലാതെ തിരിച്ചൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. അച്ഛൻ കുറച്ചു നേരം മിണ്ടാതിരുന്നിട് റൂമിൽ നിന്ന് പോയി.

ഉറക്കം വന്നില്ലെങ്കിലും വെറുതെ കിടന്നു. അപ്പോളാണ് ഫോൺ വിളിയ്ക്കുന്നത്. നോക്കിയപ്പോൾ ജോസഫ് സർ ഉം. ഞാൻ ആദ്യം പതറിപ്പോയെങ്കിലും ഫോൺ എടുത്തു.

“ആഹ് ഉറങ്ങിയില്ലായിരുന്നോ ടീച്ചർ ഏയ്‌. “സർ പറഞ്ഞു
“ഉറങ്ങാറാകുന്നതേ ഉള്ളു സർ. “ഞാനും മറുപടിയായി പറഞ്ഞു
“നാളെ നമുക്കൊന്നു കൂടിയാലോ. നാളയെ എനിയ്ക്കൊന്നു ഫ്രീ ആകാൻ കഴിയുകയുള്ളു. രാവിലെ ടീച്ചർ സ്കൂളിൽ വന്നാൽ മതി നമുക്ക് അവിടെ നിന്ന് പോകാം ”
ഞാൻ ചെറുതായിട്ട് മൂളിയാതെ ഉള്ളു. അപ്പോൾ എന്ത് പറയണം എന്ന് ആലോചിയ്ക്കാൻ പോലും പറ്റിയില്ല. സർ ഫോൺ വയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.

പിറ്റേ ദിവസം ഞാൻ ഒരല്പം നേരത്തെ സ്കൂളിൽ എത്തി വേറെ ടീച്ചേർസ് ഒന്നും അറിയണ്ടാന്നു കരുതി. ജോസഫ് സർ 10 ആയപ്പോൾ ആണ് വന്നത്. ക്ലാസ്സിൽ പഠിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന എന്നെ വിളിച്ചിറക്കി സർ ന്റെ കാറിൽ കയറ്റി. സർ കാർ ഓടിയ്ക്കുന്നു, ഞാൻ സർ ന്റെ സൈഡിൽ മുൻ സീറ്റിൽ ഞാൻ ഇരുന്നു.
“മോൾ പ്രസവിച്ചു കിടക്കുകയാ ഭാര്യ ഇന്ന് മോളെ കാണാൻ പോകാൻ ഇരുന്നതാ, നാശം ഇപ്പോൾ പറയുന്നു നാളയെ പോകുന്നുള്ളുന്നു..അവൾ പോയിട്ട് നമുക്ക് രണ്ട് പേർക്കും കൂടി എന്റെ ഫ്ലാറ്റിൽ പോകാമെന്ന കരുതിയത്. ഇനിയിപ്പോൾ വേറെന്തെലും മാർഗം നോക്കാം “സർ പറഞ്ഞു. കാർ വളരെ വേഗത്തിൽ മുന്നോട്ട് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഞാൻ ഇതിനിടയ്ക് പോലും അയാളുമായിട് ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല. ഇടയ്ക്ക് അമ്മ ഫോൺ വിളിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ എടുത്തില്ല. സർ ഇടയ്ക്ക് കാർ നിർത്തി ആരെയൊക്കെയോ ഫോൺ വിളിയ്ച്ചു എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു.

കാർ വീണ്ടും നേരെ പോകുന്നു.
സർ വീണ്ടും തുടർന്നു. ” ഞാൻ തുറന്നു പറയുകയാണ് വന്നിട്ട് പിന്നെ പുറകിൽ കയറ്റാൻ പറ്റില്ല എന്നൊന്നും പറഞ്ഞേക്കരുത്, എനിയ്ക്കണേൽ അകത്തു തന്നെ കളയണം “

“ആയോ സർ എനിയ്ക് സേഫ് പെരിയഡ്‌സ് അല്ല “ഞാൻ പറഞ്ഞു. പക്ഷെ സർ അത് കേൾക്കാത്ത ഭാവത്തിൽ വണ്ടി ഓടിച്ചു. ഒരു വീടിന്റെ മുന്നിൽ കയറ്റി നിർത്തി.

ഒരു വലിയ പഴയ തറവാടാണെന്നു പുറമെ നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ തന്നെ അറിയാം. ആ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഒരു ആൾ ഇറങ്ങി വന്നു. കറുത്തിട് നരച്ച തടിയൊക്കെ ആയിട്ട് ഒരാൾ. മുണ്ടും ഷർട്ട്‌ ഉം ആണ് വേഷം. അയാളെ ഞാൻ എവിടേയോ കണ്ടിട്ടുണ്ട്, അതെ അത് വിനോദ് ചേട്ടന്റെ അച്ഛന്റെ കൂട്ടുകാരനാണ്, ഇയാൾ വഴിയാണ് എനിയ്ക് ജോലി കിട്ടിയത്.