പൂർണിമയുടെ കഷ്ടപ്പാട് 5 [സ്വാതി] 381

അവൻ ഒന്നും പറയാതെ തലയും കുനിച്ചു താഴേയ്ക്കു നോക്കി ഇരുന്നു

കുറച്ചു നേരം ഞാനും ഒന്നും സംസാരിച്ചില്ല. നിശബ്ദത മാത്രമായിരുന്നു അവിടെ.

ഞാൻ എണീറ്റു അവന്റെ റൂമിൽ കൂടി വെറുതെ നടന്നു. പെട്ടെന്നാണ് അവന്റെ പഴയ തുണികൾക് ഇടയിൽ എന്റെ ഒരു പാന്റി കണ്ടത്. ഞാനത് വേഗം എടുത്തു.
അതെ ഇന്നലെ ഇട്ട പാന്റി ആണ് അലക്കാനായി റൂമിൽ വച്ചിരുന്നതാണ്.

ഞാൻ അവന്റെ റൂം അകത്തു നിന്നും ലോക്ക് ഇട്ടു. ആ പാന്റി എടുത്തു അവന്റെ മുഖത്തിന്‌ നേരെ കാണിച്ചു

“നീ എന്തിനാടാ ഇത് എടുത്തത്…. “

അവൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. തല കുനിച്ചു തന്നെ ഇരിയ്ക്കുകയാണ്.

എനിയ്ക്കെന്തോ ദേഷ്യവും നിരാശയുമാണ് തോന്നിയത്. ഞാൻ വീണ്ടും അവന്റെ അടുത്തേക് ഇരുന്നു. ഇപ്പോൾ അവനോട് ദേഷ്യം തോന്നുന്നില്ല. അവന്റെ മുഖം പിടിച്ചു പൊക്കിയതും അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണീർ അണ പൊട്ടി.

“എടാ, ആദി നീ കരയാതിരി…. ” എന്റെ കൈ കൊണ്ട് അവന്റെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു കൊണ്ട് അവനെ ഞാൻ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.

“നിന്റെ ഈ പ്രായത്തിൽ ഉള്ള ആണ്പിള്ളേര്ക് ഇതൊക്കെ തോന്നുന്നത് സാദാരണയാണ്… അതിനു നീ കരയുന്നതെന്തിനാണ് “അവനെ ആശ്വസിപ്പിയ്ക്കാനായിട്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു

അവൻ മുഖം തുടച്ചു…. കരച്ചിൽ നിർത്തി ….

ഞാൻ എണീറ്റു ഇട്ടിരുന്ന പാന്റി ഊരി അവന്റെ കൈയിൽ കൊടുത്തു…
അവൻ അത്ഭുതത്തോടെ എന്നെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു. ഞാൻ അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ആ റൂമിൽ നിന്നും പുറത്തേക് ഇറങ്ങി….
(തുടരണോ… )