പോത്തന്റെ മകൾ 2 [Smitha] 557

“ഈശോയെ…”

സിസിലി തലയില്‍ കൈവെച്ചു.

“എന്നെ കണ്ടിട്ട് സിന്ധു ആണെന്ന് മോന്‍ വിചാരിച്ചെന്നോ? അത്…അതെന്നാ മോനെ നീ അങ്ങനെ?”

“എന്‍റെ മമ്മി…”

അവന്‍ അദ്ഭുതം കൂറിയ കണ്ണുകളോടെ തുടര്‍ന്നു.

“ആ നിപ്പും ആ സൌന്ദര്യോം നെറോം പിന്നെ തള്ളിനിക്കുണ്ണ്‍ സൂപ്പര്‍ കുണ്ടീം മൊലേം ഒക്കെ…ശ്യോ..പ്ലീസ് ..മമ്മി ഞാന്‍ അറിയാതെ..ശ്യെ…മൈര് ..! ഞാന്‍ എന്നാ മറ്റേടത്തെ വര്‍ത്താനവാ പറഞ്ഞെ…!”

സിസിലിയുടെ ദേഹം വല്ലാത്തൊരു സുഖത്തോടെ പുളഞ്ഞു കയറി അപ്പോള്‍.

“എന്‍റെ മമ്മി ഒറ്റ നോട്ടത്തി ഞാന്‍ വിചാരിച്ചു ഞാന്‍ കാണാന്‍ വന്ന പെണ്ണ് മമ്മി ആണെന്ന്.. പക്ഷെ അല്ലന്ന് അറിഞ്ഞപ്പം എനിക്കുണ്ടായ ആ വെഷമം എന്തോരം ആന്ന് എന്ന് മമ്മിക്കറിയാവോ…”

സിസിലി അദ്ഭുതം വിടാത്ത കണ്ണുകളോടെ അവന്‍റെ വാക്കുകള്‍ക്ക് കാതോര്‍ത്തു.

“സിന്ധൂനെ കണ്ടു കഴിഞ്ഞപ്പം എന്‍റെ വെഷമം കൊറച്ചൊക്കെ മാറി..അവളും മമ്മിയെപ്പോലെ സൂപ്പര്‍ സുന്ദരി, സൂപ്പര്‍ ചരക്ക് ആരുന്നല്ലോ, ഇപ്പഴത്തെപ്പോലെ…ശ്യെ പിന്നേം ഊളവര്‍ത്താനം…എന്നാ ചെയ്യാനാ..ഞാന്‍ വര്‍ത്താനം പറയുമ്പം ഇങ്ങനെയാ..അധികം ഒന്നും പഠിക്കാന്‍ പറ്റാത്തതിന്റെയാ മമ്മി..മമ്മി അതങ്ങ് ക്ഷമി…”

സിസിലി എന്താണ് പറയേണ്ടതെന്ന് അറിയാത്ത ഭാവത്തോടെ അവനെ നോക്കി.

“ഏതായാലും ഇത്രേം ഊള വര്‍ത്താനം ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ! ഇനി എന്തിനാ ബാക്കിയൊള്ളത് മൂടിപ്പ്തിഞ്ഞ് മറച്ചു വെക്കുന്നെ? എന്‍റെ മമ്മി സിന്ധൂനെ കേട്ടുന്നേന് മുമ്പ് എനിക്ക് ഒരു കൊഴപ്പോം ഇല്ലാരുന്നു…എന്നുവെച്ചാ ആണുങ്ങടെ കയ്യും കാലും ഒക്കെ വര്‍ക്ക് ആകുന്ന പോലെ എന്‍റെ എല്ലാ ഭാഗം സൂപ്പര്‍ ആയി വര്‍ക്ക് ചെയ്യുവാരുന്നു…”

സിസിലി അവനെ മിഴിച്ചുനോക്കി.

“മമ്മിക്ക് മനസ്സിലായില്ലേ?”

The Author

സ്മിത

ജബ് കിസി കേ ദില്‍ തരഫ് ജുക്നേ ലഗേ... ബാത്ത് ആകര്‍ ജുബാ തക് രുകനേ ലഗേ... ആംഖോ ആംഖോ മേ ഇകരാര് ഹോനേ ലഗേ... ബോല്‍ ദോ അഗര്‍ തുംഹേ പ്യാര് ഹോനേ ലഗേ...