പ്രളയകാലത്ത് 4

PRALAYAKALATHU  PART 4 | AUTHOR : LEENA 

Previous Parts  | Part 1 | Part 2 | Part 3 |

പ്രിയമുള്ള വായനക്കാരേ, താമസിച്ചതിൽ ക്ഷമിക്കുക. പലപല കാരണങ്ങളും മടിയുമൊക്കെ കൊണ്ട് തുടരാൻ വൈകി. എങ്കിലും ഈ പുതിയ പാർട്ട് നിങ്ങളുടെ കാത്തിരിപ്പിനെ സഫലമാക്കുമെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. അല്പം നീണ്ട പാർട്ടാണ്. റഫ് ഇൻസെസ്റ്റ് സെക്സ് താല്പര്യമില്ലാത്തവർക്ക് അല്പം ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കിയേക്കാം എന്ന ചെറിയൊരു വാണിംഗോടെ കഥയിലേക്ക്:

പ്രളയകാലത്ത് – Part 4
കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ മുകളിൽ ടാങ്കിന്റെ വാവട്ടത്തിലൂടെ ആകാശം. കറുത്തു തിങ്ങിയ മേഘങ്ങൾ നീങ്ങിപ്പോകുന്നു. ഞാൻ അത് നോക്കി അങ്ങനെ കിടന്നു. മഴ തോർന്നിരുന്നു. പുറത്ത് കാറ്റ് വീശുന്നുണ്ട്. കാറ്റ് ഓളങ്ങളിൽ ശബ്ദമുണ്ടാക്കുന്നത് കേൾക്കാം.

എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് ഓർത്തെടുക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചു. മഴ പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു, ഞാൻ അമ്മയെ പണ്ണുകയായിരുന്നു. ഒരു നടുക്കത്തോടെ ഞാനോർത്തു. സ്വപ്നമായിരുന്നോ? ഞാൻ പെട്ടെന്ന് തലപൊക്കി നോക്കി. അരികിൽ അമ്മ എനിക്ക് പുറം തിരിഞ്ഞു ടാങ്കിന്റെ ഭിത്തിക്കു നേരെ ചെരിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ട്. അതേ പാവാടയിൽ. അമ്മയുടെ തുടകളുടെ പകുതി കാണാം. പാവാട പാതി മറച്ച പുറത്ത് മുടിയിഴകൾ പറ്റി ഒട്ടിയിരിക്കുന്നു. നിലത്താകെ അമ്മയുടെ മുടി ചിതറി പരന്നിട്ടുണ്ട്.

ഞാൻ പതിയെ കൈമുട്ട് കുത്തി കുറച്ച് ഉയർന്നു നോക്കി. എന്താണമ്മയുടെ അവസ്ഥ? ഉറക്കമാണോ? അതോ കരയുകയോ? അനക്കമില്ലല്ലോ. കിടന്ന കിടപ്പിൽ നിന്ന് ഏന്തിവലിഞ്ഞ് ഞാൻ അമ്മയുടെ മുഖം കാണാൻ ശ്രമിച്ചു. വശത്തുനിന്ന് കാണുമ്പോൾ അമ്മയുടെ കവിളിലൊക്കെ മുടി ചിതറി കിടക്കുന്നു, മുഖം പൂർണമായും കാണുന്നില്ല. എങ്കിലും കണ്ണടച്ച് കിടക്കുവാണ്. എന്തെങ്കിലും ഒരു അനക്കത്തിനായി ഞാൻ അമ്മയെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. എത്രനേരം നോക്കി എന്നറിയില്ല. ഒടുവിൽ നേരിയ ശ്വാസം ഞാൻ അമ്മയിൽ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

ഞാൻ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. ചെയ്തു കൂട്ടിയതിന്റെ ഭീകരതയും ആഴവും അപ്പോഴേക്കും എന്നെ പൂർണമായി പിടി കൂടിയിരുന്നു. സ്വന്തം മാതാവിനെ ഞാൻ കാമത്തോടെ പ്രാപിച്ചിരിക്കുന്നു! അതും അമ്മയുടെ ഇഷ്ടത്തിനു വിരുദ്ധമായി ബലം പ്രയോഗിച്ച്! ഒരു മകനും ഒരമ്മയോടും ചെയ്യരുതാത്തത്! ദൈവമേ! എന്തൊരു പാപം! ഞാൻ മുഖം പൊത്തി ഇരുന്നു. എനിക്ക് കരച്ചിൽ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കണ്ണിൽ നിന്ന് നീരൊഴുകി കൈപ്പത്തിയിൽ നിറയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു.

അമ്മയെ ഇനി എങ്ങനെ ഫേസ് ചെയ്യും? അതോർത്തപ്പോൾ ഭൂമി പിളർന്ന് അങ്ങ് ഇല്ലാണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് തോന്നിപ്പോയി. ഇനിയൊരിക്കലും അമ്മയുടെ മുഖത്ത് ഒരു മകന്റെ നിഷ്കളങ്കതയയോടെ നോക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ല. ഞാൻ തെറ്റു ചെയ്തിരിക്കുന്നു. കടുത്ത തെറ്റു ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനേപ്പോലെ ഇപ്പോഴും എന്നെ കൊഞ്ചിച്ചും ലാളിച്ചും സ്നേഹിക്കുന്ന എന്റെ സ്നേഹനിധിയായ അമ്മയെ ഞാൻ ബലാൽക്കാരമായി എന്റെ കാമവെറിക്ക് ഇരയാക്കിയിരിക്കുന്നു. എനിക്ക് ഉറക്കെ അലറിക്കരയണമെന്ന് തോന്നി.

അമ്മയെ ഉണർത്താതെ മെല്ലെ ഞാനെഴുന്നേറ്റുനിന്നു. പുറത്ത് എന്റെ മനസ്സുപോലെ തന്നെ കറുത്തുമൂടിയ ആകാശം പെയ്യാൻ കൊതിച്ച് കനത്തുതൂങ്ങി നിൽക്കുന്നു. മങ്ങിയ അന്തരീക്ഷം തണുത്ത കാറ്റേറ്റ് ദുഖപൂർണമായി മയങ്ങുന്നു. സൂര്യൻ എവിടെയുമെങ്ങുമില്ല.