പ്രാണനാഥൻ നൽകിയ പരമാനന്ത സുഖങ്ങൾ 4 [Teller of tale] 110

“ആഹാ.. മേഡം ചില്ലറ അഭിനയം അല്ലാരുന്നല്ലോ എന്നിട്ട്. അവരെ പിടിച്ചു ഫ്രെയിംന്നു മാറ്റെട എന്നും പറഞ്ഞു എന്തായിരുന്നു അലർച്ച. ഞാനും കൂടി പേടിച്ചു പോയി.” ജിത്ത് ചിരിക്കിടയിൽ സാറയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.

“എടാ പൊട്ടാ.. നിന്റെ സാമാനത്തിന്നു നീ ചീറ്റി വിട്ട ക്രീം ഇല്ലേ, അത് വീണ ഇലയിൽ ചവിട്ടിയാ ആ ചെറുക്കൻ അവിടെ നിന്നത്. അതെങ്ങാനും അവര് കണ്ടിരുന്നേൽ എന്റെ മോനെ, നിന്റെ ഷൂട്ട് അവര് നടത്തിയേനെ.” സാറ വീണ്ടും ചിരിച്ചു പുളഞ്ഞു. കണ്ണും തള്ളിച്ചു കേട്ടിരുന്ന ജിത്തും അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് കണ്ട്രോൾ പോയി ചിരിച്ചു മറിഞ്ഞുപോയി.

മറക്കാൻ പറ്റാത്ത അനേകം നിമിഷങ്ങൾ നിറച്ച് അവർ തിരികെ യാത്രയായി. യാത്രയിൽ ഉടനീളം ഓരോ നിമിഷങ്ങൾ എണ്ണി പെറുക്കി പറഞ്ഞു ചിരിച്ച് അവർ സിറ്റിയിൽ എത്തിയതറിഞ്ഞില്ല. അതുവരെ എല്ലാം മതിമറന്നു ആഘോഷിച്ച അവരുടെ സന്തോഷം അല്പാൽപ്പം കുറഞ്ഞു വന്നു. വീണ്ടും പിരിയാനുള്ള സമയം അടുക്കുന്നു എന്ന യാഥാർഥ്യം അവരുടെ മുഖത്ത് നിഴലിച്ചു.

വീടെത്തുന്നതിനു രണ്ടുകിലോമീറ്റന് ഇപ്പുറം ജിത്ത് കാർ സൈഡിൽ ഒതുക്കി ഇറങ്ങി. സാറയും ഇറങ്ങി വന്നു അവനെ നോക്കി നിന്നു. രണ്ടാൾക്കും പിരിയാൻ പറ്റാത്ത വിഷമം മുഖത്തുണ്ടായിരുന്നു. ജിത്ത് കാറിൽനിന്ന് തന്റെ ബാഗ് എടുത്തു സാറയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. പാറിപറന്നു കിടന്ന അവളുടെ മുടിയിൽ തഴുകി ഒതുക്കി അവനവളെ നോക്കി. അവളാ കൈ പിടിച്ചു ഒരു മുത്തം നൽകി.

“പോട്ടേഡാ.. ഞാൻ ചെന്നു കഴിഞ്ഞു നിനക്ക് മെസ്സേജ് ഇടാം. എന്നിട്ട് നീ കയറി വന്നാൽ മതി. ശരി എന്ന് ജിത്ത് തലയാട്ടി. സാറ വിഷമം മറച്ചുപിടിച്ചു അവനെ നോക്കി ഒന്നു ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കാറിൽ കയറി സ്റ്റാർട്ട് ആക്കി. അവനെ കൈ വീശി കാണിച്ച് അവൾ വണ്ടി മുൻപോട്ടെടുത്തു. ഒരുപാടു ഓർമ്മകൾ നിറച്ച്, സ്നേഹം ഉള്ളിലൊതുക്കി അവർ രണ്ട് അയല്പക്കകാർ മാത്രമായി വീണ്ടും അഭിനയിക്കാൻ പോകുന്നു.