പ്രൈവറ്റ് ബാങ്ക് [Sreelakshmi] 352

പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവൾ എന്നോടായി പറഞ്ഞു, കുറച്ച് കാലം ഉപയോഗിക്കാതെ കിടന്നത്കൊണ്ട് ആയിരിക്കും ഡീമാറ്റ് അക്കൗണ്ട് ഫ്രീസ് ആയത്. ഒരു കെവൈസി ഫോം ഫിൽ ചെയ്‌ത്‌ കൊടുത്താൽ ചിലപ്പോ ശെരിയായേക്കും.

ഇതാണ് കാര്യമെങ്കിൽ ഒരു ആഴ്ചയ്ക്കുള്ളിൽ ശെരിയാകും എന്ന്. ഒരാഴ്ച എന്നൊക്കെ കേട്ടപ്പോ എന്‍റെ മൂഡ് പോയെങ്കിലും അധികം സംസാരിക്കാനുള്ള എനർജി ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അവൾ പറയുന്നപോലെ എഴുതി ഒപ്പിട്ടു കൊടുത്തിട്ട് അവിടുന്ന് ഇറങ്ങി.

ജീവിതത്തിൽ ഭാഗ്യങ്ങളും അവസരങ്ങളും ഒരു മിന്നൽ പോലെ പെട്ടന്ന് വന്നു പോകുന്നതാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. തലയിൽ വന്നപ്പോൾ ഉണ്ടായിരുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് ഒരു പരിഹാരവും കാണാതെ എനിക്ക് ബാങ്കിൽ നിന്നു പുറത്തേക്ക് പോകേണ്ടി വന്നു.

എല്ലാം തീർന്നു  എന്ന് നമ്മൾ  വിചാരിക്കുന്നിടത്തു  ആയിരിക്കും ചിലപ്പോ പലതും  ആരംഭിക്കുന്നത്. ഒരു ലൂസ് എൻഡ് പോലെ ആയിരുന്നു ആ പാറാവുകാരൻ. അയാൾ അവിടെ എന്തിനു വന്നു എന്തിനാണ് എന്നെ ഒരുമാതിരി നോക്കിയത് എന്നൊന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല. അയാൾക്ക് തീരെ മുഖം കൊടുക്കാതെ ഞാൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.

അയാൾ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നു, തോളിൽ കൈ വച്ചു, സാറേ എന്നൊരു നീട്ടി വിളിയും. ഞാൻ ആകെ ഞെട്ടിത്തരിച്ചുപോയി, ശരീരം ആകെ ഒരു ഷോക്ക് അടിച്ച ഫീലിംഗ്. റോഡിന്‍റെ ഫുട്പാത്തിൽ ഞാൻ അങ്ങനെ സ്റ്റക്ക് ആയി നിൽക്കേണ്ടിവന്നു. എന്താണ് സംഭവിക്കാൻ പോകുന്നതെന്ന് അറിയില്ല. ശ്വാസം നിശ്ചലമായി, വണ്ടികളുടെ ശബ്ദവും ചുറ്റിലും ഉള്ള ആളുകൾ എല്ലാവരും എന്നെ തന്നെ ശ്രെദ്ധിക്കുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.

പിടിക്കപ്പെട്ട ഒരു കള്ളനെപ്പോലെ ഞാൻ അവിടെ നിന്നു. ഞാൻ തിരിഞ്ഞു, ആദ്യം എന്‍റെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടത് അയാളുടെ പാന്‍റിന്‍റെ മുഴുപ്പ് ആയിരുന്നു. എന്തെന്നില്ലാതെ അത് അങ്ങനെ തുടിച്ചു നിൽക്കുന്നു. ഞാൻ അയാളുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി. ഒരു 50നു മേലെ പ്രായമുള്ള ബലമുള്ള ശരീരമുള്ള ഒരാൾ. കറുത്ത ശരീരം,

മുഖത്തു അവിടെ ഇവിടെയായി നരച്ച രോമങ്ങൾ, കൈകളുടെ മസിലുകൾ എടുത്തുകാണിക്കും വിധത്തിലുള്ള ടൈറ്റ് യൂണിഫോം, ആരായാലും ഒന്ന് പേടിക്കും പക്ഷെ ആളുടെ ശബ്ദം വളരെ സോഫ്റ്റ് ആയിരുന്നു. അയാൾ എന്നോട് ഒരു സ്വകാര്യം പറയണം എന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടു, ഞാൻ എനിക്ക് തിരക്കുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞു ഒഴിയാൻ ശ്രമിച്ചു. ആള് വിടുന്നില്ല എന്ന് തോന്നിയതുകൊണ്ടും റോഡിൽ ആണ് നിൽക്കുന്നത് എന്ന ബോധം ഉള്ളതുകൊണ്ടും ഞാൻ അയാൾ പറയുന്നത് കേൾക്കാൻ തയ്യാറായി.