പ്രിയം [Rashford] 2251

നന്ദു അവിടെ ശിലയായി കുറച്ച് നേരം നിന്നു. എന്താ സംഭവിച്ചത് എന്ന് അവന് മനസ്സിലായതെ ഇല്ല. തന്‍റെ എക്സിന്‍റെ അമ്മ തന്നെ വളയക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുവാണോ. ഏയ് അതായിരിക്കില്ല, പിന്നെ ആ പറഞ്ഞതിന്‍റെ അര്‍ത്ഥം എന്തായിരിക്കും. അവന്‍ ഓരോന്ന് ചിന്തിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. പെട്ടെന്ന് അവന്‍റെ പുറകില്‍ നിന്നാരോ തട്ടി വിളിച്ചു.

അഖില്‍ഃ നീ എന്തുവാ മൈരെ ഇവിടെ സ്വപ്നം കണ്ടോണ്ടിരിക്കുവാണോ.

നന്ദുഃ ഓ നീ ആയിരുന്നോ, കഴിഞ്ഞോ മൈരെ നിന്‍റെ വെളളമടി.

അഖില്‍ഃ ഓ വെളളമടിക്കാത്ത മാന്യന്‍.

നന്ദുഃ എന്താ മൈരെ വിളിച്ചത്.

അഖില്‍ഃ ടാ കോപ്പെ ഞാന്‍ പോവാ. ഇജ്ജാതി ബോര്‍ പാര്‍ട്ടി. നീ വരുന്നോ. അതോ കാമുകിയെ കെട്ടിച്ച് ഉറക്കിയിട്ടെ വരത്തുള്ളു.

അവന്‍ പുച്ഛത്തോടെ പറഞ്ഞു.

നന്ദുഃ ആടാ ഫുണ്ടെ, എന്തെ നിനക്ക് വല്ല ദണ്ണവും ഉണ്ടോ?

അഖില്‍ഃ ഓ എനിക്കെന്ത് ദണ്ണം, മൈരെ വരുന്നുണ്ടോ?

നന്ദുഃ ഇല്ലെടാ കോപ്പെ, അമ്മ ചിലപ്പോള്‍ ഇങ്ങോട്ട് വരും, നില്‍ക്കാന്‍ പറഞ്ഞു.

പെട്ടെന്ന് മനസ്സില്‍ തോന്നിയ ഒരു കള്ളം നന്ദു പടച്ച് വിട്ടു.

അഖില്‍ഃ ആണോ, എന്നാല്‍ പിന്നെ ഞാന്‍ പോയേക്കുവാ, നാളെ കല്യാണത്തിന് കാണാം.

നന്ദുഃ ഓക്കെ, ടാ സൂക്ഷിച്ച് പോ കേട്ടോ, പോലീസ് കാണും.

അഖില്‍ഃ അതൊക്കെ ഞാന്‍ ഏറ്റു. You enjoy your ex’s marriage.

നന്ദുഃ ടാ ക്ണാപ്പാ ടാ.

എന്തേലും പറയുന്നതിന് മുമ്പെ അവന്‍ ഒറ്റ ഓട്ടമായിരുന്നു. “ഹും നിന്നെ ഞാന്‍ എടുത്തോളാം മൈരെ”. അവന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു. പിന്നെയൊന്നും നോക്കിയില്ല, പോയി വീണ്ടും ഒരു പെഗ്ഗെടുത്ത് വീശി. അത്യാവശ്യം ടെന്‍ഷനുണ്ടായിരുന്നു അവന്. ഒരു പെഗ്ഗടിച്ചിട്ട് തിരിഞ്ഞപ്പോള്‍ കാണുന്നത് തന്നെ തന്നെ നോക്കിനില്‍ക്കുന്ന പ്രിയതയെയാണ്. അവള്‍ വീണ്ടും ഒരു വഷളന്‍ ചിരി ചിരിച്ചു. പിന്നെ അവിടെ നടന്നത് ഇവരുടെ കണ്ണുകള്‍ കൊണ്ടുള്ള കളികളാണ്.