പ്രിയം [Rashford] 2229

അവന് ആശ്വാസമായി.

അമ്മഃ പിന്നല്ലാതെ എന്ത്?

നന്ദുഃ ഏയ് ഒന്നുമില്ല. ഞാന്‍ പോയെന്ന് കിടക്കട്ടെ.

അമ്മഃ എടാ നീ കല്യാണത്തിന് വരതില്ലെ.

നന്ദുഃ ആലോചിക്കട്ടെ.

എന്ന് പറഞ്ഞ് അവന്‍ മുകളിലെത്തെ മുറിയിലേക്ക് ഓടിക്കയറി.

അമ്മഃ ആഹ് എന്തേലും കാണിക്ക്.

നന്ദു മെല്ലെ കട്ടിലിലേക്ക് വീണു. ആഹ് സ്വര്‍ഗ്ഗം. സ്വന്തം കട്ടിലില്‍ കിടക്കുന്ന സുഖം ഒന്ന് വെറെ തന്നെയാണല്ലോ. അവന്‍ കട്ടിലില്‍ കിടന്ന ഫോണെടുത്ത് നോക്കി. പ്രിയതയുടെ മെസേജ്, “ചെന്നോ?”. അവള്‍ക്ക് ചെന്നു എന്ന റിപ്ലൈ കൊടുത്തിട്ട് അവന്‍ കിടന്നു. നല്ല ഉറക്കക്ഷീണം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഉറക്കം കിട്ടാത്തതിനാല്‍ പയ്യെ അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ അടഞ്ഞു.

കുറെ നേരം കഴീഞ്ഞ് നന്ദു ഉറക്കമെഴുന്നേറ്റു. എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത് എന്ന് പിടികിട്ടാന്‍ കുറച്ച് ടൈമെടുത്തു. ചുറ്റും നോക്കി. അതെ തന്‍റെ മുറിയാണ്. പുറത്ത് ഇപ്പോഴും നല്ല വെയിലുണ്ട്. ഹാവു രാത്രിയായില്ല ഭാഗ്യം. അവന്‍ ആശ്വാസം പൂണ്ടു. അടുത്തിരിക്കുന്ന ഫോണെടുത്ത് നോക്കി. സമയം 11.30. ആഹ് കല്യാണം ഇപ്പോള്‍ കഴിഞ്ഞ് കാണുമായിരിക്കുമെല്ലോ. അവന്‍ ഓര്‍ത്തു. സാധാരണ മനസ്സില്‍ ചെറിയ വിങ്ങല്‍ ഉണ്ടാക്കണ്ടത് ആണ്. പക്ഷെ ഇപ്പോള്‍ അതില്ല. കാരണം കുറച്ച് മുമ്പ് സ്വപ്നത്തില്‍ പോലും വന്നത് പ്രിയത മാഡമാണ്. പ്രിയതയെ കുനിച്ച് നിര്‍ത്തി അടിക്കുന്ന സ്വപ്നം കണ്ടാണ് അവന്‍ എഴുന്നേറ്റത്. ഹോ അപ്പോള്‍ തന്നെ നല്ല മൂഡില്‍ ഇരിക്കുവാണ് അവന്‍. ഉടനെ തന്നെ തന്‍റെ ചരക്കിനെ പോയി കാണണം. അവന്‍ ഉറപ്പിച്ചു. പെട്ടെന്ന് പ്രിയതയുടെ മെസേജ് കണ്ടു.