പ്രിയമാനസം 3 [അഭിമന്യു] 373

അവർ ഇരുവരും ആ ചെറിയ വീടിന്റെ അരഭിത്തിയിലേക്ക് ഇരുന്നു..

ഷമീറിൽ ഒരു ഭവ വ്യത്യാസവുമില്ല. അവൻ പുറത്തേക്കു നോക്കി ഇരുപ്പാണ് എന്തൊക്കയോ ചിന്തിക്കുന്നുണ്ട്.

“എന്താണ് മല്ലനും മദേവനും നേരത്തെ കേറിയേ.. ഇന്ന് കാക്ക മലന്നു പറക്കും ”

അതും പറഞ്ഞാണ് ഷമീറിന്റെ ഉമ്മ നസീമ ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നത്,

അവരെ കണ്ടതും പ്രിയൻ ഒന്ന് ചിരിച്ച്.. പക്ഷേ ഷമീർ, ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല ആ ഇരിപ്പു തന്നാണ്…

“ഇവനെന്ത മോനേ ഇഞ്ചി തിന്ന കൊരങ്ങനെ പോലെ ഇരിക്കണേ? ”

ഷമീറിന്റെ ഇരുപ്പ് കണ്ട് ഉമ്മ പ്രിയനോട് ചോദിച്ചു..

“ഉമ്മ മാമയെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞേക്കു ഞാൻ വരാൻ തയാറാണെന്നു.”

ഷമീർ പറയുന്നത് കേട്ടു പ്രിയനും ഉമ്മയും ഒരേപോലെ ഞെട്ടി..

പ്രിയൻ അത്ഭുതത്തോടെ ഷമീറിനെ നോക്കുമ്പോൾ, ഉമ്മയുടെ നോട്ടത്തിൽ മോനു നല്ല ബുദ്ധി തെളിഞ്ഞു എന്ന സന്തോഷമായിരുന്നു.

“എന്റെ റബ്ബേ എന്റെ പ്രാർത്ഥന നീ കേട്ടല്ലോ അവസാനം എന്റെ കുഞ്ഞിന് നല്ല ബുദ്ധി കൊടുത്തല്ലോ … ഞാൻ ഇപ്പോൾ തന്നേ നിന്റെ മാമയെ വിളിച്ചു പറയാം. ”

അതും പറഞ്ഞു ഉമ്മ അകത്തേക്ക് പോയി.

പ്രിയൻ പിന്നെയും അത്ഭുതത്തോടെ ഷമീറിനെ നോക്കി …

രാവിലെ കരഞ്ഞു പിടിച്ചിരുന്ന ചെറുക്കൻ ഇപ്പോൾ ഉണ്ടായ മാറ്റം അവനു വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.

“എന്താടാ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നെ, ”

മുഖത്ത് ഭവ വെത്യാസം വരുത്താതെ തന്നേ ഷമീർ ചോദിച്ചു..

” ഏയ്‌… ഒന്നുല്ല ”

പ്രിയൻ ഷമീറിന്റെ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ പകച്ചു പൊയ്..

“നിന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ അർത്ഥം മനസായിലായി, ;അളിയ എന്നെ മാമ വിളിക്കാൻ തുടങ്ങിട്ടു കുറെ കാലമായി, പക്ഷേ അപ്പോഴൊക്കെ ഞാൻ അവൾക്കുവേണ്ടിയാണ് ഒഴുഞ്ഞുമാറി നിന്നത്. പക്ഷേ എന്നെ ഒരു കെഴങ്ങനാക്കിട്ടു അവൾ നല്ല ജീവിതം തേടി പോകുന്നു, അപ്പോൾ ഞാനും എന്റെ ലൈഫ് നോക്കണ്ടേ നീ പറ ”

“അപ്പോൾ അവൾ തേച്ചതിൽ നിനക്ക് ഒരു വിഷമവുമില്ലെ?, അല്ല രാവിലെ ഇതല്ലരുന്നല്ലോ നിന്റെ അവസ്ഥ? ”

“ഹ്മ്മ്…. വിഷമം… അഹ് വിഷമമുണ്ട്.