പ്രിയപെട്ടവൾ [അഫ്സൽ അലി] 219

“എന്നെ വിശ്വസിച്ചു എന്റെ കൂടെയുള്ള ജീവിതം സ്വപ്നം കണ്ട് ഈ വീട്ടിലേക്ക് കാലെടുത്തു വച്ച നിന്നെ മറന്ന് ഇപ്പോഴും അവളെയാണ് ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നതെങ്കിൽ അതല്ലേ നിന്നോട് ഞാൻ ചെയ്യുന്ന ഏറ്റവും വലിയ തെറ്റും ദ്രോഹവും…”

ഇഷയുടെ കവിളിൽ പതിഞ്ഞ അവന്റെ കൈ അവളുടെ മിനുസ്സമായ കവിളിൽ പതിയെ തലോടി…

“അവൾക്ക് ഞാൻ അവളുടെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്താണ്… എപ്പോഴും അങ്ങനെ ആയിരിക്കുകയും ചെയ്യും… എനിക്കും… അവളിപ്പോ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരിയാണ്… പെട്ടെന്ന് ഒരു ദിവസം പ്രണയിച്ച പെണ്ണിനെ കൂട്ടുകാരിയാക്കാൻ പറ്റുമോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ പറ്റും എന്ന് തന്നെ പറയും ഞാൻ… അത് നിന്നോടുള്ള ഇഷ്ടം കൊണ്ടാണ് ഇഷാ… താൻ അല്ലെ ഇനി മരണം വരെ എനിക്ക് താങ്ങായും തണലായും ഉണ്ടാവുന്നത്…”

ഇഷയുടെ കണ്ണുകൾ അഫ്സലിനെ ഇമവെട്ടാതെ നോക്കി നിന്നു…

“ഇഷാ… ഇന്നലെ വന്നപ്പോഴും അവൾ പറഞ്ഞത് നിന്നെ കരയിക്കരുത്… നിന്റെ സമ്മതം ഇല്ലാതെ അവളുമായി കൂട്ട് കൂടാനും പാടില്ല എന്നാ…”

“എന്തിനാ കൂട്ട് വിടുന്നെ… എന്നോട് പറഞ്ഞില്ലേ എല്ലാം… എല്ലാം എന്നോട് മറച്ചു വച്ച് ആ ചേച്ചിയോട് കൂട്ട് കൂടാൻ പോയില്ലല്ലോ… എനിക്ക് വിശ്വാസാ… ഇക്കാന്റെ ഭാഗ്യം ആയിരിക്കും അതുപോലൊരു കൂട്ടുകാരി… ചേച്ചിയോട് സംസാരിക്കുന്നത് എനിക്ക് ഇഷ്ടക്കേട് ഇല്ല…”

തൊട്ടരികെ ബെഡിലേക്ക് ചാരി ഇരിക്കുന്ന ഇഷയെ പൊക്കിയെടുത്തവൻ അവന്റെ മടിയിൽ കാലുകൾക്ക് നടുവിലേക്ക് ഇരുത്തി. ഇടതുകാൽ പൊക്കി വലതുകാൽ നീട്ടി ഇരിക്കുന്ന അഫ്സലിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അവൾ ചാഞ്ഞു… അവന്റെ മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തിനോട് ചേർത്ത് തലവച്ചു കിടക്കുന്ന ഇഷയുടെ നെറുകയിൽ അഫ്സലിന്റെ ചുണ്ടുകൾ പതിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ കൂമ്പിയടഞ്ഞു. അവളുടെ തുടുത്ത ചോരച്ചുണ്ടുകൾ വിറച്ചു…