പ്രിയപെട്ടവൾ [അഫ്സൽ അലി] 200

 

ഉമ്മറത്ത് കസേരയിൽ പത്രവും വായിച്ചിരിക്കുകയാണ് അലി.

 

“വാപ്പാ…”

 

അയാളുടെ പിന്നിൽ വാതിൽ പടിയിൽ നിന്ന് അവൾ അയാളെ വിളിച്ചു. പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ അലി കണ്ടത് കുളിച്ചു സുന്ദരിയായി കയ്യിൽ ഗ്ലാസും പിടിച്ചു നിൽക്കുന്ന മകന്റെ പുതുമണവാട്ടിയെ ആണ്.

 

“ഇന്നത്തെ ചായ മോൾടെ കൈകൊണ്ട് ആണോ…”

 

പുഞ്ചിരിയോടെ മരുമകൾ നീട്ടിയ ഗ്ലാസ് മേടിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ ചൂടുള്ള ചായ ഊതി കുടിച്ചു.

 

“അവൻ എണീറ്റില്ലേ?”

 

“ഇല്ല…”

 

“മ്മ്മ്… മോൾക്ക് ഇവിടെ ഇഷ്ടായോ?”

 

“ഇഷ്ടായി”

 

“അവൻ ആളിച്ചിരെ അലമ്പാ… ഒന്നിനും ഒരു ശ്രദ്ധയും അടക്കും ചിട്ടയും കാണില്ല. മോള് വേണം അവനെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ”

 

“ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം വാപ്പാ…”

 

വീണ്ടും പത്രത്തിലേക്ക് കണ്ണ് നട്ട അലിയോട് സമ്മതം വാങ്ങി അവൾ അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. ആനയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും അഫ്സലിനുള്ള ചായ മേടിച് അവൾ മുകൾ നിലയിലെ അവരുടെ മണിയറയുടെ വാതിൽ പടി കടന്ന് അകത്തു കയറി.

 

അര വരെ പുതപ്പ് പുതച് കമിഴ്ന്നു കിടക്കുന്ന അഫ്സലിന്റെ ചാരെ ഇരുന്ന് അവൾ ഗ്ലാസ് ടേബിളിലേക്ക് വച്ചു.

 

“ഇക്കാ… എണീക്കുന്നില്ലേ… ഇക്കാ…”

 

അഫ്സലിനെ തട്ടി വിളിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ ഉള്ള് തുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. രാത്രി നേരം പുലരുവോളം അവളെ ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടിയ അഫ്സലിന്റെ മുടിഴിയകളിൽ വിരൽ കോർത്ത് തടവികൊണ്ടിരുന്നു.

 

ഉറക്കം വിട്ട് കണ്ണ് തുറന്ന അഫ്സൽ തന്റെ മുടിയിൽ തലോടികൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഇഷയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു അവന്റെ മേലേക്ക് വലിച്ചിട്ടു.