പ്രിയപെട്ടവൾ [അഫ്സൽ അലി] 219

“എന്നും നിന്റെയൊപ്പം ഞാനുണ്ടാവും… എന്ത് ആവശ്യം വന്നാലും വിളിക്കണം… കൂടെ തന്നെയുണ്ടാവും… പക്ഷെ…”

അവളൊന്ന് പറഞ്ഞു നിർത്തി അവനെ നോക്കി. വലതു കരം അവന്റെ ഇടതു നെഞ്ചിലെ മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തിന് മേലെ വച്ചു. അവന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ മിടിപ്പ് തൊട്ടറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ അവനോട് ചേർന്ന് നിന്നു.

“പക്ഷെ… അത് നിന്റെ പെണ്ണിനെ വേദനിപ്പിച്ചു കൊണ്ടാവരുത്… അവൾക്കിഷ്ടമില്ലെങ്കിൽ നീയെന്നോട് സംസാരിക്കരുത്… എന്നോട് ചങ്ങാത്തം കൂടരുത്… അവൾ അറിയാതെ പോലും എന്നോട് കൂട്ട്കൂടരുത്…”

അവളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് മൗനം പാലിച്ചിരിക്കുന്ന അഫ്സലിന്റെ നെഞ്ചിൽ അവൾ പതിയെ ഇടിച്ചു…

“കേട്ടോടാ ചെക്കാ… ഞാൻ പറഞ്ഞത് മനസ്സിലായോ നിനക്ക്”

“മ്മ്മ്…”

ബെഡിലേക്ക് ഇട്ടിരുന്ന ബാഗ് തുറന്ന് അവളൊരു മോതിരം കയ്യിലെടുത്തു.

“കൈ നീട്ട് ചെക്കാ”

അഫ്സൽ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൾക്ക് നേരെ അവന്റെ മോതിരവിരൽ നീട്ടി… പക്ഷെ അവളാ കയ്യിൽ പിടിച്ചു അവന്റെ അകം കയ്യിൽ ആ മോതിരം വച്ചു.

“ഇത് നിനക്കല്ലട പൊട്ടാ… നിന്റെ പെണ്ണിനുള്ള ഗിഫ്റ്റാ… അധികം ഒന്നും എന്നെകൊണ്ട് പറ്റിയില്ലെടാ… നിനക്കറിയാവുന്നതല്ലേ എന്റെ കാര്യം…”

പറഞ്ഞു മുഴുമിപ്പിക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ അഫ്സലിന്റെ വിരലുകൾ അവളുടെ ചുണ്ടുകളിൽ പതിഞ്ഞു. അവൾ നൽകിയ മോതിരം അവൻ മുറുകെ പിടിച്ച് അവൾക്കൊരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു.

“എനിക്ക് കിട്ടിയതിലും ഇനി കിട്ടാൻ പോകുന്നതിലും ഏറ്റവും വിലപ്പെട്ട സമ്മാനം ഇതാണ്. ഇത് ഞാൻ അവളെ അണിയിക്കും… അവളോട് ഞാൻ പറയും, എനിക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ഒരാൾ തന്നതാണ് ഇതെന്ന്…”