പുകയുന്ന പക [അമവാസി] 152

അങ്ങനെ ഇതിനിടക്ക്‌ നമ്മുടെ മീനാക്ഷി മെല്ലെ വളർന്നു വന്നു കരച്ചിൽ കേട്ട ഇടങ്ങളിൽ അവളുടെ കൊലുസ്സിന്റെ നാദം കേട്ടു തുടങ്ങി

ദിവസം പോവും തോറും ചായിപ്പിലും അവിടെയും ഇവിടെയും ഒക്കെ ആയിരുന്നു സോമൻ vs ഭവാനി കളികളും അരങ്ങേരി

ആയിടെ ആണ് ഗൗരിയുടെ ആരോഗ്യതിൽ ചെറിയ മാറ്റം വന്നു തുടങ്ങിയത് അതു പതിയെ പതിയെ അവരെ ഒരു രോഗി ആക്കി മാറ്റി ബ്ലഡ്‌ കാൻസർ എന്നാ മാരക രോഗത്തിന്റെ അടിമ ഇത് ഗുരുക്കലിലും കുഞ്ഞു മീനുവിലും വിഷമം ഇണ്ടാക്കി ഈ രോഗം ആണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും ഗുരുക്കൾ ഗൗരിയെ കൊണ്ട് പോകാത്ത ആശുപത്രി ഇല്ല ഇടാത്ത നേർച്ചകളും വഴിപാട് ഇല്ല

ഒരു ദിവസം കിടപ്പിൽ ആയ ഗൗരി ഭർത്താവ് മാധവ ഗുരുക്കളെയും മകൾ മീനുവിനെയും അടുത്ത് ഇരുത്തി രണ്ടു പേരുടെയും കൈ തന്റെ മാറോടു ചേർത്ത്

ഗൗരി : ഏട്ടാ ഞാൻ ഇനി അതികം ഉണ്ടാവും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല.. പക്ഷെ ഞാൻ മരിക്കുമ്പോൾ എന്നോട് ഒപ്പം എന്റെ മോൾ പഠിക്കുന്ന ഈ കലയെയും കൊല്ലരുത് എന്റെ അപേക്ഷ ആണ്

ഇതു കേട്ടു നിറ കണ്ണുങ്ങളോടെ ഗുരുക്കൾ നിന്നുവെങ്കിലും കുഞ്ഞു മീനുവിന് വെറുതെ കെട്ടിരിക്കണേ കഴിഞ്ഞുള്ളു പാവം കുഞ്ഞല്ലേ എന്നിരുന്നാലും നൃത്തതത്തിന്റെ ആദ്യ ചുവടുകൾ അവൾക് അമ്മ പകർന്നു കൊടുത്തിരുന്നു തന്റെ അമ്മ മാത്രം അല്ല തന്റെ ഗുരുവും കൂടെ ആണ്

അങ്ങനെ ഒരു പുലരിയിൽ അച്ഛനെയും മോളെയും കൂട്ടാതെ ഗൗരി മരണത്തിനു കിഴടങ്ങി.. 😓.. ഗൗരിക് കൊടുത്ത വാക്ക് തെറ്റിക്കാതെ ഗുരുക്കൾ മീനുവിനെ ഡാൻസിന് വിട്ടു

ഇതാണ് കഥയുടെ ഒരു അധ്യായം… ഇനി ആണ് കഥ തുടങ്ങുന്നത്.. അപ്പോ ഈ കണ്ടത് കഥ ഒന്നും അല്ലേ എന്ന് അല്ലേയ്.. ആണ് എന്നാലും ഇത് പോലെ എന്തേലും ഒക്കെ പറയണ്ടേ അങ്ങനെ കൂട്ടിയ മതി