പുനർജനി [വേദ] 451

ഞാൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു. ആ ഇരുട്ടിൽ, ഞാൻ പഴയ ആ കൗമാരകാരനായി മാറി. എല്ലാ വിഷമങ്ങളും മറന്ന്, മീനയുടെ മാറിലെ ചൂടിൽ ഞാൻ ലയിച്ചുചേർന്നു. ആ രാത്രി, അവളുടെ മാറിടത്തിൽ മുഖം ചേർത്ത്, അവളുടെ കൈകളുടെ തലോടലേറ്റുവാങ്ങി ഞാൻ ശാന്തമായി ഉറങ്ങി.

ഭാഗം 8: ശാന്തം

വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് എനിക്ക് ഇത്രയും ശാന്തമായി ഒന്ന് ഉറങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞത്. പേടിസ്വപ്നങ്ങളോ, ഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള ആധിയോ ഇല്ലാതെ, തികച്ചും നിർമ്മലമായ ഒരു ഉറക്കം.

രാവിലെ ജനാലയിലൂടെ വെയിൽ മുറിയിലേക്ക് വീണപ്പോഴാണ് ഞാൻ കണ്ണ് തുറന്നത്. അപ്പോഴും ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ നെഞ്ചോട് ചേർന്ന് കിടക്കുകയായിരുന്നു. എൻ്റെ തല അവളുടെ കൈകളിൽ സുരക്ഷിതമായിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ രാത്രിയിലെ ആ ആശ്വാസം എൻ്റെ സിരകളിൽ ഇപ്പോഴും തങ്ങിനിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

ഞാൻ മുഖമുയർത്തി നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടത്, എന്നെത്തന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കിടക്കുന്ന മീനയെയാണ്. ആ കണ്ണുകളിൽ വാത്സല്യം നിറഞ്ഞുനിന്നിരുന്നു.

“നന്നായി ഉറങ്ങിയോ മനു?” അവൾ മൃദുവായി ചോദിച്ചു.

എനിക്ക് മറുപടി പറയാൻ വാക്കുകൾ കിട്ടിയില്ല. എൻ്റെ ഉള്ളിലെ സങ്കടങ്ങളും ഭാരങ്ങളും ഇറക്കിവെച്ചതുപോലെ എനിക്ക് തോന്നി. ഞാൻ വീണ്ടും ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയായതുപോലെ, അവളുടെ കഴുത്തിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി. അറിയാതെ എൻ്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. അതൊരു സന്തോഷത്തിൻ്റെ കരച്ചിലായിരുന്നു. ഇത്രയും നാളത്തെ ഏകാന്തതയ്ക്ക് ശേഷം ലഭിച്ച സ്നേഹം എന്നെ വല്ലാതെ ദുർബലനാക്കിയിരുന്നു.

“ഇത്രയും കാലം… ഇത്രയും കാലം ഞാൻ ഈ ചൂട് ആഗ്രഹിക്കുകയായിരുന്നു,” ഞാൻ വിതുമ്പലോടെ പറഞ്ഞു. “ഇന്നലെ രാത്രി… അത് എൻ്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല ഉറക്കമായിരുന്നു.”