പുറംപണി [വെറിയൻ] 487

“ഡീ… മണ്ടീ… ഒന്ന് തിരിച്ചു ചിന്തിക്ക്…”

“ഏഹ്…” അഞ്ജലി ഒന്ന് ഞെട്ടി.

“ആഹ് ഡീ പൊട്ടത്തീ… സുമതിച്ചേച്ചിയെ നിനക്ക് അറിയാഞ്ഞിട്ടാ… അങ്ങേരെ പ്രസിഡന്റ് ആക്കാനും… അങ്ങനെ എന്ത് സ്വന്തം കാര്യത്തിനും എന്ത് നാറിയ കളിയും കളിക്കുന്ന ആളാ…”

“ഹോ… അപ്പൊ ഈ മുതല് അലീന മാഡത്തെയും സുമതിച്ചേച്ചിയേം ഒക്കെ???” അഞ്ജലി ജനലിലൂടെ അവൻ ആഞ്ഞു വിറകു കൊത്തുന്നത് നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“എന്നാലും എന്റെ സൈനുത്താ… ഇയാളുടെ മണം തന്നെ സഹിക്കാൻ വയ്യ. കൂടെ കെട്ട മണമുള്ള ബീഡിയും, എന്തോ വൃത്തികെട്ട സാധനം വായിലും തിരുകി വെക്കും. എന്നിട്ട് ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് തുപ്പും. മുറ്റം മൊത്തം തുപ്പി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. എനിക്കാണേൽ അങ്ങോട്ട് ഇറങ്ങാൻ തന്നെ അറപ്പാവുന്നു…”

“പിന്നേ… അവന്റെ മണം. നീ ഇപ്പൊ തന്നെ നോക്ക്… എന്തു ഉശിരാ അവന്… അപ്പൊ ഈ ഉരുക്കു ശരീരം മേലിൽ കേറി കിടന്ന് കുലുങ്ങുന്നത് ഒന്ന് ഓർത്തു നോക്കിയേ? പിന്നേ അവന്റെ സ്പീഡ് അറിയോ… നിന്റെ ഈ പറമ്പ് വൃത്തിയാക്കി കിളയ്ക്കുന്നത് തന്നെ നാലഞ്ചു പേരുടെ പണിയാ… രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം കൊണ്ട് അവൻ ഒറ്റയ്ക്ക് തീർക്കും… പിന്നെ അവന്റെ സാധനം. അതിന്റെ വലുപ്പവും ഉശിരുമൊന്നും ഈ നാട്ടിൽ ഏതേലും ഒരാൾക്ക് ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല…”

സൈനബ ഇത്രയും തുറന്നു സംസാരിക്കുന്നത് കേൾക്കുന്നത് ആദ്യമായിട്ടാണ്. ചെറിയ രീതിയിൽ ഡബിൾ മീനിങ് തമാശകൾ ഒക്കെ തമ്മിൽ പറയാറുണ്ടെങ്കിലും ഇത്ര പച്ചയ്ക്ക് പറയുന്നത് കേൾക്കുന്നത് തന്നെ ആദ്യമാണ്. കേട്ടതൊക്കെ അഞ്ജലിയുടെ തുടയിടുക്കിൽ ഒരു തരിപ്പ് ഉളവാക്കി. അവിടെ നനവ് പടരുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു.

പെട്ടെന്ന് സൈനബയുടെ അവസാന വാക്കുകൾ അഞ്ജനയുടെ മനസിലേയ്ക്ക് കടന്നുവന്നു. അവളിൽ ഒരു സംശയം ഉണർന്നു.

“അതിരിക്കട്ടെ… ബാക്കിയൊക്കെ ശെരി തന്നെ… അവന്റെ സാധനത്തിന്റെ വലുപ്പത്തെപ്പറ്റി ഇത്ര ആധികാരികമായി പറയാൻ… സൈനുത്താത്ത അവന്റേത് കണ്ടിട്ടുണ്ടോ?” ഒരു കളിയാക്കലും അതിനൊപ്പം അല്പം സംശയത്തോടും കൂടി ആണ് അവൾ അത് ചോദിച്ചത്.