പുറംപണി [വെറിയൻ] 487

അടുക്കളയിലെ കെട്ടിൽ ചാരി നിന്നിരുന്ന സൈനബ ഒന്നു പരുങ്ങിക്കൊണ്ട് നേരെ നിന്നു. പറഞ്ഞതിലെ അബദ്ധം ഓർത്തു അവൾ ഒന്ന് ചമ്മി.

അവളുടെ മുഖത്തെ ആ ഭാവം കണ്ട് അഞ്ജലി ആകെ ഞെട്ടി: “ദൈവമേ… സൈനുത്താത്ത… നിങ്ങളും??? എടി കള്ളീ…”

“അഞ്ചൂ ഒന്നു പതുക്കെ… സുലു ആന്റിയെങ്ങാനും കേട്ടാൽ…” സൈനബ അടുത്തേക്ക് വന്ന് അവളുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചു വിരൽ കൊണ്ട് ശൂ എന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചു.

അഞ്ജലി ഒന്ന് അകത്തേക്ക് നോക്കി. എന്നിട്ട് സൈനബയെ അടുക്കളയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുന്ന ഇടത്തേക്ക് നീക്കി നിർത്തി: “എടീ… ഭീകരീ… സത്യാണോ ഞാനീ കേൾക്കുന്നെ? ഇക്കയോ വീട്ടുകാരോ അറിഞ്ഞാൽ…?” അവൾ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു.

“അഞ്ചൂ… എനിക്കും അവനും അല്ലാതെ ഇതിപ്പോ നിനക്ക് മാത്രേ അറിയൂ… അബദ്ധത്തിൽ പോലും ആരോടും പറയല്ലേ ഡീ…”

“സൈനുത്താത്ത… ഞാൻ പരദൂഷണം പോലും പറഞ്ഞു നിങ്ങള് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ… ഇനി പറഞ്ഞാലും കൂടിപ്പോയാൽ ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയും. അല്ലാതെ ഞാൻ വേറെ ആറോഡിലും ഇങ്ങനൊക്കെ സംസാരിക്കുന്നത് നിങ്ങള് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ?”

“അതില്ല… എന്നാലും ഇപ്പൊ ഞാൻ പറഞ്ഞുപോയതുപോലെ…”

“ഹാ… അത് നിങ്ങടെ മണ്ടത്തരം…”

“മണ്ടത്തരം ഒന്നുമല്ല… നിന്നോടല്ലാതെ ഞാനും വേറെ ആരോടും എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ഒന്നും പറയാറില്ലാലോ… പിന്നെ, നിന്റെ അടുത്തുന്നു പുറത്തേക്കും പോകില്ലെന്ന് അറിയാം… അതുകൊണ്ടാ സംസാരിക്കുമ്പോ തീരെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പറഞ്ഞുപോയതും…”

“ഹ്മ്മ്‌… ശെരി ശെരി… എന്നാലും ചതിക്കുവല്ലേ ഇത്താ… കെട്ടിയോളേം മോളെയും…” അഞ്ജലി പരിഭവത്തോടെ ചോദിച്ചു.

“എന്റെ അഞ്ചുമോളെ… ഈ മഹി മേലിൽ കേറിക്കിടന്നു പണിഞ്ഞ ഒരു പണിയുടെ സുഖം ഇക്ക ഇത്രേം കാലം എന്റെ മേൽ പണിഞ്ഞതിലും മുകളിലാ… പിന്നെ, ഒന്നും രണ്ടും വർഷം കൂടുമ്പോ വന്നേച്ചും പോയാൽ… ഞാൻ പെണ്ണല്ലെടി… പിടിച്ചു നിക്കാൻ പറ്റണ്ടേ?”

“എന്നാലും ഇത്താ… അവന്റെ മണം മേൽ മുഴുവൻ ആവില്ലേ? പിന്നെ അവന് 5 മിനിറ്റ് കൂടുമ്പോ തുപ്പണം… ഓർക്കുമ്പോ തന്നെ ഒക്കാനിക്കാൻ വരുന്നു…”