പുറംപണി [വെറിയൻ] 487

 

വിവേകിനു ടൗണിൽ ഒരു പ്രൈവറ്റ് കമ്പനിയിൽ സെയിൽസ് ജോലി ആണ്. നല്ല പ്രഷർ ഉള്ള ജോലിയാണ് എങ്കിലും നല്ല ശമ്പളമുള്ളതുകൊണ്ടും കഠിനാദ്വാനി ആയതുകൊണ്ടും വിവേക് അതിൽ പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നു.

 

സൈനബ പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അഞ്‌ജലിക്ക് ആകെ ഒരു വീർപ്പുമുട്ടൽ. ജോലിയും ഒതുങ്ങി…

 

സാധാരണ ടി വി കാണുകയോ മൊബൈലിൽ ആരെയെങ്കിലും വിളിച്ചു പഴങ്കഥ പറയുകയോ ആണ് പരിപാടി. ഇന്നു അവൾ ടി വി ക്ക് മുന്നിൽ ഇരുന്നിട്ടും ഒരു സമാധാനവും കിട്ടുന്നില്ല. അവളുടെ മനസ്സിൽ സൈനബ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ മാറിയും മറഞ്ഞും വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.

 

“മോൾ ഉള്ളതോണ്ടാ… അല്ലേൽ ഇവിടുത്തെ മുകളിൽ മണിയറ ആക്കിയേനെ…”

 

“എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും വിവേക് തരുന്നേന്റെ 10 ഇരട്ടി സുഖം തരും”

 

“ഞാൻ ഇത്രേം പറയണമെങ്കിൽ അവന്റെ പണി അത്രേം കൊള്ളാവുന്നോണ്ടല്ലേ…”

 

ഈ വാക്കുകൾ അഞ്ജലിയുടെ മനസ്സിൽ അലയടിച്ചു. ആദ്യമായാണ് മറ്റൊരു പുരുഷന്റെ കാര്യം മനസ്സിൽ ഓർത്തു തന്റെ പൂറ് ഇങ്ങനെ നനയുന്നത്. ശരീരം ഇത്രയും ചൂട് പിടിക്കുന്നത്.

 

അഞ്ജലി സ്വന്തം തലയിൽ ഒന്ന് കൊട്ടി… ‘എനിക്കിത് എന്താ പറ്റിയെ? വൃത്തികെട്ട ചിന്തകൾ… ആദ്യമായിട്ടാ ഇങ്ങനെ…

 

എന്നാലും…

 

‘സൈനുത്താത്ത ഇത്രയും പുകഴ്ത്തി പറയണമെങ്കിൽ… അത് വെറുതെയാവില്ല…

വിവേകേട്ടാനാണെങ്കിൽ അമ്മയ്ക്ക് വയ്യാതായ ശേഷം താനുമായി നല്ലപോലെ ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടില്ല… പാവം എല്ലാം കൊണ്ടുള്ള ടെൻഷൻ കൊണ്ടാകും.

 

എന്തായാലും എല്ലാം കൊണ്ടും വളരെ നല്ല സാഹചര്യമാണ്. അവന് ആണെങ്കിൽ രാവിലെ മുതലേ തന്നെ ഒരു നോട്ടവും ഉണ്ട്’

 

തന്റെ പൂറ് നനയുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. ടി വി യിൽ ശ്രദ്ധിക്കാതെ അവൾ പലതും ഓർത്തു വിരൽ കടിച്ചു.

 

‘ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം എന്തായാലും അമ്മ ഉറങ്ങും… മരുന്ന് കുടിച്ചിട്ടാണ് ഉറങ്ങുന്നതെങ്കിൽ 5 മണി വരെയെങ്കിലും ഉറക്കമാവും. വാതിൽ ചാരിയിട്ട് ചിലപ്പോൾ താനും ഉറങ്ങാറുണ്ട്. അല്ലെങ്കിൽ എന്തെങ്കിലും ജോലി ഉണ്ടെങ്കിൽ തീർക്കും. ഇന്ന് എന്തായാലും മറ്റ് ജോലികൾ ഒന്നുമില്ല. മഹിയും അതിരാവിലെ മുതൽ പൊരി വെയിലിൽ ജോലി ചെയ്യുകയാണ്. ഊണ് കഴിഞ്ഞു അവനും അൽപ്പം വിശ്രമിക്കും… സൈനുത്താത്ത പറഞ്ഞതുപോലെ മുകളിൽ മണിയറ ഒന്നും ആക്കിയില്ലെങ്കിലും മഹി അവിടെ വിശ്രമിക്കുന്നതുകൊണ്ട് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ലല്ലോ?’