രചനയുടെ വഴികൾ [അപരൻ] 96

ഐ ആം ജിതിൻ.
ജിതിൻ ജോയ് M.A., LLB, MBBS,, IFS, FACT.
അടുപ്പമുള്ളവർ ജിത്തു എന്നു വിളിക്കും.
വയസ്സ് ഇരുപത്തെട്ട് കഴിഞ്ഞു. വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് എട്ടു മാസം ആകുന്നു. ഭാര്യ ജിഷ.
വയസ്സ് ഇരുപത്തഞ്ച്. വിശേഷം ഒന്നും ആയിട്ടില്ല.

ഭാര്യവീട്ടിലാണ് എന്റെ താമസം. കാരണം അമ്മായിഅഛൻ മർ ഹോ ഗയാ. വീട്ടിൽ അമ്മായി അമ്മ, ഭാര്യയുടെ അനിയത്തി, അനിയൻ എന്നിവർ.

ജിഷയ്ക്ക് വെളുത്ത നിറമാണെങ്കിലും സാമാന്യം സൗന്ദര്യമേയുള്ളൂ. പക്ഷേ അവളെ കെട്ടാൻ കാരണം അവളുടെ അമ്മയാണ്. എന്റെ അമ്മായിയമ്മ പുഷ്പ.

അമ്മായിയമ്മ ആളൊരു ഉരുപ്പടിയാണ്.
ഇരുനിറം. നാല്പത്തൊമ്പതു വയസ്സു പറയാത്ത ശരീരം. മുട്ടൻ മുലകളും കനത്ത തുടകളും കുണ്ടിയും. എങ്ങനെയെങ്കിലും പുഷ്പാമ്മയെ ഒന്നു വളച്ചെടുക്കണം എന്നാണെന്റെ ആഗ്രഹം. ചിലപ്പോൾ ഭാര്യയെ കളിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ അമ്മയെ ആണു കളിക്കുന്നതെന്നങ്ങു വിചാരിക്കും.

പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം മന്ത്രി പരമകുണ്ടൻ പരിവാരസമേതം വീട്ടിൽ കയറി വന്നപ്പോൾ ഞാനൊന്നു പകച്ചു.
പക്ഷേ മന്ത്രി കാര്യം പറഞ്ഞതോടെ സമാധാനമായി.

രാജാവിനെപ്പറ്റി ഒരു കൃതി ചമയ്ക്കണം. കാര്യം നിസ്സാരം. ലൈക്കും കമന്റും കിട്ടാൻ ഏതു കൂതറ എഴുത്തിനും നമ്മൾ തയ്യാർ !

” എന്നാൽ സാഹിത്യകാരാ ഇറങ്ങിക്കോളൂ ”
മന്ത്രിയുടെ കല്പന.

” മഹാമന്ത്രീ കുടുംബത്തിനോട് ഒന്നു യാത്ര പറയാൻ അല്പസമയം…”

” വേണ്ടടേയ്. എല്ലാവരും പോന്നോട്ടെ. എഴുത്തു തീരുന്നതു വരെ കൊട്ടാരത്തിൽ താമസം. കുടുംബസമേതം.”

അപ്പോൾ ക്രിക്കറ്റ് കളി കഴിഞ്ഞെത്തിയ പത്തൊമ്പതുകാരൻ അളിയൻ സുരേഷിനെ നോക്കി വെള്ളമിറക്കി മന്ത്രി പറഞ്ഞു.

അരമണിക്കൂർ കൊണ്ട് പഞ്ചപാണ്ഡവരെപ്പോലെ ഞങ്ങൾ അഞ്ചുപേരും യുദ്ധസന്നാഹങ്ങളുമായി ഇറങ്ങി.

അപ്പോഴാണ് സംഗതി പൊങ്ങി വന്നത്.( കുണ്ണയല്ല. ഇത് താത്വികമായ ഒരു സംഗതി )

മൊബൈൽ!!

രാജഭരണക്കാലമാണ്. ഫോൺ, മൊബൈൽ ഇവയൊന്നും പറ്റില്ല. പക്ഷേ മൊബൈലില്ലാതെ ജീവിക്കാനും പറ്റില്ല.

എന്തു ചെയ്യും !