റേച്ചലും ടാർസനും [ശ്രേയ] 392

സോറി…ഞാൻ അങ്ങനെ ഉദ്ദേശിച്ചു പറഞ്ഞതല്ല….

(ശബ്ദം ഇടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എനിക്ക് സ്വയം നാണക്കേട് തോന്നി സത്യത്തിൽ. അവന്റെ ഒറ്റ വാചകത്തിൽ മനസ് ഇടറിയല്ലോ ആലോചിച്ച്. )

ഞാൻ : അലക്കൽ കഴിയുന്ന വരെ ഒന്ന് കൂട്ട് നിൽക്കോ??? എനിക്ക് ഒറ്റക്ക് അവിടെ പേടിയാണ്. പ്ലീസ്…

( എനിക്ക് ഫീൽ ആയെന്ന് അവനും മനസിലായി. ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു പോയതിന്റെ നിരാശ മുഖത്തുണ്ട്.)

നടക്ക് ഞാൻ വരാം.

( സന്തോഷപൂർവമായ അന്തരീക്ഷം പെട്ടെന്ന് ശോകമായി. പരസ്പരം ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞങ്ങൾ പുഴയിലേക് നടന്നു. )

( ഞാൻ ബാക്കി അലക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൻ ഒലുമ്പി തരാമെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാൻ കൊടുത്തില്ല. ഒറ്റക്ക് ചെയ്തോളാം എന്ന് പറഞ്ഞു. അലക്കു കല്ലിനു എതിരായി അവൻ ഇരിന്നു. അവന് മുഖം കൊടുക്കാതെ ഞാൻ എന്റെ ജോലി തുടർന്നു. മനസ്സിൽ അവൻ പറഞ്ഞ കാര്യം ആണ്. ജോലി യാന്ത്രിമായി ആണ് ചെയ്യുന്നത്. ആ മൗനം കുറച്ചു നേരം കൂടി തുടർന്നു.)

ടാർസൺ : ഡി…

പറ

സോറി…

(ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. മനസ് വിഷമിപ്പിച്ചിട്ട് സോറി പറഞ്ഞിട്ട് എന്താ കാര്യം. അല്ലെങ്കിലും ഒരു സോറി കൊണ്ടു തീരുന്ന കാര്യമല്ല അവൻ പറഞ്ഞത്.)

(അവൻ എന്റെ അടുത്ത് വന്ന് കല്ലിന്റെ മുകളിൽ കയറി ഇരുന്നു. )

ചുമ്മാ കളിക്കല്ലേ…മാറ്

പറഞ്ഞു സോൾവ് ആക്കിയിട്ട് മതി ബാക്കി.

(ഞാൻ മുഖം കൊടുക്കാതെ വേറെ എവിടെയോ നോക്കി നിന്നു. അവൻ എന്റെ താടിയിൽ പിടിച്ചു അവനിലേക് എന്റെ മുഖം ബലമായി തിരിച്ചു )

ഉയ്യോ!!! പൂച്ചക്കണ്ണ് കലങ്ങിയല്ലോ അപ്പോഴേക്കും. ഇതിനും മാത്രം ഇവിടെ ഇപ്പൊ എന്താ ഉണ്ടായേ?

നിനക്ക് അറിഞ്ഞൂടെ എന്താ കാര്യം ന്ന്?

എടി അത് ഞാൻ അപ്പോഴത്തെ ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞതല്ലേ

നിനക്ക് അത്രേം ദേഷ്യം വരാൻ മാത്രം എന്താ ഉണ്ടായേ അതിന്? ഞാൻ കല്യാണം കഴിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞതോ?

ആ

എന്തോന്ന് കാ. എനിക്ക് കല്യാണം ഒന്നും കഴിക്കണ്ടേ? ജീവിതകാലം മൊത്തം ഇങ്ങനെ ജീവിച്ച മതിയോ?

അയ്യോ അതല്ല… നീ രണ്ടുമാസത്തിനകം കല്യാണം കഴിഞ്ഞു പോകും എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് എനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നത്. ഇപ്പോ മമ്മിയുടെ കാര്യം തന്നെ നോക്ക്. നല്ലൊരു ജോലി ഉണ്ടായിട്ട് കൂടി മമ്മിയുടെ അവസ്ഥ കണ്ടില്ലേ…