റേച്ചലും ടാർസനും [ശ്രേയ] 392

മമ്മി : മഹാത്ഭുതം ആണല്ലോ നടക്കുന്നത് എന്തുപറ്റി ഈ പണിയൊക്കെ ചെയ്യാൻ? അവൾ എവിടെ?

(റൂമിൽ കിടന്നുകൊണ്ട് അവർ പറയുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു. അവൻ മിക്കവാറും ഇപ്പോൾ ബെഡ്ഷീറ്റ് വിരിച്ചിടുകയായിരിക്കും. അല്ലാതെ മമ്മി അത് ചോദിക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ല.)

ടാർസൺ : ചേച്ചിക്ക് വയ്യ കിടക്കാ. ഞാൻ പിന്നെ വെറുതെ ഇരിക്കുകയല്ലേ വിചാരിച്ച് പണി എടുക്കാമെന്ന് കരുതി. ഇതെന്താ മമ്മി കവറിൽ?

(” നീ തന്നെയല്ലേടാ എന്നെ വയ്യാതാക്കിയത് ” ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ ഞാൻ മനസ്സിൽ ചോദിച്ചു)

മമ്മി : കുറച്ച് സ്വീറ്റ്സ് ആണ്

(” അത് പൊളിച്ചു. ഇന്നലെ കളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ മധുരം കഴിക്കണം എന്ന് വിചാരിച്ചതാണ് ഇവിടെ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് പറ്റിയില്ല”)

ടാർസൺ : അപ്പ ശരിക്കും ഇതാണ് ലോകാത്ഭുതം. പിശുക്കത്തി മമ്മിയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും എന്തെങ്കിലും സ്വീറ്റ്സ് കഴിക്കാമെന്ന് ഈ ജന്മം ഞാൻ വിചാരിച്ചതല്ല.

(” അത് ശരിയാണല്ലോ മമ്മി സ്വീറ്റ്സ് മേടിക്കണമെങ്കിൽ കാര്യായിട്ട് എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായിരിക്കും.” ഞാൻ റൂമിൽ കിടന്ന് ഓർത്തു.)

മമ്മി : ഇതെന്താ നിന്റെ പുറത്തൊക്കെ ഒരുപാട്. ആരോ വരഞ്ഞത് പോലെയുണ്ടല്ലോ.

(” ?‍♀️ ഈ മണ്ടന് ഷർട്ട് ഇട്ടിട്ട് എന്തെങ്കിലും പണിയെടുത്തൂടെ. ഒന്നുല്ലേലും മമ്മി ഇപ്പൊ വരുമെന്ന് ഇവന് ഊഹിച്ചൂടെ “)

ടാർസൺ : ഇന്നലെ പുറത്ത് എന്തോ കടിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ തന്നെ മാന്തിയതാ…അത് വിട് ഇതെന്താ സ്വീറ്റ്സ് ഒക്കെ വാങ്ങാൻ?

മമ്മി :അതൊക്കെ ഉണ്ട് നീ വാ പറയാം

( ഭാഗ്യം മമ്മി പാടിനെ പറ്റി അധികം ചോദിച്ചില്ല. എന്റെ ശ്വാസം നേരെ വീണു. അവർ രണ്ടു പേരും ഹാളിലേക്കു കേറുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു.)

മമ്മി : ഇന്നലെ വൈകുന്നേരം ഞാൻ കുമരകം വരെ ഒന്ന് പോയിരുന്നു. അതാ വരാൻ പറ്റാത്തിരുന്നേ…

ടാർസൺ : അവൾ പറഞ്ഞത് ഡ്യൂട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നാണല്ലോ…

മമ്മി : അവളോട് അത്‌ തന്നെയാ പറഞ്ഞത്. പോയ കാര്യം നടന്നാൽ മാത്രം പറയാമെന്നു വിചാരിച്ച് മനഃപൂർവം പറയാതിരുന്നതാ

( എന്ത് കാര്യം? ഞാൻ റൂമിൽ കിടന്ന് ആലോചിച്ചു.)