രാധികാസ്വയംവരം [JO] 364

ഒന്ന് ചിന്തിച്ചാൽ അത് അപ്പോൾ നടക്കണം അതാണ് മുത്തശ്ശിയുടെ നിയമം. വാക്ക് പറഞ്ഞാൽ വാക്ക്. എന്ത് കാരണമുണ്ടായാലും അതൊട്ടു മാറുകയുമില്ല.

എന്താ കുട്ടിക്ക് ഇത്രേടം വരെ വരാനിത്ര താമസം????

ഞാൻ…ഞാനൊന്നു മയങ്ങിപ്പോയി മുത്തശ്ശി….സതിയേടത്തി വന്ന് വിളിച്ചപ്പ്ളാ ഉണർന്നത്….രാധിക വഴക്ക് പ്രതീക്ഷിച്ചു തന്നെ പറഞ്ഞു.

എന്താ…കുട്ടിക്കിപ്പോ പകലുറക്കം???? മുത്തശ്ശിക്ക് ദേഷ്യം കൂടി.

ചെറിയൊരു തളർച്ച പോലെ….മയങ്ങിപ്പോയി…. രാധിക തട്ടിവിട്ടു.

മ്മ്‌….വേളി അടുത്തതിന്റെ പേടി കൊണ്ടാവും. ആ കുട്ടി പോയി ആ മാധവനോട് ഇത്രേടം വരെ വരാൻ പറയൂ….ബാക്കിയുള്ള പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് വിളിക്കാൻ പോയാൽ വള ഊരിപ്പോകുമത്രേ….ഞാൻ കുട്ടിയെക്കൊണ്ടു മാത്രം ഒന്നും ചെയ്യിക്കണില്ല എന്നൊരു ശ്രുതി കേക്കണ്ട് ഞാൻ….

ശെരി മുത്തശ്ശി…. രാധിക പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

അതേയ്…ആ ചെക്കന്റടുത്തേക്ക് നോക്കി പോണം കെട്ടോ… കണ്ണുതെറ്റിയാൽ അവന് നിന്റെ മേലാ നോട്ടം…..പുറത്തേക്കിറങ്ങവെ സതി പിന്നിൽ നിന്ന് വിളിച്ചുപറഞ്ഞത് അവൾ കേട്ടു.

അപ്പൊ കണ്ണേട്ടനും അത് നോക്കിയിട്ടുണ്ടാവുമോ?? തന്റെ കണ്ണാടിയിൽ കണ്ട രൂപഭംഗിയിൽ മനസ്സുറപ്പിച് അവൾ സ്വയം ചോദിച്ചു…അപ്പൊ അമ്മായിമാരെയും നോക്കാറുണ്ടോ??തെങ്ങിൻ തൊപ്പിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ അവൾ ആകെ അസ്വസ്ഥയായിരുന്നു. അവൾ മനസ്സിൽ പലവട്ടം കണക്കുകൾ കൂട്ടിക്കിഴിച്ചു.

അല്ല താനിത് എന്തൊക്കെയാണ് ചിന്തിക്കുന്നത്??? പെട്ടെന്ന് അവളുടെ മനസ്സ് അവളെ ശാസിച്ചു. ഇന്നുവരെ കണ്ണേട്ടൻ തന്നെ മറ്റൊരു ഭാവത്തിൽ നോക്കുന്നത് താൻ കണ്ടിട്ടില്ല. അല്ല അഥവാ നോക്കിയാൽ തന്നെ കാരണം ഉണ്ടാക്കിയതും താനല്ലേ… നാട്ടുകാർ മുഴുവൻ നോക്കുന്നത് താൻ കണ്ടിരിക്കുന്നു. തന്റെ വേഷം കണ്ട് കണ്ണേട്ടനും നോക്കിയിരിക്കാം…. എങ്കിലും കണ്ണേട്ടൻ നോക്കിയെന്നു വിശ്വസിക്കാൻ മാത്രം അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. കുട്ടിക്കാലം മുതലേ തന്റെ കൂട്ടുകാരനാണ് കണ്ണേട്ടൻ. തന്നെ വല്യ കാര്യമായിരുന്നു അന്നുമിന്നും.

കണ്ണേട്ടന്റെ അച്ഛനുമമ്മയും മരിച്ചതിൽ പിന്നെയാണ് കണ്ണേട്ടനെ തന്റെ കൂട്ട് വിടുവിച്ചു വെറും പണിക്കാരൻ മാത്രമാക്കിയത്. അന്നുവരെ തറവാട്ടിലെ ഒരംഗം എന്ന പോലെയായിരുന്നു. ഒരു വള്ളം മറിഞ്ഞാണ് കണ്ണേട്ടന്റെയും തന്റേയും മാതാപിതാക്കൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള ഇരുപത്തോളം പേർ മരിച്ചത്. തന്റെ വിരലുകളിൽ പോലുമൊന്ന് സ്പർശിച്ച ഓർമ തനിക്കില്ല. പിന്നെ നോക്കിയെന്നു പറഞ്ഞാൽ വിശ്വസിക്കാമോ??? അല്ല കാലത്ത് നോക്കുന്നത് താൻ കണ്ടല്ലോ…..രാധികക്ക് വട്ട് പിടിക്കും പോലെയായി.