രാധാ മാധവം 2 [പൊടിമോൻ] 264

ഉറപ്പായും അത് അജയേട്ടൻ തന്നെയാണ്‌….

പന്ത്രണ്ട് വർഷമായി കാണുന്നതാണ് ആ കണ്ണുകൾ….

മറ്റാരും ഈ വീടിനകത്തു കയറി നോക്കാൻ
സാദ്ധ്യതയില്ല….

തന്നെയും ഗോപനെയും ഈ കോലത്തിൽ കണ്ടിട്ടും അജയേട്ടൻ എന്തുകൊണ്ടാണ്
മിണ്ടാതെ ഇറങ്ങിപോയത്….

ഇനി തന്റെ വീട്ടിൽ അറിയിച്ചിട്ട് ബന്ധം വേർപെടുത്താം എന്നാണോ പുള്ളി കരുതുന്നത്…..

അങ്ങാടിയിൽ വെച്ച് ഗോപനുമായി ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞ് വഴക്കു കൂടുമോ…..

അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാൽ നാട്ടുകാർ മുഴുവനും അറിയുമല്ലോ ദൈവമേ….

ഇങ്ങനെ ഉത്തരം കിട്ടാത്ത പലവിധ ചോദ്ദ്യങ്ങൾ രാധയുടെ മനസിലൂടെ കടന്നു പോയി….

അവൾ ആ കിടപ്പിൽ കിടന്നുകൊണ്ട് ആ ജനാലക്കലേക്ക് ഒന്നുകൂടി നോക്കി..

ജനൽ തുറന്നാൽ ഒരു ചായിപ്പാണ്….
പഴയ ചില സാധനങ്ങൾ അവിടെ കൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുകയാണ്…..

അവിടെ നിന്നാൽ ഈ കട്ടിൽ നന്നായി കാണാൻ കഴിയുമോ…..

അവൾ പതിയെ എഴുനേറ്റ് ഊരിഎറിഞ്ഞി
രുന്ന നൈറ്റി എടുത്ത് തലവഴി ഇട്ട് നഗ്നത
മറച്ചു…. എന്നിട്ട് ചായിപ്പിലേക്ക് നടന്നു….

ആ ജനാലക്കരുകിൽ പോയിനിന്ന് ബെഡ്ഡ് റൂമിലേക്ക് നോക്കി…
ചെറിയ വിടവിൽ കൂടി നോക്കിയിട്ടുപോലും
കട്ടിൽ മുഴുവനായി കാണാം….

എത്ര നേരം നോക്കിക്കാണും….. മുഴുവൻ കണ്ടുകാണുമോ…. എപ്പോഴായിരിക്കും വന്നത്….

അവനും തനും കൂടി എന്തൊക്കെയാണ്‌
ചെയ്തു കൂട്ടിയത്….. അയ്യേ….

ഇനിയെങ്ങനെ അജയേട്ടന്റെ മുഖത്തു നോക്കും….

ഇങ്ങനെ ഓരോന്നു ചിന്തിച്ചോണ്ട് നിൽക്കുമ്പോഴാണ് ജനലിനു താഴെയുള്ള ചുവരിൽ കൂടി എന്തോ ഒഴുകി തറയിലേക്ക്
വീണിരിക്കുന്നത് രാധ ശ്രദ്ധിച്ചത്….