രാഹുലിന്റെ കുഴികൾ 10 [SAiNU] 1084

ഹ്മ്മ് വെറുതെയല്ല അവളുമാര് കിടന്നു ഒലിപ്പിച്ചിരുന്നേ  രാഹുലിന്റെ പിറകിൽ നിന്നുള്ള കാഴ്ച കണ്ടു ലേഖ ശബ്ദം താഴ്ത്തികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ച്ചി ഞാനവന്റെ അമ്മയല്ലേ കണ്ടവളുമാർ പറയുന്നപോലെ ഞാനും

അല്ലേലും അവളുമാരെ കുറ്റം പറയാൻ ഒക്കില്ല.

ലേഖയുടെ മനസ്സിൽ അന്നാദ്യമായി താൻ പ്രസവിച്ച മകനെ കുറിച്ച്  ആലോചിചപ്പോയെക്കും  അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരിളക്കം അനുഭവപ്പെട്ടു.

ച്ചി ഞാനിതെന്തൊക്കെയാ ന്റെ ദേവി ചിന്തിച്ചു കൂട്ടണ്.   ഈ രാജിവേട്ടൻ ആണെങ്കിൽ പോയിട്ട് ഇപ്പൊ വർഷംകഴിഞ്ഞല്ലോ ഇനി എന്നാണാവോ എന്നൊക്കെ ആലോചിച്ചു നിന്നപ്പോയെക്കും വീട്ടിലെ ലാൻഡ് ഫോൺ അടിക്കാൻ തുടങ്ങി.

കുറെ പ്രാവിശ്യം ഫോൺ റിങ് ചെയ്തിട്ടും ആരും എടുക്കാതെ ആയപ്പോൾ രാഹുൽ ഓടിവന്നു ഫോണെടുത്തു.

ആ അച്ഛാ പറ എന്തൊക്കെയുണ്ട് വിശേഷങ്ങൾ.

ഹ്മ്മ് നിന്റെ അമ്മേ എന്തിയെടാ മോനെ.

ഹ്മ്മ് അമമ ഇപ്പൊ തൊഴുതു വന്നുള്ളൂ ഇവിടെ എവിടെയെങ്കിലും കാണും.

ഹ്മ്മ് നിന്റെ പഠനം ഒക്കെ എങ്ങിനെ പോകുന്നെടാ.

കുഴപ്പമില്ലച്ചാ.

അതെന്താ നല്ലോണം പഠിക്കുന്നില്ലേ നീ.

ഹ്മ്മ് ഉണ്ട് അച്ഛാ.

പിന്നെന്താ ശ്രീകുട്ടിയെവിടെ.

അവൾ അച്ഛമ്മയുടെ കൂടെ പറമ്പിലേക്ക് പോകുന്നത് കണ്ടു.

ഹോ അവൾ ഇപ്പോ തന്നെ അതെല്ലാം ശ്രദ്ധിച്ചു തുടങ്ങിയോ.

ആ അച്ഛമ്മയുടെ കൂടെ പോയതാകും.

ഹ്മ്മ്

ആരാ മോനെ ഫോണിൽ എന്നു ചോദിച്ചോണ്ട് വന്ന ലേഖ രാഹുലിന്റെ നിൽപ് കണ്ട് അവനെ തന്നെ നോകി നിന്നുപോയി.

ദേ നീ പോയി ഷർട്ട്‌ എടുത്തിട്ടേ എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ലേഖ അവന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോൺ വാങ്ങി കാതിനോട് ചേർത്ത് നിന്നു.