രാഹുലിന്റെ കുഴികൾ 10 [SAiNU] 1084

ആഹാ അങ്ങിനിപ്പോ മോൻ ഒഴിഞ്ഞു മാറേണ്ട മര്യാദക്ക് എണീറ്റു വന്നേ നി.

അച്ഛമ്മേ പറ അച്ഛമ്മേ നാളെ ആ വേലായുധേട്ടനെ വിളിച്ചു മാറ്റം എന്ന് പറ അച്ഛമ്മേ.

അതൊന്നും വേണ്ട അല്ലെങ്കിലെ വേലായുധന്ന് പണി ഒഴിഞ്ഞ നേരം ഇല്ല അപ്പോഴാ അവന്റെ ഒരു എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ലേഖ ദേഷ്യത്തോടെ അവനെ നോക്കി.

അതിപ്പോ ഇതൊന്നു പിടിച്ചിടാനല്ലേ അതൊക്കെ വേലായുധേട്ടൻ ചെയ്തോളും.

ദേ രാഹുലെ നി എണീറ്റു വരുന്നുണ്ടോ അതോ ഇനി എന്റെ കയ്യിന്നു വാങ്ങിച്ചാലെ വരുള്ളൂ എന്നുണ്ടോ എന്ന് മുഖത്ത് ദേഷ്യം വരുത്തിയ പാടെ ലേഖ ഇച്ചിരി ശബ്ദം ഉയർത്തി.

ഹ്മ്മ് ഞാൻ വരാം എന്ന് മനസ്സില്ല മനസ്സോടെ പറഞ്ഞോണ്ട് രാഹുൽ എണീറ്റു. അച്ഛമ്മയെ ഒന്ന് നോക്കി.

ചെല്ല് മോനെ അവൾക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് വയ്യാത്തോണ്ടല്ലേ എല്ലാത്തിനും നിന്നെ വിളിക്കാറില്ലല്ലോ അവൾ ഇതിപ്പോ അവളെക്കൊണ്ട് കഴിയാത്തോണ്ടല്ലേ അച്ഛമ്മേടെ മോൻ ചെന്നു അതൊന്നു നീക്കിയിട്ടുകൊടുത്തെച്ചും വാ..

സ്നേഹത്തോടെയുള്ള അച്ഛമ്മയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് രാഹുൽ അമ്മയുടെ പിറകെ നടന്നു.

നിനക്ക് ഞാൻ വിളിച്ചാൽ വരാൻ കഴിയില്ല അല്ലേടാ എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ലേഖ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി.

കുറച്ചു മുന്പേ കണ്ട അമ്മയുടെ മുഖമായിരുന്നു അവന്റെ മനസ്സിൽ.

വന്നല്ലോ പിന്നെ എന്താ എന്ന് ചോദിച്ചോണ്ട് രാഹുലും വിട്ടുകൊടുക്കാൻ തയ്യാറാക്കാതെ സംസാരിച്ചു.

ഹ്മ്മ് എന്ന് ഒന്ന് ഇരുത്തി മൂളി കൊണ്ട് ലേഖ റൂമിലേക്ക്‌ കടന്നു.

ഇതെങ്ങോട്ടാ നീക്കേണ്ടേ ചെറു ദേഷ്യത്തോടെയുള്ള രാഹുലിന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് ലേഖ അവനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.