രാഹുലിന്റെ കുഴികൾ 2 [SAiNU] 899

എന്താടാ.

അറിഞ്ഞില്ലെടാ.

ഇല്ല

ഞാൻ വിചാരിച്ചു നീ അറിഞ്ഞു കാണും എന്ന്.

ഇല്ലെടാ.

ഞാൻ നിനക്ക് മുന്നേ പോന്നതല്ലേ വീട്ടിലേക്കു.

എടാ ശങ്കരൻ ചേട്ടനെ പിടിച്ചു.

ഏതു നമ്മുടെ തള്ളോ

അതേടാ

എവിടുന്നു.

നമ്മടെ രമണീടെ വീട്ടിന്നു.

എന്നിട്ട്

എന്നിട്ടെന്തുണ്ടാകാന രാജൻ ചേട്ടൻ രണ്ടിനെയും കൊല്ലും എന്ന് പറഞ്ഞു ഇറങ്ങിയതായിരുന്നു.

എന്നിട്ട്

എല്ലാവരും കൂടെ പിടിച്ചു വെച്ചു.

 

അപ്പൊ ഉത്സവത്തിന്റെ ആദ്യനാളിൽ തന്നെ ഒന്ന് പുറത്തായി അല്ലേ.

ഹ്മ് ഇനിയെത്രയെണ്ണം ചാടുമോ എന്തോ.

 

ആ അല്ലേലും രാജൻ ചേട്ടന് അങ്ങിനെ തന്നെ വേണം അല്ലെടാ

രതീഷേ.

അതെന്താടാ

ആ പാവം ഖാദർ ഇക്കാന്റെ ബീവി റൂഖിയത്താന്റെ കൂടെ അല്ലേ മൂപരുടെ കളി..

ഹ്മ് അതുകൊണ്ടാണല്ലോ രമണിക്ക് വേറെ ഒരുത്തനെ വിളിച്ചു കയറ്റേണ്ടി വന്നത്.

അല്ല നീയൊന്നും അല്ലല്ലോ പോയി പിടിച്ചത്.

ഏയ്‌ അല്ല.

അല്ല വെറുതെ അവരുടെ സുഖം നമ്മളായിട്ട് എന്തിനാ മുടക്കുന്നെ.

എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ഫോൺ വെച്ചു.

അപ്പോഴും എനിക്ക് സന്തോഷം അല്ലായിരുന്നു തോന്നിയെ മറിച്ച് എന്നിലെ വെടിവെപ്പുകാരന് മറ്റൊരു വെടിവെപ്പുകാരനോട് തോന്നുന്ന അനുകമ്പ മാത്രം. അതേ ഒരേ മാർഗത്തിൽ ഒരേ ലക്ഷ്യത്തിന്നു വേണ്ടിയുള്ള പ്രയത്നമാണല്ലോ ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ചെയ്യുന്നത്.

അടിച്ചൊഴുകുന്ന പാലിന് വേണ്ടിയുള്ള പ്രയത്നം. അതിപ്പോ ശങ്കരൻ ആയാലും ഞാൻ ആയാലും ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ഒന്നാണെന്നു ഒരു തോന്നൽ ആ വിഷമത്തോടെ

ബെഡിൽ എത്ര കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം വരാത്തപോലെ.

ഇന്നലെ രാത്രി അമ്മയുടെ പൂറ്റിലേക്കു അവസാന തുള്ളി പായിച്ചതും ആലോചിച് കുറച്ചു നേരം കിടന്നു..

അപ്പോഴാണ് വീണ്ടും ഫോൺ റിങ് ചെയ്തത്.

പരിചയമില്ലാത്ത നമ്പർ.

എടുത്ത ഉടനെ അങ്ങേ തലക്കൽ കിളിനാദം.

ഹലോ.

ഹലോ.

ആരാ

മറന്നുപോയോട അപ്പോയെക്കും.

ഹ്മ് ശബ്ദത്തിലെ കൊഞ്ചൽ കേട്ട് ഞാൻ ആളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

ജയേച്ചി എന്താ ഈ നേരത്ത്.

ഹോ ഭാഗ്യം ഓർമയുണ്ടല്ലോ.

ഓർമിക്കാതിരിക്കാൻ പറ്റുമോ ചേച്ചി.

അല്ല ഒരുപാട് ഓർമിക്കാനുള്ളവർക്ക് നമ്മളെ ഒക്കെ ഓർമ കാണുമോ.

അതേ ചില ഓർമ്മകൾ എത്ര മറന്നാലും ഒരു ചിരിയുടെ അല്ലേൽ ദെ ഇതുപോലെ ഒരു ഹായ് പറച്ചിലിലൂടെ ഓർമിച്ചെടുക്കാൻ പറ്റും.