രാജേഷിന്റെ വാണ റാണി 11 [Saji] [Fan Edition] 305

പോകാം….അല്ലെ ഐശ്വര്യെ ‘
അമ്മ:  ആ…ശെരിചേട്ടാ നാളെ പോകാം ‘ഫ്രൻ്റ്സുമൊത്ത് ഇന്ന് പോകുമെന്ന് പറഞ്ഞും പോയി പെട്ടെന്ന്  ഇനി അത് മാറ്റാനും കഴിയാത്ത അവസ്ഥയായി. അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങളുടെ കൂടെ അവൻ ഉണ്ടാവില്ല എന്ന്തന്നെ ഞാൻ വിചാരിച്ചു. പക്ഷെ അത് വെറും വിചാരം മാത്രമായി. അവൻ്റെ വാണറാണിയുടെ കൂടെ യാത്രചെയ്യാൻ കിട്ടുന്ന അവസരമൊന്നും എന്തായാലും അവൻ പാഴാക്കില്ല.
രാജേഷ്:  അല്ലാ…സമയം അഞ്ചരയായി പിള്ളേരെല്ലാം ഗ്രൗണ്ടിലെത്തിയിട്ടുണ്ടാകും. വൈശാഖെ പന്തെടുത്ത് വാ…സനീഷേട്ടനും പോരെ ചെറുതായൊന്ന് കളിച്ചുനോക്ക് ശരീരമൊന്ന് ഇളകട്ടെ അല്ലെ ചേച്ചീ…ഹഹഹ ‘
അമ്മ:  ആ..ഹ അതെ ‘
അച്ഛൻ:  ഞാനും വരാം, പക്ഷെ കളിക്കാൻ ചിലപ്പോളേ ഇറങ്ങൂ…’
രാജേഷ്:  എന്നാൽ ചേട്ടന് ഗോൾകീപ്പറായെങ്കിലും നിൽക്കാം…..അപ്പോൾ  പോകാം അല്ലെ ‘
അച്ഛൻ:  ഒരു മിനിറ്റ് നിൽക്ക്,  ഞാനൊന്ന് ഡ്രെസ്സ് ചെയ്ഞ്ച് ചെയ്തുവരാം ‘
അച്ഛൻ ഡ്രസ്സ്മാറാൻ അകത്തേക്ക് പോയി. ഞാനപ്പോഴേക്കും പന്തെടുത്ത് ജേഴ്‌സിയും ട്രൗസറുമിട്ട് പുറത്തേക്ക് വന്നു.
അതിനിടയിൽ ഒരു കാഴ്ച കണ്ടു രാജേഷ് അമ്മയെ നോക്കി സൈറ്റടിക്കുന്നു,
അമ്മ ആദ്യമൊന്ന് അമ്പരന്ന് ചുറ്റും നോക്കി, ആരും കണ്ടില്ലെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ അവനെ ഒരു കൃത്രിമദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി പിന്നെയത്  മനോഹരമായ ഒരു പുഞ്ചിരിക്ക് വഴിമാറി. ഞാൻ അകത്തുനിന്ന് സിറ്റൗട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങാൻ നിൽക്കുമ്പോഴാണ് കണ്ടത്. അതുകൊണ്ട് എന്നെ അവരുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടില്ല. ഗൗരി പിന്നെ വേറേതോ ലോകത്തായിരുന്നു.
അച്ഛൻ റെഡിയായി വന്ന് അമ്മയോട് പോയിവരാമെന്ന് പറഞ്ഞ് ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് നടന്നു. രാജേഷും കണ്ണുകൊണ്ട്, പോകുന്നതായി അമ്മയ്ക്ക്
സിഗ്നൽ കൊടുത്തു. അമ്മ ഒരു നേർത്തചിരിയോടെ തലയാട്ടി.
ഗ്രൗണ്ടിൽ ചെന്നപ്പോൾ അച്ഛനെ പരിചയമുള്ള ചേട്ടൻമാരായിരുന്നു മിക്കതും.
വിവേക് ചേട്ടനുമുണ്ടായിരുന്നു അവിടെ. മുമ്പ് കൂടെകളിച്ചയാളെ രണ്ട് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം കണ്ടതുകൊണ്ട് എല്ലാവരും വന്ന് അച്ഛനോട് പരിചയം പുതുക്കി. അച്ഛന്റെ പ്രായത്തിലുള്ള രണ്ട്  മൂന്ന്ഗൾഫുകാരും കളികാണാനും കളിക്കാനിറങ്ങാനുമൊക്കെയായി വന്നിരുന്നു. അവരുടെ കൂടെ അച്ഛനും കളിക്കാനിറങ്ങി. പറഞ്ഞപോലെ ഗോൾകീപ്പറായാണ് അച്ഛൻ നിന്നത്.
അങ്ങനെ കളിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ക്ഷീണിച്ച് ഞങ്ങൾ കറച്ചുനേരം മരച്ചുവട്ടിൽ റസ്റ്റെടുത്തു. കുറെകാലം കളിക്കാതിരുന്നത് കൊണ്ട് അച്ഛൻ കുറച്ച് തളർന്നിരുന്നു. ഒരോരുത്തരായി ഗ്രൗണ്ട് വിട്ടുതുടങ്ങി. അവസാനം രാജേഷും വിവേകും ഞങ്ങളും മാത്രമായി.
രാജേഷ്:  സനീഷേട്ടാ, തിരിച്ചുപോകുന്ന വരെ വൈകീട്ട്‌ കളിക്കാനിറങ്ങിക്കൊ…ഈ കിതപ്പൊക്കെയൊന്ന് മാറിക്കിട്ടും ‘
അച്ഛൻ:  ആ…നോക്കാം, ഇവിടെ കുറച്ചുദിവസം കളിച്ചിട്ട് ഒന്ന് സ്റ്റാമിനയാവുമ്പോഴേക്കും തിരിച്ചു പോകാറാകും. അവിടെ ഫുൾടൈം ചെയറിലിരുന്നുള്ള ജോലിയായതുകൊണ്ട്  വീണ്ടും പഴയപോലെതന്നെ ബോഡി റിയാക്റ്റ് ചെയ്യും ‘