“ഒള്ളതാണോ രാജി നീയീപ്പറയുന്നെ? ബലാത്സംഘം ചെയ്യുവാരുന്നോ അവന് നിന്നെ?”
അവള് തലകുലുക്കി.
“എന്നിട്ട്?”
അവള് പുറത്തേക്ക് നോക്കി.
“എന്നിട്ടെന്നാ ഇന്നലെ വന്നു. രാത്രീല്. കതകെ മുട്ടി വിളിച്ചു. ബാബുവേട്ടനാന്നാ വിചാരിച്ചെ. അന്നേരം മഹേഷേട്ടന് മുമ്പി നിക്കുന്നു,”
“അന്നേരം നീ എറങ്ങിപ്പോയി; അല്ലേ?”
രാജി ഒന്നും പറയാതെ പത്മിനിയെ നോക്കി.
“ബാബൂം നീയുവായി ഇപ്പം അതൊന്നും ഇല്ല; അല്ലേ?”
പത്മിനി ചോദിച്ചു.
രാജി നിഷേധാര്ത്ഥത്തില് തലയാട്ടി.
പത്മിനിയുടെ മുഖഭാവം മാറി.
“ഈ ചെറുക്കന്റെ കാര്യം!”
അവര് ബാബുവിനെ ഉദ്ദേശിച്ച് പറഞ്ഞു.
“അമ്പോറ്റി പോലത്തെ ഒരു പെങ്കൊച്ചിനെ കെട്ടിയേച്ചും വെച്ച് അവന് എന്നാ ഒണ്ടാക്കാന് നടക്കുവാ?”
രാജി അദ്ഭുതപ്പെട്ടു.
“അമ്മയ്ക്കെന്നോട് ദേഷ്യം ഒന്നുവില്ലേ?”
അവള് ചോദിച്ചു.
“ഓ..നിന്നോട് എന്തിനാ ദെഷ്യപ്പെടുന്നെ? നിന്റെ പ്രായം എന്നതാന്ന് എനിക്കറിയാം. ഇത്രേം മൊലേം കുണ്ടീം ഒക്കെയുള്ള പെണ്ണിന് അതേലൊക്കെ വേണ്ടത് കിട്ടേണ്ടവന്റെ കൈയീന്ന് കിട്ടിയില്ലേല് കിട്ടുന്നിടത്ത്ന്ന് അവള് മേടിക്കില്ല്യോ?”
രാജി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എന്നാലും അമ്മേടെ സ്വന്തം മോനെയല്ലേ ഞാന് വഞ്ചിച്ചേ? അതോര്ക്കുമ്പം…”
“സാരമില്ല മോളെ..ഇനിയിപ്പം പറ്റിപ്പോയില്ലേ…”
അവള് ആശ്വസിച്ചു.
കാര്യങ്ങള് മുഴുവന് കൈവിട്ടുപോകുമെന്നാണ് രാജി കരുതിയത്. പക്ഷെ അമ്മ ഇത്രയും ധാരണയുള്ളയാളാണെന്ന് കരുതിയില്ല.
“ഇവടുന്ന് വേണ്ട,”
പത്മിനി രാജിയുടെ കൈയില് പിടിച്ചു.
“നമുക്കാ റബ്ബര് തോട്ടത്തില് പോയിരുന്ന് സംസാരിക്കാം. ആരേലും കേട്ടാല് പിന്നെ തീര്ന്നു. വാ,”
പത്മിനി രാജിയുടെ കൈയില് പിടിച്ചു വലിച്ചു.
ബാബുവിന്റെ അമ്മയ്ക്ക് തന്നോട് എന്താണ് സംസാരിക്കാനുണ്ടാവുകയെന്നോര്ത്ത് രാജി അദ്ഭുതപ്പെട്ടു. തനിക്ക് മുമ്പില് നടന്നു പോവുകയായിരുന്ന പത്മിനിയെ അവള് നോക്കി. വിടര്ന്ന് മുഴുത്ത ചന്തികള് ഓരോ ചുവടിനും അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഓളം വെട്ടുന്നു. നല്ല മിനുത്ത വെളുത്ത പിന്കഴുത്ത്. താലി കോര്ത്ത നല്ല കട്ടിയുള്ള മാല. പത്ത് പവന് എങ്കിലും കാണണം. ഈ പ്രായത്തിലും നല്ല ഇടതൂര്ന്ന ദൃഡമായ തലമുടി. നല്ല നെടുവിരിയന് ചരക്കാണ് അവര്. ബാബുവും ഗിരീഷും അത്ര മുതിര്ന്ന മക്കളായിട്ടും ശരീരത്തിലെ മാദകത്ത്വത്തിനും സൌന്ദര്യത്തിനും ഒരു ഉടച്ചിലുമില്ലല്ലോ. രാജി അട്ഭുതതോടെയോര്ത്തു.
നടക്കുമ്പോള് പത്മിനി രാജിയെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അവളുടെ കണ്ണുകള് തന്റെ വിരിഞ്ഞു വിടര്ന്ന മുഴുത്ത ചന്തികളിലാണെന്ന് കണ്ട് അവര് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എന്താ മോളെ നോക്കുന്നെ?”
ഈ കഥയെന്താ മുഴുമിപ്പിക്കാത്തതു ,നല്ല കഥ ആയിരുന്നു
കഥയില് പത്മിനി ഒരരികിലായി ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഇപ്പോഴാണ് ലൈം ലൈറ്റിലേക്ക് വന്നത് എന്ന് മാത്രം.
ഇനി ഉണ്ടാവും.
ചോദ്യങ്ങള്ക്ക് ഉത്തരങ്ങള് കഥയിലൂടെ പ്രിയ രാജാ…
സ്മിത.
സുന്ദരി മദാമ്മേ…
എഴുതു… ഇഷ്ടമുള്ളതെഴുതു…. അതിനെന്താ ഇത്ര വിഷമിക്കാൻ???
ഇതൊക്കെ എത്രയോ പേര് പറഞ്ഞു തന്നത് കണ്ടിരിക്കുന്നു… അപ്പോഴൊക്കെ ഒരു ഫിനിക്സിന്റെ ഉഷാറോടെ ഉയർത്തെഴുന്നേൽക്കാറുള്ളതല്ലേ…. ഇതിലെന്താ ഇപ്പൊ ഒരു പുതുമ??? ഒന്നുമില്ല….
എഴുതി ഉയർന്നു പറക്കു… പറന്നു പറന്ന്….. വേഗം ആർക്കും എത്താനാവാതെ ഉയരത്തിലെത്തട്ടെ… അത് കാണാനായി കാത്തിരിക്കുന്നവരും ഇക്കൂട്ടത്തിലുണ്ടല്ലോ… പിന്നെ ആർക്ക് നിങ്ങളെ തളർത്താനാവും???
ആർക്കും സാധിക്കില്ല.. അങ്ങനെ ആരെങ്കിലും കരുതുന്നെങ്കിൽ… വെറും വ്യാമോഹം മാത്രം.
സ്നേഹത്തോടെ
കാലം (സമയം എന്നും പറയും)
കാലമേ…
എഴുതാതിരിക്കാനോ?
ഞാനോ?
നെവര്!!
എന്ത് വളിപ്പായാലും എഴുതിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.
പോസ്റ്റ് ചെയ്ത് കൊണ്ടേയിരിക്കും.
നന്നായി. ഈ കഥയുടെ ബാക്കി ഭാഗങ്ങളും വായിക്കണമെന്ന് അതിയായ ആഗ്രഹമുണ്ട് സ്മിതയെന്ന കഥാകാരിയെ ഏറെയിഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന ഈയുള്ളവന്. Having said that the decision is yours Smitha. കഥ നിർത്തിയാൽ ഏറെ വിഷമമാകും.
When you are there to motivate, how will any one think even his wildest dreams to stop writing?
ഞാനും എല്ലാരേയും പോലെ സ്മിതയുടെ കഥയ്ക്ക് സപ്പോർട്ട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട് അത് കൊണ്ട് എന്നോട് ഉള്ള വഴക്ക് ഒരു ഫ്രണ്ടിനോട് ഉള്ള ചെറിയ പിണക്കം ആയി കാണണം കഥ നിർത്തരുത് പ്ലീസ് ഞാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ച കഥ ആണ് സ്മിത എഴുതുന്നത്
സോറി സ്മിത നിർത്തണ്ട ഇനി ഞാൻ ഒന്നും പറയാൻ വരില്ല. എന്ത് ചെയ്യാൻ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ആയി പോയി എന്നോട് ക്ഷമിക്കാൻ മനസ് ഉണ്ടാകണം എന്നെക്കാൾ ഈ കഥയിൽ താല്പര്യം രാജിക്ക് ആണ് നിർത്തരുത് ഞാൻ എല്ലാത്തിനും ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. പ്ലീസ് റിപ്ലൈ തരണം എഴുതിയാലും ഇല്ലെങ്കിലും
കൊള്ളാം പക്ഷേ…. സെക്സ് തീരെ കുറഞ്ഞുപോയി….
സാരമില്ലന്നേ…
നമുക്ക് അടുത്ത ഭാഗം നോക്കാല്ലോ…
അത്തരം ഭാഷ ഒഴുവാക്കി ഇനി അങ്ങനെ പറയില്ല സോറി പിന്നെ താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കിൽ എഴുതണ്ട ഞാൻ കാരണം ആരുമായുള്ള ഫ്രണ്ട്സ്ഷിപ് കളയണ്ട
ഹോ…!!!
ബാബു എത്ര നല്ല മനുഷ്യനാണ്!
എത്ര ദയാലുവാണ്!!
എന്റെ കഷ്ട്ടപ്പാടും വിഷമവും ഒക്കെ യഥാസമയം മനസ്സിലാക്കി ഇനി എഴുതേണ്ട എന്ന് പറയാനുള്ള മനസ്സലിവ് ഉണ്ടായിരിക്കുന്നു.
പക്ഷെ “ആറാം” അദ്ധ്യായം വരെ എന്നെക്കൊണ്ട് എഴുതിപ്പിച്ചിട്ടാണ് ഈ ദയയും മനസ്സലിവും ഉണ്ടായത്.
ഇതിനെയാണ് നമ്മള് മലയാളത്തില് “നന്ദി” എന്ന് പറയുന്നത്.
ഓക്കേ, ബാബു, ബാബുവിന്റെ വിലയേറിയ ഉപദേശവും നിര്ദ്ദേശവും മാനിച്ച് രാജി ഇവിടെ നിര്ത്തുന്നു.
ബാബു എഴുതാന് പറഞ്ഞപ്പോള് എഴുതാന് തുടങ്ങി.
ബാബു നിര്ത്താന് പറഞ്ഞപ്പോള് നിര്ത്തുന്നു.
എങ്ങനെയുണ്ട് എന്റെ അനുസരണം?
നല്ല വേലക്കാരിയല്ലേ ഞാന്?
കൃത്യമായ ശമ്പളവും തന്നു!
പിന്നെ…..
“….ഞാൻ കാരണം ആരുമായുള്ള ഫ്രണ്ട്സ്ഷിപ് കളയണ്ട…..”
എന്റെ ബാബു, ഞാന് “ഭാവികാലം” അല്ല പറഞ്ഞത്.
ഭൂതകാലമാണ്.
ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് നഷ്ടപ്പെടും എന്നല്ല പറഞ്ഞത്.
ബാബു കാരണം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു എന്നാണ്.
എഴുത്തില് സജീവമായിരുന്ന ഷാഫി എവിടെ?
അര്ജ്ജുന് എവിടെ?
ജിന്നും ചാര്ളിയും എവിടെ?
എപ്പോഴും നല്ല കമന്റ്റ് നല്കി എന്നെ എപ്പോഴുംപ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുമായിരുന്ന ആത്മാവും പ്രദീപും എവിടെ?
ഇവരൊക്കെ അകന്നത് ഈ കഥയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വാഗ്വാദവും വാദപ്രതിവാദങ്ങള്ക്കും ശേഷമാണ്.
അതിന് കാരണം അനവസരത്തിലുള്ള ബാബുവിന്റെ ചില വാക്കുകളും.
കാരണം ഡോക്റ്റര് കുട്ടന് “മുട്ടുകാല് തല്ലിയൊടിക്കും” എന്ന് പറഞ്ഞത് ഒരാളോട് മാത്രമാണ്.
ആരോട്?
ഇപ്പോഴും പക്വതയില്ലാതെ, നന്ദി എന്ന വാക്കിന്റെ നേഴ്സറി ക്ലാസ് അര്ഥം പോലുമറിയാതെ, എഴുതുന്നവരുടെ പ്രശ്നങ്ങളും ബുദ്ധിമ്മുട്ടുകളും മനസ്സിലാക്കാതെ എന്തെങ്കിലും ചിലക്കുക എന്ന പ്രവര്ത്തിമാത്രം വൃത്തിയായി ചെയുകയാണ് ബാബു.
ഒരു സൊല്യൂഷന് മാത്രമേ ഈ രോഗത്തിന് ഞാന് നോക്കിയിട്ട് കാണുന്നുള്ളൂ.
10 പേജുള്ള ഒരു കഥയെഴുതുക.
കഴിയുമെങ്കില് 6 അദ്ധ്യായങ്ങള് വരെ എഴുതിനോക്കുക.
അപ്പോള് മനസ്സിലാകും “ദെണ്ണം”
അപ്പോളേ മനസ്സിലാകൂ.
രാജി എന്ന കഥയുടെ എഴുത്ത് നിര്ത്താന് “കഥാ മുതലാളി” ആയ ബാബു അക്ഷരം പ്രതി അനുസരിച്ച എഴുത്തു പണിക്കാരിയായ എന്നോട് ഇപ്പോള് ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
സന്തോഷത്തോടെ നിര്ത്തുന്നു.
ദയാപരനായ മുതലാളിക്ക് നന്ദി പറയുന്നു.