രാജി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഞാന്‍ എന്നാ നോക്കുന്നതാ അമ്മ കണ്ടെ?”
“എന്‍റെ കുണ്ടി,”
“എന്നാ അതുതന്നെയാ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നെ…”
അവള്‍ രണ്ടു പേരും ചിരിച്ചു.
“ഇഷ്ടവായോ എന്നിട്ട്?”
അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്കും പിന്നെ കണ്ണുകള്‍ താഴ്ത്തി തന്‍റെ നിതംബങ്ങളിലേക്കും നോക്കിക്കൊണ്ട് പത്മിനി ചോദിച്ചു.
“ഇഷ്ടം ആയത് കൊണ്ടല്ലേ അമ്മേ കണ്ണു പറിക്കാതെ ഇങ്ങനെ നോക്കുന്നെ,”
അവള്‍ വീണ്ടും പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എന്നാലും മോള്‍ടെ കുണ്ടി വെച്ച് നോക്കുമ്പം എന്‍റെ കുണ്ടി ഒരു കുണ്ടിയേയല്ല…”
കൈകള്‍ താഴ്ത്തി ചന്തികള്‍ രണ്ടും സാരിക്ക് മുകളിലൂടെ തലോടിക്കാണിച്ചുകൊണ്ട് പത്മിനി പറഞ്ഞു.
“പിന്നെ ! അത് ചുമ്മാ!”
രാജി പുഞ്ചിരി മാറ്റിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അമ്മേടെ കുണ്ടി എങ്ങനെയാ എനിക്ക് കിട്ടുകേന്ന്‍ വിചാരിച്ചാ ഞാന്‍ ഇരിക്കുന്നെ…”
റബ്ബര്‍ തോട്ടത്തിനടുത്ത് റോളര്‍ വെച്ചിരുന്ന ഷെഡില്‍ അവര്‍ കയറി. അതിനുള്ളില്‍ റബ്ബര്‍ ഷീറ്റ് പുകയ്ക്കാന്‍ ഇടുന്ന ഒരു മുറി കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു. കുറെ ഉണങ്ങിയ മെടഞ്ഞ ഓലകള്‍ അവിടെയെടുത്തിട്ടിരുന്നു.
“ഇവിടെ ഇരി മോളെ…ഫ്രീ ആയിട്ട് വര്‍ത്താനം പറയാം. എന്തും. ആരേലും വന്നാല്‍ കാണുവേം ചെയ്യാം…”
പത്മിനി രാജിയെ തന്‍റെയടുത്ത് പിടിച്ചിരുത്തി.
രാജി അവരുടെയടുത്ത് ഇരുന്നു. അവളെ നോക്കി പത്മിനി മന്ദഹസിച്ചു.
“എന്താ അമ്മേ?”
അവരുടെ മന്ദഹാസം കണ്ട്‌ രാജി ചോദിച്ചു.
“ഞാന്‍ ഇന്നലെ രാത്രീലെ കാര്യം ഒക്കെ ഓര്‍ക്കുവാരുന്നു,”
അവളുടെ വിരലുകളുടെ മൃദുലതയില്‍ തഴുകിക്കൊണ്ട് പത്മിനി പറഞ്ഞു.
രാജി നാണത്തോടെ മുഖം കുനിച്ചു.
“നാണിക്കുമ്പം എന്നാ രസവാ മോളെ കാണാന്‍,”
രാജിയുടെ താടിപിടിച്ചുയര്‍ത്തി പത്മിനി പറഞ്ഞു.
“പോ…അമ്മേ…അമ്മ എന്നെ കളിയാക്കുവാ…”
രാജി കൊഞ്ചി.
“കളിയാക്കുവാണെന്നോ? നല്ല കാര്യം. ഈ സുന്ദരിക്കുട്ടിയെ ഒന്നടുത്ത് കണ്ട്‌ നല്ല രസമുള്ള വര്‍ത്താനം പറയാനല്ലേ ഞാന്‍ ഇങ്ങോട്ട് കൂട്ടിക്കൊണ്ട് വന്നേ?”
“രസമൊള്ള വര്‍ത്താനവോ? എന്ത് രസവൊള്ള വര്‍ത്താനം?”
പത്മിനി അവളെ നോക്കി.
The Author
ഈ കഥയെന്താ മുഴുമിപ്പിക്കാത്തതു ,നല്ല കഥ ആയിരുന്നു
കഥയില്‍ പത്മിനി ഒരരികിലായി ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഇപ്പോഴാണ് ലൈം ലൈറ്റിലേക്ക് വന്നത് എന്ന്‍ മാത്രം.
ഇനി ഉണ്ടാവും.
ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരങ്ങള്‍ കഥയിലൂടെ പ്രിയ രാജാ…
സ്മിത.
സുന്ദരി മദാമ്മേ…
എഴുതു… ഇഷ്ടമുള്ളതെഴുതു…. അതിനെന്താ ഇത്ര വിഷമിക്കാൻ???
ഇതൊക്കെ എത്രയോ പേര് പറഞ്ഞു തന്നത് കണ്ടിരിക്കുന്നു… അപ്പോഴൊക്കെ ഒരു ഫിനിക്സിന്റെ ഉഷാറോടെ ഉയർത്തെഴുന്നേൽക്കാറുള്ളതല്ലേ…. ഇതിലെന്താ ഇപ്പൊ ഒരു പുതുമ??? ഒന്നുമില്ല….
എഴുതി ഉയർന്നു പറക്കു… പറന്നു പറന്ന്….. വേഗം ആർക്കും എത്താനാവാതെ ഉയരത്തിലെത്തട്ടെ… അത് കാണാനായി കാത്തിരിക്കുന്നവരും ഇക്കൂട്ടത്തിലുണ്ടല്ലോ… പിന്നെ ആർക്ക് നിങ്ങളെ തളർത്താനാവും???
ആർക്കും സാധിക്കില്ല.. അങ്ങനെ ആരെങ്കിലും കരുതുന്നെങ്കിൽ… വെറും വ്യാമോഹം മാത്രം.
സ്നേഹത്തോടെ
കാലം (സമയം എന്നും പറയും)
കാലമേ…
എഴുതാതിരിക്കാനോ?
ഞാനോ?
നെവര്‍!!
എന്ത് വളിപ്പായാലും എഴുതിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.
പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്ത് കൊണ്ടേയിരിക്കും.
നന്നായി. ഈ കഥയുടെ ബാക്കി ഭാഗങ്ങളും വായിക്കണമെന്ന് അതിയായ ആഗ്രഹമുണ്ട് സ്മിതയെന്ന കഥാകാരിയെ ഏറെയിഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന ഈയുള്ളവന്. Having said that the decision is yours Smitha. കഥ നിർത്തിയാൽ ഏറെ വിഷമമാകും.
When you are there to motivate, how will any one think even his wildest dreams to stop writing?
ഞാനും എല്ലാരേയും പോലെ സ്മിതയുടെ കഥയ്ക്ക് സപ്പോർട്ട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട് അത് കൊണ്ട് എന്നോട് ഉള്ള വഴക്ക് ഒരു ഫ്രണ്ടിനോട് ഉള്ള ചെറിയ പിണക്കം ആയി കാണണം കഥ നിർത്തരുത് പ്ലീസ് ഞാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ച കഥ ആണ് സ്മിത എഴുതുന്നത്
സോറി സ്മിത നിർത്തണ്ട ഇനി ഞാൻ ഒന്നും പറയാൻ വരില്ല. എന്ത് ചെയ്യാൻ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ആയി പോയി എന്നോട് ക്ഷമിക്കാൻ മനസ് ഉണ്ടാകണം എന്നെക്കാൾ ഈ കഥയിൽ താല്പര്യം രാജിക്ക് ആണ് നിർത്തരുത് ഞാൻ എല്ലാത്തിനും ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. പ്ലീസ് റിപ്ലൈ തരണം എഴുതിയാലും ഇല്ലെങ്കിലും
കൊള്ളാം പക്ഷേ…. സെക്സ് തീരെ കുറഞ്ഞുപോയി….
സാരമില്ലന്നേ…
നമുക്ക് അടുത്ത ഭാഗം നോക്കാല്ലോ…
അത്തരം ഭാഷ ഒഴുവാക്കി ഇനി അങ്ങനെ പറയില്ല സോറി പിന്നെ താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കിൽ എഴുതണ്ട ഞാൻ കാരണം ആരുമായുള്ള ഫ്രണ്ട്‌സ്ഷിപ് കളയണ്ട
ഹോ…!!!
ബാബു എത്ര നല്ല മനുഷ്യനാണ്!
എത്ര ദയാലുവാണ്!!
എന്‍റെ കഷ്ട്ടപ്പാടും വിഷമവും ഒക്കെ യഥാസമയം മനസ്സിലാക്കി ഇനി എഴുതേണ്ട എന്ന്‍ പറയാനുള്ള മനസ്സലിവ് ഉണ്ടായിരിക്കുന്നു.
പക്ഷെ “ആറാം” അദ്ധ്യായം വരെ എന്നെക്കൊണ്ട് എഴുതിപ്പിച്ചിട്ടാണ് ഈ ദയയും മനസ്സലിവും ഉണ്ടായത്.
ഇതിനെയാണ് നമ്മള്‍ മലയാളത്തില്‍ “നന്ദി” എന്ന്‍ പറയുന്നത്.
ഓക്കേ, ബാബു, ബാബുവിന്‍റെ വിലയേറിയ ഉപദേശവും നിര്‍ദ്ദേശവും മാനിച്ച് രാജി ഇവിടെ നിര്‍ത്തുന്നു.
ബാബു എഴുതാന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ എഴുതാന്‍ തുടങ്ങി.
ബാബു നിര്‍ത്താന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ നിര്‍ത്തുന്നു.
എങ്ങനെയുണ്ട് എന്‍റെ അനുസരണം?
നല്ല വേലക്കാരിയല്ലേ ഞാന്‍?
കൃത്യമായ ശമ്പളവും തന്നു!
പിന്നെ…..
“….ഞാൻ കാരണം ആരുമായുള്ള ഫ്രണ്ട്‌സ്ഷിപ് കളയണ്ട…..”
എന്‍റെ ബാബു, ഞാന്‍ “ഭാവികാലം” അല്ല പറഞ്ഞത്.
ഭൂതകാലമാണ്.
ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് നഷ്ടപ്പെടും എന്നല്ല പറഞ്ഞത്.
ബാബു കാരണം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു എന്നാണ്.
എഴുത്തില്‍ സജീവമായിരുന്ന ഷാഫി എവിടെ?
അര്‍ജ്ജുന്‍ എവിടെ?
ജിന്നും ചാര്‍ളിയും എവിടെ?
എപ്പോഴും നല്ല കമന്റ്റ് നല്‍കി എന്നെ എപ്പോഴുംപ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുമായിരുന്ന ആത്മാവും പ്രദീപും എവിടെ?
ഇവരൊക്കെ അകന്നത് ഈ കഥയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വാഗ്വാദവും വാദപ്രതിവാദങ്ങള്‍ക്കും ശേഷമാണ്.
അതിന് കാരണം അനവസരത്തിലുള്ള ബാബുവിന്‍റെ ചില വാക്കുകളും.
കാരണം ഡോക്റ്റര്‍ കുട്ടന്‍ “മുട്ടുകാല് തല്ലിയൊടിക്കും” എന്ന്‍ പറഞ്ഞത് ഒരാളോട് മാത്രമാണ്.
ആരോട്?
ഇപ്പോഴും പക്വതയില്ലാതെ, നന്ദി എന്ന വാക്കിന്‍റെ നേഴ്സറി ക്ലാസ് അര്‍ഥം പോലുമറിയാതെ, എഴുതുന്നവരുടെ പ്രശ്നങ്ങളും ബുദ്ധിമ്മുട്ടുകളും മനസ്സിലാക്കാതെ എന്തെങ്കിലും ചിലക്കുക എന്ന പ്രവര്‍ത്തിമാത്രം വൃത്തിയായി ചെയുകയാണ് ബാബു.
ഒരു സൊല്യൂഷന്‍ മാത്രമേ ഈ രോഗത്തിന് ഞാന്‍ നോക്കിയിട്ട് കാണുന്നുള്ളൂ.
10 പേജുള്ള ഒരു കഥയെഴുതുക.
കഴിയുമെങ്കില്‍ 6 അദ്ധ്യായങ്ങള്‍ വരെ എഴുതിനോക്കുക.
അപ്പോള്‍ മനസ്സിലാകും “ദെണ്ണം”
അപ്പോളേ മനസ്സിലാകൂ.
രാജി എന്ന കഥയുടെ എഴുത്ത് നിര്‍ത്താന്‍ “കഥാ മുതലാളി” ആയ ബാബു അക്ഷരം പ്രതി അനുസരിച്ച എഴുത്തു പണിക്കാരിയായ എന്നോട് ഇപ്പോള്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
സന്തോഷത്തോടെ നിര്‍ത്തുന്നു.
ദയാപരനായ മുതലാളിക്ക് നന്ദി പറയുന്നു.