“ഇന്നലെ രാത്രീല്‍ നടന്ന പോലത്തെ വര്‍ത്താനം..”
രാജിയില്‍ പിന്നെയും നാണം വിടര്‍ന്നു.
“അമ്മ കൊറേ നേരം അത് കണ്ടാരുന്നോ?”
“ഒരു മണിക്കൂര്‍ എങ്കിലും കണ്ട്‌ കാണും…”
“അയ്യേ…”
രാജി നാണിച്ച് മുഖം പൊത്തി.
“ഓ ..ഇപ്പം എന്നാ നാണാവാ…”
അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു മാറ്റിക്കൊണ്ട് പത്മിനി പറഞ്ഞു.
“അന്നേരം എന്നാ കലിപ്പ് ആരുന്നു….അവന്‍റെ കുണ്ണ മോള്‍ടെ മോള്‍ടെ പൂറില്‍ ഒരഞ്ഞുകുത്തി കേറീപ്പം!”
പത്മിനിയുടെ വാക്കുകള്‍ കേട്ട് രാജി കണ്ണുകള്‍ മിഴിച്ചു.
“ആ ചുന്തരി ഉണ്ടക്കണ്ണുകള്‍ രണ്ടും എന്നേത്തിനാ വെളീല്‍ ചാടിക്കുന്നേ? കുണ്ണ, പൂറ് എന്നൊക്കെ ഞാന്‍ പറയുന്ന കേട്ടിട്ടാണോ?”
രാജിയുടെ മുഖത്ത് മനോഹരമായ നാണം ഇരച്ചെത്തി. കവിളുകള്‍ ചുവന്നു. തന്‍റെ വിരലുകളില്‍ പിടിച്ചിരിക്കുന്ന പത്മിനിയുടെ കൈയ്യിലെ ചൂട് തന്നിലേക്ക് പ്രവഹിക്കുന്നത് അവള്‍ അറിഞ്ഞു.
“പൂറ് , കുണ്ണ എന്നൊക്കെ കേക്കുമ്പം നാണിക്കാനും ഞെട്ടാനും മോള്‍ക്ക് ഒരു അവകാശോം ഇല്ല. എന്നാലെ മഹേഷ്‌ നിന്നെ എടുത്തിട്ട് ഊക്കീപ്പം എന്തോരം കുണ്ണവര്‍ത്താനോം പൂറുവര്‍ത്താനോവാ മോള് പറഞ്ഞെ ! ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ….”
“അത് അമ്മേ ആമൂഡില്‍….അങ്ങനെ…. ആ മൂഡ്‌ വരുമ്പം അമ്മേം പറയില്ലേ?”
പത്മിനി മന്ദഹസിച്ചു.
റബ്ബര്‍ തോട്ടം നിറയെ കാറ്റിരമ്പി.
“നല്ല കാറ്റ്…”
മാറില്‍ നിന്ന്‍ സാരിത്തലപ്പ് മാറ്റിക്കൊണ്ട് പത്മിനി പറഞ്ഞു.
“ചുട്ടു പഴുത്ത് ഇരിക്കുവാ മൊല രണ്ടും. ഒന്ന്‍ കാറ്റ് കൊള്ളട്ടെ..”
മുലകള്‍ക്കിടയിലേക്ക് ഊതിക്കൊണ്ട് പത്മിനി പറഞ്ഞു.
രാജി അവരുടെ മാറിലേക്ക് നോക്കി. നല്ല ഒത്ത രണ്ടു മാംസഗോളങ്ങള്‍ ആണ് അവരുടെ മുലകള്‍. ബ്ലൌസില്‍, ബ്രായ്ക്കുള്ളില്‍ അവ രണ്ടും ശരിക്ക് മദിച്ച് പുളച്ച് കിടക്കുന്നു. ബ്രായുടെയുള്ളിലാണെങ്കിലും മുലകണ്ണുകളുടെ കല്ലിപ്പ് പുറത്ത് കാണാം…”
“എന്‍റെ മൊല നോക്കി കൊതി വിടുവാണോ?”
തന്‍റെ മുലകളിലേക്കും രാജിയുടെ മുഖത്തേക്കും മാറി മാറി നോക്കി പത്മിനി ചോദിച്ചു.
“എന്നാ മുഴുത്ത മൊലയാ അമ്മേ!”
രാജി അദ്ഭുതത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“ഓ…അത്രയ്ക്കും ഉണ്ടോ….?”
The Author
ഈ കഥയെന്താ മുഴുമിപ്പിക്കാത്തതു ,നല്ല കഥ ആയിരുന്നു
കഥയില്‍ പത്മിനി ഒരരികിലായി ഉണ്ടായിരുന്നു.
ഇപ്പോഴാണ് ലൈം ലൈറ്റിലേക്ക് വന്നത് എന്ന്‍ മാത്രം.
ഇനി ഉണ്ടാവും.
ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉത്തരങ്ങള്‍ കഥയിലൂടെ പ്രിയ രാജാ…
സ്മിത.
സുന്ദരി മദാമ്മേ…
എഴുതു… ഇഷ്ടമുള്ളതെഴുതു…. അതിനെന്താ ഇത്ര വിഷമിക്കാൻ???
ഇതൊക്കെ എത്രയോ പേര് പറഞ്ഞു തന്നത് കണ്ടിരിക്കുന്നു… അപ്പോഴൊക്കെ ഒരു ഫിനിക്സിന്റെ ഉഷാറോടെ ഉയർത്തെഴുന്നേൽക്കാറുള്ളതല്ലേ…. ഇതിലെന്താ ഇപ്പൊ ഒരു പുതുമ??? ഒന്നുമില്ല….
എഴുതി ഉയർന്നു പറക്കു… പറന്നു പറന്ന്….. വേഗം ആർക്കും എത്താനാവാതെ ഉയരത്തിലെത്തട്ടെ… അത് കാണാനായി കാത്തിരിക്കുന്നവരും ഇക്കൂട്ടത്തിലുണ്ടല്ലോ… പിന്നെ ആർക്ക് നിങ്ങളെ തളർത്താനാവും???
ആർക്കും സാധിക്കില്ല.. അങ്ങനെ ആരെങ്കിലും കരുതുന്നെങ്കിൽ… വെറും വ്യാമോഹം മാത്രം.
സ്നേഹത്തോടെ
കാലം (സമയം എന്നും പറയും)
കാലമേ…
എഴുതാതിരിക്കാനോ?
ഞാനോ?
നെവര്‍!!
എന്ത് വളിപ്പായാലും എഴുതിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും.
പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്ത് കൊണ്ടേയിരിക്കും.
നന്നായി. ഈ കഥയുടെ ബാക്കി ഭാഗങ്ങളും വായിക്കണമെന്ന് അതിയായ ആഗ്രഹമുണ്ട് സ്മിതയെന്ന കഥാകാരിയെ ഏറെയിഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന ഈയുള്ളവന്. Having said that the decision is yours Smitha. കഥ നിർത്തിയാൽ ഏറെ വിഷമമാകും.
When you are there to motivate, how will any one think even his wildest dreams to stop writing?
ഞാനും എല്ലാരേയും പോലെ സ്മിതയുടെ കഥയ്ക്ക് സപ്പോർട്ട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട് അത് കൊണ്ട് എന്നോട് ഉള്ള വഴക്ക് ഒരു ഫ്രണ്ടിനോട് ഉള്ള ചെറിയ പിണക്കം ആയി കാണണം കഥ നിർത്തരുത് പ്ലീസ് ഞാൻ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ച കഥ ആണ് സ്മിത എഴുതുന്നത്
സോറി സ്മിത നിർത്തണ്ട ഇനി ഞാൻ ഒന്നും പറയാൻ വരില്ല. എന്ത് ചെയ്യാൻ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ആയി പോയി എന്നോട് ക്ഷമിക്കാൻ മനസ് ഉണ്ടാകണം എന്നെക്കാൾ ഈ കഥയിൽ താല്പര്യം രാജിക്ക് ആണ് നിർത്തരുത് ഞാൻ എല്ലാത്തിനും ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു. പ്ലീസ് റിപ്ലൈ തരണം എഴുതിയാലും ഇല്ലെങ്കിലും
കൊള്ളാം പക്ഷേ…. സെക്സ് തീരെ കുറഞ്ഞുപോയി….
സാരമില്ലന്നേ…
നമുക്ക് അടുത്ത ഭാഗം നോക്കാല്ലോ…
അത്തരം ഭാഷ ഒഴുവാക്കി ഇനി അങ്ങനെ പറയില്ല സോറി പിന്നെ താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കിൽ എഴുതണ്ട ഞാൻ കാരണം ആരുമായുള്ള ഫ്രണ്ട്‌സ്ഷിപ് കളയണ്ട
ഹോ…!!!
ബാബു എത്ര നല്ല മനുഷ്യനാണ്!
എത്ര ദയാലുവാണ്!!
എന്‍റെ കഷ്ട്ടപ്പാടും വിഷമവും ഒക്കെ യഥാസമയം മനസ്സിലാക്കി ഇനി എഴുതേണ്ട എന്ന്‍ പറയാനുള്ള മനസ്സലിവ് ഉണ്ടായിരിക്കുന്നു.
പക്ഷെ “ആറാം” അദ്ധ്യായം വരെ എന്നെക്കൊണ്ട് എഴുതിപ്പിച്ചിട്ടാണ് ഈ ദയയും മനസ്സലിവും ഉണ്ടായത്.
ഇതിനെയാണ് നമ്മള്‍ മലയാളത്തില്‍ “നന്ദി” എന്ന്‍ പറയുന്നത്.
ഓക്കേ, ബാബു, ബാബുവിന്‍റെ വിലയേറിയ ഉപദേശവും നിര്‍ദ്ദേശവും മാനിച്ച് രാജി ഇവിടെ നിര്‍ത്തുന്നു.
ബാബു എഴുതാന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ എഴുതാന്‍ തുടങ്ങി.
ബാബു നിര്‍ത്താന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ നിര്‍ത്തുന്നു.
എങ്ങനെയുണ്ട് എന്‍റെ അനുസരണം?
നല്ല വേലക്കാരിയല്ലേ ഞാന്‍?
കൃത്യമായ ശമ്പളവും തന്നു!
പിന്നെ…..
“….ഞാൻ കാരണം ആരുമായുള്ള ഫ്രണ്ട്‌സ്ഷിപ് കളയണ്ട…..”
എന്‍റെ ബാബു, ഞാന്‍ “ഭാവികാലം” അല്ല പറഞ്ഞത്.
ഭൂതകാലമാണ്.
ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് നഷ്ടപ്പെടും എന്നല്ല പറഞ്ഞത്.
ബാബു കാരണം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു എന്നാണ്.
എഴുത്തില്‍ സജീവമായിരുന്ന ഷാഫി എവിടെ?
അര്‍ജ്ജുന്‍ എവിടെ?
ജിന്നും ചാര്‍ളിയും എവിടെ?
എപ്പോഴും നല്ല കമന്റ്റ് നല്‍കി എന്നെ എപ്പോഴുംപ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുമായിരുന്ന ആത്മാവും പ്രദീപും എവിടെ?
ഇവരൊക്കെ അകന്നത് ഈ കഥയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വാഗ്വാദവും വാദപ്രതിവാദങ്ങള്‍ക്കും ശേഷമാണ്.
അതിന് കാരണം അനവസരത്തിലുള്ള ബാബുവിന്‍റെ ചില വാക്കുകളും.
കാരണം ഡോക്റ്റര്‍ കുട്ടന്‍ “മുട്ടുകാല് തല്ലിയൊടിക്കും” എന്ന്‍ പറഞ്ഞത് ഒരാളോട് മാത്രമാണ്.
ആരോട്?
ഇപ്പോഴും പക്വതയില്ലാതെ, നന്ദി എന്ന വാക്കിന്‍റെ നേഴ്സറി ക്ലാസ് അര്‍ഥം പോലുമറിയാതെ, എഴുതുന്നവരുടെ പ്രശ്നങ്ങളും ബുദ്ധിമ്മുട്ടുകളും മനസ്സിലാക്കാതെ എന്തെങ്കിലും ചിലക്കുക എന്ന പ്രവര്‍ത്തിമാത്രം വൃത്തിയായി ചെയുകയാണ് ബാബു.
ഒരു സൊല്യൂഷന്‍ മാത്രമേ ഈ രോഗത്തിന് ഞാന്‍ നോക്കിയിട്ട് കാണുന്നുള്ളൂ.
10 പേജുള്ള ഒരു കഥയെഴുതുക.
കഴിയുമെങ്കില്‍ 6 അദ്ധ്യായങ്ങള്‍ വരെ എഴുതിനോക്കുക.
അപ്പോള്‍ മനസ്സിലാകും “ദെണ്ണം”
അപ്പോളേ മനസ്സിലാകൂ.
രാജി എന്ന കഥയുടെ എഴുത്ത് നിര്‍ത്താന്‍ “കഥാ മുതലാളി” ആയ ബാബു അക്ഷരം പ്രതി അനുസരിച്ച എഴുത്തു പണിക്കാരിയായ എന്നോട് ഇപ്പോള്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
സന്തോഷത്തോടെ നിര്‍ത്തുന്നു.
ദയാപരനായ മുതലാളിക്ക് നന്ദി പറയുന്നു.